Pogrzeb profesor Anny Węgrzyniak

Mszy św. żałobnej w kościele NSPJ w Bielsku-Białej przewodniczył 9 lipca br. proboszcz ks. prałat Marcin Aleksy. W świątyni modlili się m.in. przedstawiciele najbliższej rodziny zasłużonej polonistki, przyjaciele, przedstawiciele władz uczelnianych, dawni studenci, reprezentanci samorządu i różnych instytucji.

„Prof. Anna żywiła najgłębsze przeświadczenie, że kultura humanistyczna, jeśli jest wystarczająco głęboka i rzetelna, potrafi ocalić człowieka przed zdziczeniem i zwyrodnieniem, jakie stają się naszym udziałem dzisiaj w stopniu niespotykanym” – podkreślił ks. dr Leszek Łysień podczas kazania nad urną z prochami prof. Anny Węgrzyniak – twórczyni katedry polonistyki w bielskiej Akademii Techniczno-Humanistycznej, zmarłej w wieku 71 lat.

Podczas liturgii odczytano list kondolencyjny przesłany przez bp. Piotra Gregera. Dziękując za dar życia zmarłej hierarcha zapewnił o modlitwie w jej intencji, „by Pan Bóg przyjął ją do swej chwały i obdarzył pokojem wiecznym”. „W modlitwie proszę, aby pani profesor we wspólnocie Kościoła triumfującego na wieki, już nie słowem mówionym czy pisanym, które tak bardzo kochała, mogła śpiewać Bogu należny hymn chwały”.

W kazaniu doktor filozofii i proboszcz parafii św. Jerzego w Jasienicy ks. Leszek Łysień zwrócił uwagę, że śmierć jawi się w pewnej perspektywie się jako kres aktywności i wszelkiego wędrowania, jako „kres życia aktywnego, wszelkiej pracy, ziemskiego uciemiężenia, znoju i trudu”.

„Napracowała się Anna, dotykając ziemi mocno poprzez bliskość drugiemu człowiekowi, otwartość, gotowość do pomocy różnorakiej. Nauka, której oddawała się z pasją, ogromną rzetelnością i uczciwością intelektualną, nie wyziębiła jej, nie uczyniła zbliżonego jedynie do istoty ludzkiej androida, jak to z wieloma uczonymi tylko z książki wyprawiać potrafi. Wprost przeciwnie, pogłębiła wrażliwość, otwarła jeszcze szerzej na człowieka” – stwierdził.

Kaznodzieja przybliżył pokorną postawę zmarłej wobec tajemnicy. Zauważył, że „mowa wiązana próby najwyższej i proza meandrami oplatająca życie ludzkie sprawiły, że poruszała się po tym świecie z gracją i wdziękiem”.

„Czułą z całą pewnością poprzez słowo poetyckie łaskę nie z tego świata, Boga samego, który ją porywał ku sobie nieustannie inspirując i poszerzając rozumienie i pojmowanie. Nigdy w ciekawości nieukojona, ale nie ciekawości próżnej snobistycznej” – dodał kapłan.
„Nieprawdą jest, że kiedy człowiek odchodzi z tego świata, świat staje się przestronniejszy” – kontynuował duchowny i wskazał, że życie Anny było „dyskretnie rządzone logiką wycofywania się, pozwalania być innym”.

„Kiedy odchodzi człowiek dobry – dobry naprawdę, nie taki, który za dobrego chce uchodzić, który lubi grę pozorów, by innego grać, niż naprawdę jest, świat naprawdę się kurczy, staje się ciaśniejszy, duszny, mroczniejszy. Aksjologia zdaje się rozsadzać od wewnątrz ontologię. Taki stał się świat po podejściu profesor Anny. Nie da się niczym jej obecności zastąpić” – skonstatował.

Wyraził nadzieję, że prof. Anna „rozpoczęła nową, niewyobrażalną przygodę życia już bez cienia przemijania, cierpienia, bólu i śmierć”. „Jaką? Nie wiemy. Wiemy tylko, jak nam mężowie natchnieni podpowiadają, że oko nie widziało, ucho nie słyszało w głębiach myśli ludzkich nie stanęło, co tam przygotowane zostało dla takich, jak profesor Anna. Dlatego nie chciejmy zbyt natarczywie wglądać w Boże tajemnice. A może chciał Boski mistrz słowa mieć pod ręką humanistkę bielską, by oddawać się z rozkoszą słuchaniu jej ekscytujących i porywających wykładów” – zakończył.

Po liturgii prof. Węgrzyniak spoczęła na cmentarzu parafialnym w Mikuszowicach Śląskich w Bielsku-Białej.

Anna Węgrzyniak urodziła się 6 września 1951 r. w Bytomiu. Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Śląskim. W 1984 roku obroniła doktorat, a w 2001 r. habilitowała się. W 2009 r. uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych. W 2002 r. związała się z bielską Akademią Techniczno-Humanistyczną.

Prof. Anna Zmarła 6 lipca 2022 r.