Polak w Kongregacji Nauki Wiary

Metropolita gnieźnieński abp Henryk Muszyński został jednym z siedmiu nowych członków Kongregacji Nauki Wiary. Pozostali nominaci pochodzą z Kurii Rzymskiej oraz z Afryki, Ameryki Łacińskiej i Europy.

Nowymi członkami najważniejszej kongregacji watykańskiej zostali: kardynałowie – Polycarp Pengo, arcybiskup Dar-es-Salaam (Tanzania), Cláudio Hummes, arcybiskup Sao Paulo (Brazylia), Crescenzio Sepe, prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów i Mario Francesco Pompedda, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, arcybiskupi – Henryk Muszyński, metropolita gnieźnieński (Polska) i Jean-Pierre Ricard, metropolita Bordeaux (Francja) oraz bp Salvatore Fisichella, rektor Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie.
Abp Muszyński w rozmowie z KAI powiedział, że jest bardzo mile zaskoczony powołaniem do Kongregacji, która ma dbać o prawidłowość nauczania Kościoła na wszystkich poziomach. Dodał, ze na ogół Kongregację Nauki Wiary postrzega się jako organ kontrolujący, ale jest to duże uproszczenie. Celem tej dykasterii jest przede wszystkim promocja tego, co naprawdę katolickie.
Metropolita gnieźnieński wyjaśnił, że w świecie widoczna jest dziś tendencja do rozmywania i relatywizowania prawd wiary, dlatego tak ważny jest problem ortodoksji. „Współczesny świat ma wielką skłonność do wybiórczego traktowania wiary chrześcijańskiej i bardzo indywidualistycznej interpretacji dokumentów magisterium Kościoła”.
*Abp Muszyński* urodził się 20 marca 1933 r. w Kościerzynie. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne Pelplinie. Po święceniach kapłańskich w 1957 r. ukończył specjalistyczne studia biblijne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Potem studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, we Franciszkańskim Instytucie Biblijnym w Jerozolimie a także na uniwersytecie w Heidelbergu.
Doktorat z teologii obronił w Jerozolimie w 1967 r. a 5 lat później w Rzymie doktorat z nauk biblijnych. Był profesorem biblistyki i prefektem w pelplińskim seminarium duchownym, wykładał biblistykę na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1979 r. przedłożył na tej uczelni rozprawę habilitacyjną.
W latach 1981-84 pełnił na ATK obowiązki prodziekana Wydziału Teologicznego. Był także kierownikiem katedry Starego Testamentu oraz kuratorem katedry Archeologii Starożytnego Bliskiego Wschodu. W 1984 r. został dziekanem Wydziału Teologicznego ATK.
16 lutego 1985 r. Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym ówczesnej diecezji chełmińskiej. W 1986 r. został profesorem nadzwyczajnym. W 1987 r. został powołany na przewodniczącego Podkomisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem. 23 grudnia 1987 r. Jan Paweł II powierzył mu obowiązki biskupa włocławskiego a 25 marca 1992 r został mianowany przez Jana Pawła II arcybiskupem-metropolitą gnieźnieńskim.
*Kongregacja Nauki Wiary* jest najważniejszym urzędem watykańskim. Podstawowym jej zadaniem jest czuwanie nad czystością wiary i moralności katolickiej. Zajmuje się ona m.in. badaniem i opiniowaniem książek z zakresu teologii, ukazujących się na całym świecie i zatwierdzaniu ich, jeśli nie zawierają błędów doktrynalnych, w popieraniu wszelkich studiów, konferencji i kongresów teologicznych.
Na czele Kongregacji Nauki Wiary stoi prefekt, będący jednocześnie z urzędu przewodniczącym Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej, które – choć niezależne – są związane personalnie z tą Kongregacją. Od 25 listopada 1981 r. wszystkie te stanowiska piastuje 75-letni obecnie kardynał niemiecki Joseph Ratzinger.
W ramach swych zadań i kompetencji Kongregacja Nauki Wiary wielokrotnie wypowiadała się na temat pojawiających się w Kościele katolickim nowych nurtów czy tendencji teologicznych i społecznych, np. w sprawie teologii wyzwolenia, podważania pewnych prawd wiary (np. o niepokalanym poczęciu Matki Bożej czy o nieomylności papieża), stosowania środków antykoncepcyjnych, nierozerwalności małżeństwa itp. Zwykle jeśli pojawia się jakaś książka czy artykuł, budzący zastrzeżenia Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, Kongregacja Nauki Wiary podejmuje rozmowy z autorem, zwracając mu uwagę na wątpliwości i prosząc o usunięcie lub wyjaśnienie ich.
W skrajnych przypadkach, gdy rozmowy, prośby i ostrzeżenia nie skutkują, dykasteria potępia zawierająca błędy pracę w całości lub jakieś zawarte w niej tezy, autora zaś zawiesza w czynnościach związanych z autorytetem Kościoła (np. jako wykładowcę w seminarium duchownym bądź na uczelni teologicznej) do czasu odwołania przezeń kwestionowanych poglądów. Nieraz owo zawieszenie trwa całymi latami, gdy autor nie chce podporządkować się orzeczeniu Kongregacji, tak jest np. ze szwajcarskim teologiem ks. prof. Hansem Küngiem, który od końca lat siedemdziesiątych nie ma prawa wykładać na uczelniach katolickich. Ale bywa też inaczej, np. oblat ze Sri Lanki o. Tiss Balasuriya kilka lat temu został zawieszony w czynnościach naukowych i kapłańskich, po czym, gdy odwołał poglądy zawarte w swej książce, po roku mógł powrócić do swych obowiązków.
W 2000 r. to właśnie Kongregacja Nauki Wiary ujawniła, na polecenie Ojca Świętego, tzw. trzecią tajemnicę fatimską.