Polscy biskupi wzięli udział w uroczystościach ku czci świętych Kingi i Jadwigi

W 2024 roku przypada 800. rocznica narodzin św. Kingi i 650. rocznica narodzin św. Jadwigi. Aby uczcić tę podwójną rocznicę, organizacje węgierskie, polskie, litewskie i słowackie podjęły szeroko zakrojoną współpracę w celu uczczenia obu świętych na Węgrzech. Głównym miejscem jubileuszowych wydarzeń był kościół Matki Bożej Wniebowziętej w Budapeszcie-Belváros.

Na 21-22 marca do Budapesztu zaproszono osobistości kościelne, które są w jakiś sposób związane z tymi dwoma ważnymi świętymi węgierskiego pochodzenia. Są to: abp Marek Jędraszewski z Krakowa, bp Artur Ważny z Tarnowa, ks. Paweł Baran, proboszcz parafii katedralnej na Wawelu w Krakowie, bp František Trstenský ze Spiszu na Słowacji i ks. Kęstutis Smilgevičius, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Litwy z Litwy.

Główne uroczystości odbyły się w piątek 22 marca. O godzinie 15.00 w Auli Sapientia Monastic Theological College rozpoczęło się uroczyste spotkanie, podczas którego zaproszeni dostojnicy podnosili znaczenie św. Kingi i św. Jadwigi w historii Polski, Litwy, Słowacji i Węgier. Witając zgromadzonych prymas Węgier kard. Péter Erdő podkreślił znaczenie wspólnych korzeni, potrzebę leczenia ran przeszłości, by razem w jedności prawdy i miłości odważnie głosić i dawać świadectwo Ewangelii w tym świecie pełnym chaosu.

Wygłoszono cztery referaty. Abp Jędraszewski przybliżył „znaczenie św. Jadwigi Andegaweńskiej w życiu wiary, historii Polski, w stosunkach polsko-węgierskich i regionu”. Bp Trstenský wskazał na „znaczenie naszych wspólnych świętych w relacjach między naszymi narodami”. Mówił, że święte kobiety, idąc jak Abraham drogą wiary, zaradzały różnym ubóstwom: materialnemu, kulturowemu i duchowemu. Jego zdaniem, dziś potrzebujemy takiej ewangelicznej troski o bliźnich i nasze wspólnoty, potrzebujemy odwagi, którą może dać tylko Chrystus. Bp Ważny mówił o znaczeniu „św. Kingi z Árpádów w życiu wiary, w historii Polski i w relacjach polsko-węgierskich”. Z kolei ks. Smilgevičius przedstawił „znaczenie św. Jadwigi Andegaweńskiej w życiu wiary, w historii Litwy i w relacjach między narodami Europy Środkowej”.

Następnie zebrani przyjęli i podpisali uroczystą wspólną deklarację w języku włoskim i językach swoich narodów. Przypomnieli w niej życie św. Kingi i św. Jadwigi oraz potwierdzili, że źródłem naszej przyszłości może być tylko chrześcijańska miłość i solidarność między żyjącymi tu ludźmi i narodami.

Pełny tekst deklaracji publikujemy TUTAJ.

O godzinie 17.00 łódź z Esztergomu, ze 100 pielgrzymami na pokładzie, przywiozła relikwiarz z kośćmi św. Kingi na plac Vígadó w Budapeszcie. Podczas podróży pielgrzymi wysłuchali wykładu polskiego historyka na temat życia św. Kingi i modlili się o jej wstawiennictwo pod przewodnictwem kapłana. Po przybyciu do Budapesztu relikwia została przeniesiona w procesji z placu Vígadó do zabytkowego kościoła św. Kingi na placu 15 Marca, przez promenadę w Peszcie.

O godzinie 18.00 rozpoczęła się uroczysta Msza św., której głównym celebransem był kard. Péter Erdő. W homilii metropolita Esztergomu-Budapesztu podkreślił, że obie święte „swoim przykładem życia i wiernym świadectwem jednoczą duchowo nasze narody”.

Nawiązując do fragmentu Ewangelii o soli i świetle, zauważył, że „sól, jako symbol mądrości odnosi się do nauczania, które Jezus dał swoim uczniom, a to jest największa mądrość”, która „kieruje człowiekiem w życiu”. „Musimy więc być obecni w świecie jako sól, pomagać aby mądrość Jezusa dotarła do każdego, mądrość, która prowadzi każdego, nadaje smak i sens życiu każdego” – stwierdził prymas Węgier.

Przypomniał, że sól także chroni przed zepsuciem. Słowa: „Wy jesteście solą ziemi” oznaczają, że uczniowie Chrystusa „mają być tymi, dla których – ze względu na zasługi Chrystusa – Bóg będzie miał miłosierdzie dla świata. Tymi, którzy uchronią świat przed okazaniem się bezużytecznym w oczach Boga”. Nie możemy więc „bezkrytycznie dostosowywać się do świata”. „Oznaczałoby to «utratę smaku soli». Ale musimy stawać się coraz bardziej podobni do Chrystusa, wciąż na nowo, pomimo wszystkich naszych słabości, abyśmy byli w stanie zapewnić – dzięki Jego mocy – to, czego brakuje światu. To, co uchroni świat przed zniszczeniem i utrzymuje go na drodze do zbawienia” – przekonywał kaznodzieja.

Galeria zdjęć (8 zdjęć)

Przypominając koleje życia obu świętych kobiet, zaznaczył, że „w dzisiejszym świecie my też potrzebujemy świętych ludzi, którzy mogą rzucić światło w ciemności zła, egoizmu, wojen, beznadziei oraz troski i strachu o los ludzkości. Aby byli znakiem radości i światła zmartwychwstałego Chrystusa w świecie, a czyniąc to, dawali nam siłę do wytrwania w dobrym, do nadziei i do kochania ludzi”.

Po Mszy św. została odczytana przyjęta wcześniej deklaracja. Na zakończenie złożono wieńce pod pomnikiem św. Kingi i św. Jadwigi w Ogrodzie Różanym przy kościele.

Święta Kinga z rodu Arpadów była pierworodnym dzieckiem króla Beli IV i bizantyjskiej cesarzówny Marii Laskariny. Wśród jej sióstr była bł. Jolanta i św. Małgorzata. Jej ciotka, św. Elżbieta Węgierska była wielkim wzorem miłosierdzia. Chociaż Kinga złożyła wcześniej ślub czystości, w 1239 r. zgodziła się poślubić księcia krakowskiego i sandomierskiego Bolesława Wstydliwego, zgodnie z decyzją swoich rodziców. Jej mąż zmarł w 1279 roku. Kinga została potem siostrą franciszkańską. Wstąpiła do klasztoru klarysek w Starym Sączu, który wybudowała wraz z mężem. Była świętą od umartwień, modlitwy i miłosierdzia.

Święta Jadwiga, córka króla Węgier i Polski Ludwika Węgierskiego, urodziła się w 1374 roku. Jej ojciec przeznaczył ją na tron Polski. Została koronowana jako dziecko. Poprosił ją o rękę Władysław Jagiełło, który obiecał ochrzcić cały naród litewski i poprzez ich małżeństwo zjednoczyć Litwę i Polskę. Jadwiga przyjęła tę propozycję, ponieważ zobaczyła w niej wolę Bożą. Dzięki swojemu przykładnemu chrześcijańskiemu życiu i świetnemu wykształceniu Jadwiga nie tylko zyskała autorytet, ale także zaskarbiła sobie sympatię ludzi. Założyła kolegium w Pradze, aby kształcić litewskich teologów. Uzgodniła również z papieżem utworzenie wydziału teologicznego na Uniwersytecie Krakowskim. Troszczyła się o chorych, biednych i sieroty. Odwiedzała również szpitale. Zmarła bardzo młodo przy porodzie w 1399 r.

Pełny tekst przyjętej deklaracji publikujemy TUTAJ.