Polski franciszkanin propagatorem kultu św. Józefa w Japonii

Trwający obecnie w całym Kościele Rok św. Józefa (2020-21) sprzyja także w Japonii wzrostowi zainteresowania postacią Opiekuna Pana Jezusa, o którego wielkim wstawiennictwie przed Bogiem słychać tu coraz częściej. Prekursorem jego kultu w tym dalekowschodnim kraju był towarzysz św. Maksymiliana Kolbego, o. Mieczysław Mirochna (1908-89), założyciel kobiecej gałęzi Zgromadzenia Rycerstwa Maryi Niepokalanej.

1 sierpnia „Tokijskie Wiadomości Diecezjalne” już po raz drugi poświęciły świętemu całostronicowy artykuł, nawiązujący do pierwszego z grudnia ub. roku. Nazajutrz opowieść o graniczącym z cudem wstawiennictwie Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny ukazała się na stornie internetowej grupy modlitewnej „Wstawiennictwo za Japonię”.
Tekst w „Wiadomościach” wyjaśnia, dlaczego w katedrze tokijskiej znajdują się obok siebie dwa duże posągi św. Józefa i Matki Bożej oraz kto jest autorem tego pierwszego. Zachęca też do większego „przyjęcia” tego świętego przez wiernych.

Z kolei materiał, zamieszczony w internecie pt. „Niedawny cud świętego Józefa”, dotyczy małego kościoła w stołecznej archidiecezji, któremu groził krach finansowy i uczynienie z niego „kościoła filialnego”. Jeszcze przed wybuchem pandemii na wiosnę ub.r. rekolekcje głosił tam znany w Japonii salezjanin ks. Alexander Nakamaro Abe. Powiedział on wówczas, że „niewielu księży w Japonii szerzy nabożeństwo do świętego Józefa i mało jest w kościołach jego figur”. Jednocześnie zachęcił wiernych, aby złożyli się na zakup takiej rzeźby i wraz z proboszczem zaczęli się do niego modlić. Tak też uczyniono. Zakupiono posąg, który następnie poświęcił proboszcz i rozpoczęto modlitwy. Wkrótce – jak pisze autorka tekstu, liderka grupy modlitewnej Takako Komatsu – „wydarzył się chyba cud, a raczej prezent od świętego Józefa: do parafii zaczęły napływać duże darowizny, jedna po drugiej, co przekroczyło nasze najśmielsze oczekiwania”.

Wielkim czcicielem św. Józefa w Japonii, o czym nie wszyscy wiedzą, był o. Mieczysław Mirochna. Znający go osobiście polski dominikanin i misjonarz o. Paweł Janociński wspomina, że dwukrotnie go spotkał: za pierwszym razem, „gdy głosił on rekolekcje dla nas, polskich misjonarzy i misjonarek z Tokio i Fukushimy oraz po raz drugi, gdy to on zaprosił mnie do głoszenia nauk do Konagai k. Nagasaki, w dwóch językach, dla sióstr Japonek i Polek, które tam kończyły właśnie swój nowicjat, przed powrotem do Polski”. „To wówczas usłyszałem od niego osobiście, że gdy zakładał Zgromadzenie Rycerek Niepokalanej i gdy budował ośrodki dla dzieci niepełnosprawnych, którymi te siostry się zajmują, «zawsze gorąco modliłem się do św. Józefa i działy się cuda. Wszystko zostało wybudowane zgodnie z najśmielszymi naszymi oczekiwaniami»” – powiedział dominikanin.

Za tę swoją działalność i męstwo polski franciszkanin otrzymał później japoński Order Świętego Skarbu i polski Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski. „Myślę, że o. Mirochna cieszy się teraz w niebie, widząc zainteresowanie japońskiego Kościoła świętym, którego on darzył tak wielkim zaufaniem i którego poświęcony mu akatyst nazywa «mocarzem». Dla Kościoła w tym kraju jest to duże wsparcie” – podkreślił o. Janociński.

O. Mieczysław Maria Mirochna OFMConv (właściwie: Antoni Michał Mirochna; ur. 21 XI 1908 w Bochni, zm. 15 II 1989 w Japonii) był synem Wojciecha i Marii z domu Kawa. W 1926 wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego OO. Franciszkanów we Lwowie, a rok później rozpoczął nowicjat w klasztorze w Łodzi. 15 września 1928 złożył pierwsze śluby zakonne, przyjmując imiona Mieczysław Maria, po czym kontynuował studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym we Lwowie.

W 1930 wyjechał ze św. Maksymilianem Kolbem do Japonii i tam w Nagasaki podjął studia teologiczne, a 29 września 1935 w Tokio przyjął święcenia kapłańskie. W 1940 został gwardianem klasztoru franciszkanów w Nagasaki. Zgodnie z życzeniem o. Kolbegp 8 grudnia 1949 założył w Konagai (obecnie miasto Isahaya) Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej (CFSMI) i do końca życia pełnił rolę ich duchowego opiekuna. W 1955 założył także klasztor franciszkanek w Konagai. Rozwinął w Japonii rozległą działalność charytatywno-społeczną, zakładając domy opieki, wydawnictwa i placówki oświatowe. Gdy zmarł w opinii świętości, pochowano go na cmentarzu przy klasztorze w Konagai.

Otrzymał szereg wysokich odznaczeń japońskich, m.in. Order Świętego Skarbu. 21 października 2019 ówczesny sekretarz stanu, szef Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej min. Krzysztof Szczerski odznaczył go pośmiertnie w ambasadzie RP w Tokio Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, który w imieniu zmarłego odebrał prowincjał Franciszkanów Konwentualnych w Japonii o. Seraphim A. Takeuchi. Oprócz o. Mirochny takie samo odznaczenie przyjął też działający obecnie w okolicach Nagoyi salezjanin o. Jan Bury.

Pierwszy w Polsce i Europie „żeński Niepokalanów”, czyli siedziba Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej, założonego w Japonii przez o. Mirochnę, powstał 17 września 1988 w Strachocinie k. Sanoka. W tym dniu śluby zakonne złożyły trzy pierwsze polskie Rycerki Niepokalanej. Tego samego dnia poświęcono i wmurowano kamień węgielny pod klasztor Zgromadzenia. 22 sierpnia 1992, w uroczystość Królowej Nieba i Ziemi, złożyły one śluby wieczyste.