Ponowny pochówek sługi Bożego o. Fabiana Maliszowskiego OP

9 grudnia w Stołpcach (w archidiecezji mińsko-mohylewskiej na Białorusi) w nowo wybudowanym kościele św. Kazimierza odbyła się uroczystość przeniesienia i ponownego pochówku szczątków sługi Bożego o. Fabiana Maliszowskiego, dominikanina, żyjącego w latach 1583 -1644.

Urodzony w Przemyślu 9 listopada 1583 roku o. Fabian Maliszowski wstąpił w 1601 roku do dominikanów, a święcenia kapłańskie przyjął w roku 1607 we Lwowie. Został skierowany do pracy misyjnej na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej. W czasie napadu tatarskiego uwolnił swojego współbrata z jasyru, oddając się za niego w niewolę. W 1614 udał się do Rzymu, w związku z utworzeniem prowincji ruskiej Dominikanów. W latach 1614–1617 był przełożonym klasztoru w Busku – na dzisiejszej Ukrainie. W latach 1632–1636 pełnił funkcję prowincjała prowincji ruskiej, na którą składało się 36 klasztorów od Smoleńska do Kamieńca Podolskiego. Po złożeniu urzędu pełnił posługę w nowo zbudowanym kościele przy twierdzy Kudak. W 1643 został wybrany na przeora w Stołpcach, gdzie pół roku później zmarł w opinii świętości. Został tam pochowany w podziemiach kościoła. Według dokumentów historycznych w miejscu pochówku zakonnika miały miejsce cuda, co dało podstawę do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego.

Jego grób stał się miejscem nawiedzanym przez miejscową ludność, która wstawiennictwu dominikanina przypisywała wiele otrzymanych łask. Były one od połowy XVIII wieku zapisywane w specjalnej księdze. W 1740 przeor klasztoru w Stołpcach uzyskał od biskupa wileńskiego Michała Zienkowicza pozwolenie na złożenie trumny ojca Fabiana w grobie fundatorów kościoła. Odkryto wówczas, że jego ciało nie uległo rozkładowi. W 1744 sejmik ziemi mińskiej zwrócił się do synodu w Wilnie z prośbą o poczynienie kroków w sprawie beatyfikacji. Kilka lat później pierwsze dokumenty zostały przesłane do Rzymu, były jednak niekompletne. Co roku 22 lipca w kościele odbywał się ceremoniał zmiany habitu zmarłego, związany z jego objawieniem się jednemu z zakonników. Kult trwał aż do kasaty zakonu przez władze carskie w 1832 i parafii w 1867, co było efektem nie tylko powstania styczniowego, ale również działań duchowieństwa prawosławnego. Kościół został zamieniony na cerkiew, a trumna z ciałem ojca Fabiana ukryta i zasypana w podziemiach. Po odzyskaniu niepodległości jego kult odżył na nowo. W 1922 odkopano trumnę, a biskup miński Zygmunt Łoziński rozpoczął proces informacyjny. Jego następca Kazimierz Bukraba w 1934 wydał list do wiernych i powołał komitet mający propagować postać Fabiana Maliszowskiego. Wybuch II wojny przerwał starania o jego beatyfikację, a w 1953 władze sowieckie wysadziły kościół w Stołpcachw powietrze.

Niedawno, dzięki staraniom proboszcza parafii św. Kazimierza, ks. kanonika Igora Łaszuka, dziekana Stołpeckiego, odnaleziono szczątki o. Fabiana Maliszowskiego. Miejscowi wierni, na czele ze swoim proboszczem, dbają o uczczenie pamięci dominikanina i dokładają wszelkich starań, aby kiedyś możliwa była jego beatyfikacja.

Dzisiaj zidentyfikowane przez kompetentnych specjalistów szczątki sługi Bożego zostały przekazane parafii św. Kazimierza do ponownego pochówku w kościele.

W uroczystej ceremonii wziął udział metropolita mińsko-mohylewski arcybiskup Józef Staniewski, nuncjusz apostolski na Białorusi, arcybiskup Ante Jozić, a także biskupi, księża i urzędnicy, w tym przewodniczący Mińskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego Aleksander Turczyn i inni przedstawiciele władz państwowych i samorządowych.