Poradnik dla spowiedników autorstwa watykańskiego penitencjariusza większego

Uważne słuchanie, roztropność w osądzaniu i radość – to trzy „charakterystyki dobrego spowiednika, którym nie powinien się on nigdy sprzeniewierzać” – podkreślił watykański penitencjariusz (spowiednik) większy kard. Mauro Piacenza. Wystosował on list do szafarzy sakramentu pojednania z okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia.

Wskazał, że „stałe pamiętanie o najważniejszym wydarzeniu historii”, które jeszcze „po dwóch tysiącach lat nie przestaje nas zdumiewać” jest „świętem życia”. A zatem także spowiednicy są „szafarzami życia”, gdyż „w każdej spowiedzi człowiek otrzymuje sakramentalnie, a więc naprawdę, życie, zdobyte dla nas przez Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego”.

Autor listu podkreślił, że „w okresie Bożego Narodzenia, dzięki łasce Bożej w wielu miejscach ciągle jeszcze liczni wierni przystępują do sakramentu pojednania”. Dzieje się tak dlatego, że spowiadając się „z należytym przygotowaniem” mogą oni stwierdzić „ze spokojną pewnością: «Znalazłem życie»” – wskazał kardynał.

Zauważył, że owo życie znalezione w konfesjonale „polega na spotkaniu z Miłością” i oznacza znalezienie „miłosiernej miłości Boga, który zawsze przebacza, stwarza i odtwarza, otwierając człowieka na miłość”. Dzieje się tak również dlatego, że Boże Narodzenie jest z samej swej istoty „świętem życia”.

Kardynał zachęcił więc spowiedników, aby „pokorne i wierne, uważne i wielkoduszne słuchanie spowiedzi było czynnikiem dominującym w tych ostatnich dniach nowenny, przygotowującej do tej wielkiej uroczystości a następnie, przez cały okres bożonarodzeniowy, gdy wierni nadal przychodzą do konfesjonałów”.

Sądy wydawane w czasie spowiedzi, winny być „skrajnie roztropne” – to kolejna rada kardynała. Zwrócił uwagę, że penitent nie zawsze jest w stanie „unieść ciężar tego wszystkiego, co chce powiedzieć w krótkiej rozmowie ze spowiednikiem”. Niezbędne jest zatem „niezniechęcanie go na drodze wiary lub w jego walce z grzechem” – podkreślił kard. Piacenza.

Podsumowując zaznaczył, że spowiednicy mają być „szafarzami życia, radości i wolności”, ponieważ „człowiek, który szukałby tylko samego siebie, zgubiłby samego siebie i swoje życie”, ten zaś, kto „zapomina o sobie, nie szuka swojego życia, ale oddaje się bez strachu do dyspozycji miłości, znajduje Boga i siebie samego, w wolności, którą są w stanie obdarzyć go jedynie wiara i łaska”.