Powstało oratorium „Karolina – wystarczy być sobą”

Oratorium o bł. Karolinie – spektakl słowno–muzyczny będzie można zobaczyć w grudniu m.in. w Mielcu, Limanowej, Lusławicach i w Tychach.

Oratorium „Karolina – wystarczy być sobą” to artystyczne i filozoficzne przesłanie oparte na motywach życia bł. Karoliny – dziewicy i męczennicy. To także refleksja nad istotą zła i dobra, nad źródłami przemocy i miłości.

„Dramat Karoliny jest wciąż aktualny, dotyka każdego człowieka, który staje się ofiarą bezdusznej przemocy. Jednym z głównych wątków spektaklu jest refleksja nad szczególną wspólnotą losu: ofiary i kata, Karoliny i jej mordercy oraz dramat tych, którzy nie mogli, nie chcieli, bądź nie byli w stanie tej tragedii zapobiec – ojca i matki Karoliny, jej rówieśników i środowiska. Ich także dotknęło zło, zło bezradności wobec przemocy” – mówi ks. Zbigniew Szostak, kustosz sanktuarium bł. Karoliny w Zabawie.

Zdaniem kapłana, spektakl ma być także wołaniem o to, aby podjąć aktualne wyzwanie i nie być obojętnym na los innych mordowanych dziś ludzi, zwłaszcza w krajach islamskich.

Muzyka została stworzona przez kompozytorów poruszających się w różnych stylistykach muzycznych, łączy nieraz bardzo skrajne gatunki. Od czysto klasycznych rozwiązań w obsadzie symfonicznej z chórem i solistami oraz sekcją rytmiczną, poprzez soul, balladę jazzowa, elementy tanga, blues’a, aż do mocnych rockowych brzmień. Unikatowa muzyka jest elementem wyróżniającym spektakl.

Autorem tekstu jest Andrzej Pacuła, poeta, autor scenariuszy teatralnych; autorami muzyki – Ryszard Kusek oraz Witek Góral.

Spektakl wykonują studenci muzycznych uczelni krakowskich, wystąpią również uczniowie szkoły muzycznej w Mielcu oraz orkiestra kameralna i zaproszeni goście.

Premiera odbędzie się 9 grudnia w parafii Ducha św. w Mielcu o godzinie 18.00. Dzień później taka okazja będzie w bazylice w Limanowej o godzinie 19.00, a 11 grudnia o 18.00 w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach. Oratorium zostanie też wystawione w Tychach, 16 grudnia.

Karolina Kózkówna urodziła się 2 sierpnia 1898 r. w wielodzietnej rodzinie w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda. Mimo młodego wieku i braku specjalistycznego wykształcenia prowadziła bardzo aktywne działania na rzecz społeczności lokalnej. Była animatorką i liderką życia religijnego.

Należała do stowarzyszeń religijnych, angażowała się w tworzenie i formowanie nowej wspólnoty parafialnej powstałej z połączenia dwóch miejscowości, gdy została utworzona nowa parafia w Zabawie. Uczyła katechizmu dzieci z wioski, organizowała dla nich zajęcia, przygotowywała do przyjęcia Komunii św. chorych współmieszkańców. Pomagała w prowadzeniu prywatnej biblioteki wujowi Franciszkowi Borzęckiemu, umożliwiała dorosłym dostęp do literatury religijnej.

Wrażliwa na potrzeby chorych i biednych odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. Była przykładem pracowitości i uczciwości oraz poczucia odpowiedzialności za rodzinę. Swoją postawą zdobyła powszechne uznanie i szacunek wśród współmieszkańców, którzy mówili, że jest „pierwszą duszą do nieba” a także społeczne i religijne zaangażowanie w rozwój drugiego człowieka. Zginęła heroicznie broniąc swej godności i honoru 18 listopada 1914 r. gdy została zaatakowana przez carskiego żołnierza, który w bestialski sposób ją zamordował.

Jan Paweł II beatyfikował Karolinę Kózkównę 10 czerwca 1987 r. w Tarnowie.

Jest patronką Ruchu Czystych Serc, Szkolnych Kół Caritas, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży i diecezji rzeszowskiej. Jej wspomnienie liturgiczne przypada 18 listopada.