Poznań: dominikanie zawierzyli swój klasztor świętemu Józefowi

Poznańscy dominikanie ponowili w piątek zawierzenie swojego klasztoru świętemu Józefowi – na pamiątkę oddania mu w opiekę konwentu kilkadziesiąt lat temu, by ocalić go przed zlikwidowaniem przez komunistów.

„Pół wieku temu żyjący tutaj bracia w obawie, że władze zabiorą im klasztor, oddali się opiece świętemu Józefowi. Na pamiątkę tamtego zawierzenia ponawiamy ten akt do dziś” – powiedział KAI przeor klasztoru, ojciec Cyprian Klahs.

Uroczystą Mszę świętą konwentualną, w której biorą udział wszyscy dominikanie mieszkający w danym klasztorze, odprawił w południe o. Józef Zborzil – obchodzący w tym dniu swoje święto patronalne.

Na zakończenie liturgii przeor odczytał akt zawierzenia, zawierający prośbę: „Józefie najcierpliwszy, pomagaj nam przetrwać trudne czasy i nie dopuść, by osłabła w nas nadzieja w zwycięstwo dobra nad złem, ucz nas drogi prawdy, sprawiedliwości i miłości”.

Akt oddania św. Józefowi poznańscy dominikanie podjęli 9 września 1961 roku, gdy władze PRL zagroziły zamknięciem klasztoru. 19 marca 1982 roku, w pierwszych miesiącach stanu wojennego, akt ponowiono i odtąd powtarzany jest on co roku w uroczystość św. Józefa.

Dominikanie przybyli do Poznania w 1231 roku, ale w czasie zaborów Prusacy wypędzili ich ze stolicy Wielkopolski. Mnichów w biało-czarnych habitach sprowadził ponownie w 1935 roku Prymas Polski, kardynał August Hlond i zlecił im opiekę duszpasterską nad studentami.

W latach stalinowskich zakonnicy prowadzili duszpasterstwo akademickie w konspiracji, gdyż władze zakazały im posługi wśród studentów. W stanie wojennym kościół i klasztor dominikanów były dla poznaniaków symbolem oporu przeciwko zdławieniu „Solidarności”.

Wiosną 1983 roku w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach zginął tragicznie inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa duszpasterz akademicki o. Honoriusz Kowalczyk. Współbracia i przyjaciele zakonnika uważają, że był on ofiarą stanu wojennego.