Poznań: rocznica poświęcenia katedry poznańskiej

Biskup senior archidiecezji poznańskiej Zdzisław Fortuniak przewodniczył uroczystym nieszporom 12 października, w rocznicę poświęcenia najstarszej na ziemiach polskich katedry.

„Poznańska katedra to dzieło arcybiskupów, biskupów, kapłanów, fundatorów i dobrodziejów, wiernych archidiecezji poznańskiej, którzy ją wznieśli, troszczyli się o nią i dalej sprawują pieczę nad macierzą wszystkich kościołów w diecezji” − zaznaczył w homilii ks. Roman Dworacki, dyrektor Archiwum Archidiecezjalnego.

Podkreślił, że najstarsza na ziemiach polskich katedra od ponad tysiąca lat jest „domem zbawienia i łaski, gdzie lud Boży oddaje cześć Bogu w duchu i prawdzie”. Przypomniał, że w dziejach bazyliki archikatedralnej można mówić o kilku datach poświęcenia i przebudowy tej świątyni. Była wielokrotnie niszczona i dewastowana, ale największy dramat dotknął ją u schyłku II wojny światowej, kiedy to praktycznie doszczętnie spłonęła. Jej rekonsekracja zbiegła się z wydarzeniami Poznańskiego Czerwca 1956 r. „Wołanie o chleb i Boga, o pierwiastek patriotyczny i religijny oraz otwarcie i poświęcenie katedry po zniszczeniach wojennych to symbioza wypadków poznańskich” − zaznaczył ks. Dworacki.

Poznańska bazylika archikatedralna pw. Apostołów Piotra i Pawła położona jest na wyspie Ostrów Tumski, otoczonej korytem Warty i Cybiny. Jej budowa sięga samych początków chrześcijaństwa w Polsce − drugiej połowy X wieku. Jest miejscem pochówku pierwszych władców Polski i przypuszczalnym miejscem chrztu Mieszka I. Obecna gotycka katedra powstała w XIV-XV w., częściowo odbudowana i regotyzowana po zniszczeniach II wojny światowej. Nad głównym wejściem, od zewnątrz, widoczny jest łaciński napis: Prima Sedes Episcoporum Poloniae (pierwsza siedziba biskupów Polski).