Poznań: 40. rocznica śmierci śp. ks. infułata Józefa Janego (zapowiedź)

W poznańskiej bazylice farnej 11 marca, w 40. rocznicę śmierci wieloletniego proboszcza fary śp. ks. infułata Józefa Janego, poznański biskup senior Zdzisław Fortuniak dokona odsłonięcia tablicy upamiętniającej tego wybitnego duszpasterza miasta Poznania.

Jak podkreśla obecny proboszcz poznańskiej fary, ks. kan. Mateusz Misiak, ks. infułat Jany był nietuzinkowym duszpasterzem, który przez 30 powojennych lat proboszczowania w farze, odcisnął wielkie duchowe piętno na tym kościele i na całym mieście.

– Ks. Jany przede wszystkim zajął się odbudową kościoła farnego, który w czasie wojny pełnił funkcję magazynu. Wykazywał również wielką troskę o znajdującą się w farze od 1937 r. kaplicę Wieczystej Adoracji, która jest najstarszą tego typu kaplicą w mieście i w całej archidiecezji – zaznacza ks. Misiak.

Zasługą byłego proboszcza jest również rozpoczęcie w farze Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, która gromadziła tłumy poznaniaków i okolicznych mieszkańców. – On również przyczynił się do koronacji w 1961 r. wizerunku Maryi koronami papieskimi. Zainicjował także w naszym kościele w 1965 r. stały, całodzienny dyżur w konfesjonale, który kontynuowany jest również obecnie. Był to wówczas pierwszy stały konfesjonał w mieście – zauważa ks. Misiak.

Dla upamiętnienia osoby śp. ks. infułata Józefa Janego, 11 marca, w dzień 40. rocznicy śmierci tego proboszcza fary, prepozyta Kapituły Kolegiackiej w Poznaniu i wybitnego duszpasterza miasta Poznania, w krużganku prowadzącym do zakrystii farnej, zostanie odsłonięta tablica pamiątkowa.

Uroczystości rozpoczną się o godz. 18 nabożeństwem różańcowym, po którym odprawiona zostanie Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Natomiast Mszy św., po której nastąpi poświecenie tablicy pamiątkowej, przewodniczyć będzie poznański biskup senior Zdzisław Fortuniak.

Ks. infułat Józef Jany urodził się 10 marca 1907 r. w Górze (parafia Lubasz, dekanat czarnkowski). W 1927 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, po ukończeniu którego w 1932 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Augusta Hlonda. Do wybuchu II wojny światowej pracował w parafiach w Rozdrażewie, Kębłowie, Rawiczu i w poznańskiej farze. Podczas wojny, jako kapelan szpitala wojennego, dostał się do niewoli, a następnie ukrywał się w Poznaniu, pełniąc w ukryciu posługę kapłańską.

W 1945 r. został mianowany przez bp. Walentego Dymka administratorem parafii kolegiackiej w Poznaniu podejmując się trudu odbudowy fary po zniszczeniach wojennych. W latach 1945-1956, kiedy odbudowywana była poznańska katedra, fara pełniła funkcję prokatedry. W 1948 r. został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej, a w 1952 r. jej prepozytem. Proboszczem farnym był do śmierci w 1975 r.

Jako wielki czciciel Eucharystii doprowadził w 1948 r. do wznowienia w farze wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, która trwa do dziś. W kościele tym znajduje się pierwsza kaplica Wieczystej Adoracji na terenie archidiecezji poznańskiej, a jednocześnie jedna z pierwszych w Polsce. Ustanowił ją swoim dekretem kard. August Hlond, prymas Polski, jako pamiątkę odbywającego się w 1937 r. w stolicy Wielkopolski Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego ku czci Chrystusa Króla.

W 1965 r., w pierwszą niedzielę Adwentu rozpoczynającego obchody Roku Milenijnego Chrztu Polski, ks. Jany ustanowił w farze wieczysty konfesjonał. Był również inicjatorem duchowego wotum za szczęśliwe zakończenie wojny, które wyraziło się w instalacji w kościele parafialnym obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy w 1952 r. i wprowadzeniu nieustającej nowenny. Nabożeństwa te gromadziły tysiące wiernych przyczyniając się do ożywienia ducha religijnego i rozpowszechnienia kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Zwieńczeniem tego dzieła była koronacja obrazu koronami papieskimi 11 października 1952 r. przez metropolitę poznańskiego abp. Antoniego Baraniaka.

Ks. infułat Józef Jany postrzegany był przez wiernych i współpracowników jako pracowity i gorliwy kapłan, znakomity kaznodzieja, troskliwy duszpasterz i gorący patriota. Cieszył się też zasłużonym autorytetem wśród dzieci, młodzieży i starszych. Zmarł nagle 11 marca 1975 r. Został pochowany na cmentarzu górczyńskim w Poznaniu, a uroczystości pogrzebowe, którym przewodniczył abp Baraniak, zgromadziły ok. 40 tys. osób.