Poznań – trzech karmelitów bosych przyjęło święcenia kapłańskie

Do kapłaństwa nie można się inaczej wybierać, jak tylko z Chrystusem. Bo nie ma innego prawdziwego kapłaństwa, jak tylko to jedno, Chrystusowe – mówił podczas uroczystej Mszy św. połączonej z obrzędem udzielenia święceń prezbiteratu bp Jan Glapiak. Święcenia przyjęli Bartosz od Krzyża, Paweł od Niepokalanego Serca Maryi i Piotr Józef od Przebitych Serc Jezusa i Maryi z warszawskiej prowincji karmelitów bosych.

Nawiązując do tekstu Księgi Liczb „Ja jestem działem twoim i dziedzictwem twoim pośród Izraelitów” bp Glapiak przekonywał, że Bóg jest „ziemią” kapłanów. „Nie dzieje się to dopiero wtedy, gdy przyjmujemy sakrament święceń kapłańskich. Bóg nie staje się naszą «ziemią» dopiero w momencie naszego wejścia w kapłańskie posługiwanie. On nią jest od samego naszego poczęcia, a nawet wcześniej, w samym Boskim planie na nasze życie” – mówił poznański biskup pomocniczy.

„Ziemia to nie tylko majątek i zabezpieczenie, ale również materiał, z którego stworzył nas Bóg. Z prochu ziemi i z tchnienia Boga powstał każdy z nas. Bóg jest naszą «ziemią», a więc tym wszystkim, co nam dał i co w nas ukształtował, aby potem, mocą swojego tchnienia, powołać nas do kapłaństwa. Popatrzmy zatem na siebie, na swoje wrażliwości, talenty, charyzmaty, na swoją osobowość, wyjątkowość – nie tylko w porównaniu z innymi ludźmi i nie tylko jak na coś, co otrzymaliśmy wyłącznie dla siebie. Nawet czysto ludzkie przymioty i umiejętności dał nam Pan, aby się nimi w przyszłości posłużyć do wypełniania kapłańskiej misji” – zauważył bp Glapiak.

Poznański biskup pomocniczy przekonywał, że dla kapłana najważniejszym źródłem życia jest Najświętszy Sakrament. „Eucharystyczny Chrystus jest źródłem życia i poczucia własnej wartości, gwarancją stabilizacji. Jest naszym Bogiem a zarazem Przyjacielem. Przyjaciel zaś to ktoś wyjątkowy. Czasu spędzonego z przyjacielem nigdy nie uważamy za stracony” – przekonywał w homilii.

Zachęcał także do odkrycia w Matce Jezusa wspomożycielki, która bierze „powołanie w swoją szczególną opiekę i nie przestaje nad nim czuwać poprzez całe życie kapłana; Ona widzi na tej duszy odbite piętno sakramentalne kapłaństwa Jej Syna i z całą troskliwością matki czuwa, aby nic go w nim nie zanieczyściło, lecz aby coraz jaśniej odbijały się w duszy rysy wiecznego kapłana Chrystusa”.

Święcenia odbyły się w poznańskim klasztorze karmelitów bosych – sanktuarium Świętego Józefa.