Poznań: XV Festyn Farny „Warkocz Magdaleny”

Wczoraj w Poznaniu odbył się XV Festyn Farny „Warkocz Magdaleny”. Podczas festynu zorganizowanego w ramach uroczystości odpustowych ku czci św. Marii Magdaleny, jednej z patronek poznańskiego kościoła farnego, bazyliki mniejszej, zaprezentowano m.in. eksponaty ukazujące 750-letnią historię pierwotnego kościoła farnego, który znajdował się na poznańskim Placu Kolegiackim.

Poznańska fara to pierwszy i główny kościół miasta, w którym dawniej odbywały się wszystkie uroczystości z udziałem władz miejskich.

Nazwa festynu – „Warkocz Magdaleny” – związana jest z biblijną postacią św. Marii Magdaleny. Festynowi towarzyszy konkurs na najdłuższy warkocz, w którym w rożnych kategoriach wiekowych stratowały zarówno dziewczynki, jak i panie. Jego laureatką w kategorii open została Iwona Pufahl z Poznania, której warkocz miał długość aż 161,5 cm.

Można było zwiedzić przepiękną barokową bazylikę farną czy też zajrzeć do jej zamkniętych na co dzień dla turystów zakamarków: podziemi, na strych, do zabytkowej zakrystii czy kapitularza. Zobaczyć od środka można było również zabytkowe, światowej klasy organy farne zbudowane przez Friedricha Ladegasta.

Tradycją poznańskiego festynu jest również wypiekane specjalnie na tę okazję przez poznańskiego piekarza Adama Nowaka pieczywo w kształcie warkocza o nazwie „Warkocz Magdaleny” oraz smaczne, choć niewielkie ciasteczka „Magdalenki”.

Podczas imprezy zaprezentowano makietę ukazującą jak najprawdopodobniej wyglądała dawna fara poznańska, gotycki kościół stojący na Placu Kolegiackim do końca XVIII, kiedy to strawił go pożar, a władze pruskie nie zgodziły się na jego odbudowę.

Na wystawie przygotowanej z okazji festynu w kapitularzu farnym, najstarszymi obiektami są monstrancja, kielich i relikwiarz, stanowiące komplet, który znajdował się zapewne przy jednym z ołtarzy. „Trzeba pamiętać, że dawna fara miała 12 kaplic i 52 ołtarze” – zaznacza Michał Błaszczyński z Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu. Na ekspozycji pokazano również szaty liturgiczne z różnych okresów, m.in. średniowieczne i barokowe.

Pojezuicki kościół farny w Poznaniu został zbudowany w latach 1651-1705 przez wybitnych architektów, budowniczych i artystów tamtych czasów: Thomasa Poncino de Goricia z Lugano, Bartłomieja Wąsowskiego, Jana Catenazziego, Karola Dankwarta i Pompeo Ferrariego. Świątynia powstała w stylu włoskiego baroku, na wzór rzymskich kościołów Il Gesù i Sant’Ignazio. Konsekrował ją bp Hieronim Wierzbowski 27 września 1705 r.

Fara Poznańska od wieków stanowiła centrum życia religijnego miasta.

Dziś jest ona sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, kościołem bractw i cechów rzemieślniczych oraz stałego dyżuru w konfesjonale. „Oprócz pełnienia posługi duszpasterskiej wobec osób mieszkających na terenie parafii, musimy także pamiętać o tych, którzy z racji usytuowania kościoła w ścisłym centrum miasta, często po prostu do niego wchodzą” – podkreśla proboszcz fary, ks. kan. Mateusz Misiak.

28 czerwca 2010 r. poznańska fara została podniesiona przez Benedykta XVI do godności bazyliki mniejszej. Natomiast w ubiegłym roku w czerwcu minęła 75. rocznica ustanowienia tu przez kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski, pierwszej w Poznaniu kaplicy Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu

Obecnie w poznańskiej bazylice farnej (ul. Gołębia 1) we wszystkie czwartki lipca i sierpnia o godz. 20 odbywają się Staromiejskie Koncerty Organowe na zabytkowych organach Friedricha Ladegasta z 1876 r., natomiast od poniedziałku do soboty o godz. 12.15 – Koncerty Farne. Po nich, ok. godz. 12.45, istnieje również możliwość zwiedzenia z przewodnikiem barokowego kościoła.