Prezeska Fundacji im. Brata Alberta: człowiek wykluczony jest dla nas na pierwszym miejscu

Osoba z niepełnosprawnością, potrzebująca, wykluczona jest dla nas na pierwszym miejscu – przypomniała w rozmowie z KAI Małgorzata Urbanik, prezeska Fundacji im. Brata Alberta. Wczoraj Kościół wspominał tego świętego, nazywanego ojcem ubogich i najdoskonalszym uczniem św. Franciszka w Polsce.

Małgorzata Urbanik stwierdza, że zmarły przed pięcioma miesiącami współtwórca Fundacji, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, był człowiekiem, którego nie da się zastąpić. “Brat Albert jest dla nas niesamowitą inspiracją, tak jak ksiądz Tadeusz, który starał się żyć zgodnie z jego ideami. A my staramy się to dzieło kontynuować” – mówi prezeska Fundacji. 

Jak zaznacza, dzień wspomnienia Brata Alberta obchodzony jest bardzo uroczyście przez jej podopiecznych oraz osoby, które opiekują się niepełnosprawnymi, ale ze względu na to, że Fundacja ma aż 35 placówek, to świętowanie rozpoczęto na początku czerwca, a w ostatniej filii odbędzie się pod koniec lipca.

“To jest moment, kiedy się zatrzymujemy, staramy się spotkać, zapraszamy rodziców, wolontariuszy, opiekunów, władze samorządowe. Są występy, uroczystości, modlitwa, spotkania” – opisuje Małgorzata Urbanik. Celem tych wydarzeń jest przypomnienie postaci Brata Alberta oraz wartości, którymi się kierował.

Jak przekazała prezeska Fundacji, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski bardzo dbał o to, żeby każdego roku być we wszystkich filiach Fundacji. W roku ubiegłym, z uwagi na rozpoczęcie leczenia szpitalnego, już się to nie udało, a 9 stycznia tego roku duchowny zmarł.

“Fundacja to przede wszystkim ludzie. Staramy się tworzyć jedną rodzinę, rozmawiać ze sobą, być razem i kontynuować dzieło ks. Tadeusza” – deklaruje Małgorzata Urbanik. 

Fundacja im. Brata Alberta narodziła się w środowisku sympatyków idei albertyńskiej, wywodzących się z Duszpasterstwa Osób Niepełnosprawnych i wspólnot „Wiara i Światło” z Krakowa, zwanych popularnie „Muminkami”. Do istnienia powołali ją oficjalnie w 1987 roku  śp. Zofia Tetelowska, śp. inż. Stanisław Pruszyński oraz kapelan „Solidarności” ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski.

Działania Fundacji obejmują prowadzenie domów stałego pobytu, domów dziennego pobytu, warsztatów terapii zajęciowej, świetlic terapeutycznych, ośrodków adaptacyjnych, szkół oraz przedszkoli integracyjnych.

Obecnie Fundacja to 35 placówek sprawujących opiekę nad ponad 1200 wychowankami. Wciąż tworzy ją zaangażowanie opiekunów, pracowników, wolontariuszy i przyjaciół. Podobnie jak ich Mistrz – Brat Albert, pracownicy Fundacji spoglądają z troską na ludzi, którzy znajdują się na marginesie zainteresowania współczesnego świata, na osoby niepełnosprawne intelektualnie, upośledzone w stopniu umiarkowanym lub znacznym, które utraciły swoich rodziców i opiekunów.

***

Święty Brat Albert – Adam Bernard Hilary Chmielowski urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomi koło Krakowa. Brał udział w powstaniu styczniowym. Został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Po powstaniu przedostał się do Francji, w Paryżu rozpoczął studia malarskie. Po amnestii w 1865 r. wraca do Warszawy, gdzie również studiował malarstwo, które później kontynuował w Gandawie i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (1869-1874).

W 1874 r. powrócił do kraju. W latach 80. powstał jego słynny obraz „Ecce Homo”.

W 1887 r. za zgodą kard. Albina Dunajewskiego przywdział habit, a rok później złożył śluby zakonne, przyjmując imię Albert i dając początek nowej rodzinie zakonnej. Założył zgromadzenia: Braci Albertynów (1888 r.) i Sióstr Albertynek (1891 r.), które oparte zostały na regule św. Franciszka z Asyżu.

Zajmował się biednymi i bezdomnymi. Ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych przemieniał w przytuliska. Nie dysponując środkami materialnymi kwestował na utrzymanie ubogich.

Zmarł w 1916 r. w Krakowie. W 1983 roku został beatyfikowany a w 1989 roku – ogłoszony świętym.

Relikwie Świętego znajdują się w Sanktuarium Świętego Brata Alberta Ecce Homo w Krakowie.