Prezydent odznaczył osoby, które ratowały Żydów

Prezydent Lech Kaczyński odznaczył w środę 10 października Krzyżami Komandorskimi z Gwiazdą i Krzyżami Komandorskimi Orderu Odrodzenia Polski osoby, które ratowały Żydów podczas II wojny światowej.

Wśród odznaczonych znaleźli się m.in. bp Albin Małysiak, ks. Witold Stolarczyk oraz siostry Bronisława Jaroszyńska i Maria Górska. Uroczystość odbyła się w Teatrze Wielkim w Warszawie.

W uroczystości oprócz prezydenta udział wzięli Avner Shalev, dyrektor jerozolimskiego Instytutu Yad Vashem, sprawiedliwi Wśród Narodów Świata, Jerzy Piotr Śliwczyński, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata, korpus dyplomatyczny, przedstawiciele władz samorządowych, wojewodowie, przedstawiciele środowisk kultury, rektorzy wyższych uczelni, młodzież.

Prezydent odznaczył Krzyżami Komandorskimi z Gwiazdą i Krzyżami Komandorskimi Orderu Odrodzenia Polski 53 osoby, w tym 10 pośmiertnie „za bohaterską postawę i niezwykłą odwagę wykazaną w ratowaniu życia Żydom podczas II wojny światowej, za wybitne zasługi w obronie godności człowieczeństwa i praw ludzkich”.

Japoński dyplomata Chiune Sugihara (1900-1986), zwany niekiedy japońskim Oskarem Schindlerem, pomagał Żydom w czasie pełnionej przez siebie w czasie II wojny światowej funkcji konsula na Litwie. Japonia w tym czasie zachowywała neutralność w stosunku do kwestii żydowskiej. Sugihara wypisywał Żydom ręcznie wizy do Japonii, dzięki czemu pomógł prawie 10 tys. prześladowanym.

Ks. Witold Stolarczyk z diecezji kieleckiej uratował w czasie wojny rodzinę Heleny Olbratowicz, która po 1945 r. wyjechała do Izraela. W 1995 r. ks. Stolarczyk otrzymał już medal „Sprawiedliwy wśród narodów świata” i honorowe obywatelstwo Izraela.

Bp Albin Małysiak urodził się 12 czerwca 1917 r. w Koconiu kolo Żywca w rodzinie kupieckiej. Po złożeniu ślubów wieczystych w Zgromadzeniu św. Wincentego a Paulo w 1936 roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 1 maja 1941 roku w z rąk bp. Stanisława Rosponda.

Początkowo pracował jako wikariusz i katecheta w Zembrzycach koło Wadowic, gdzie w czasie okupacji organizował „dożywialnię” dla dzieci i osób wysiedlonych. W latach 1942-1944 pracował w Krakowie, potem w zakładzie dla osób w podeszłym wieku im. Helclów w Szczawnicy. W ramach tajnego nauczania udzielał lekcji łaciny, religii i gimnastyki. Wraz z szarytką, siostrą Bronisławą Wilemską, uratował życie pięciu osobom narodowości żydowskiej, za co w 1994 roku Instytut Yad Vashem przyznał mu medal i tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.

Bp Małysiak należy do tych nielicznych już hierarchów, których mianował jeszcze papież Paweł VI. Stolicę tytularną Beatia przydzielił mu 14 stycznia 1970 roku. Natomiast sakrę biskupią biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej przyjął 5 kwietnia 1970 r z rąk ówczesnego metropolity krakowskiego kard. Karola Wojtyły.

Jako biskup pomocniczy bp Małysiak był wikariuszem generalnym archidiecezji krakowskiej, w Kurii Metropolitalnej nadzorował wydziały katechetyczny, zakonny i gospodarczy. Brał udział w pracach wielu komisji Episkopatu Polski, m.in. przewodniczył Podkomisji ds. Zakonów Klauzurowych. W latach 1992-1994 wchodził w skład Kolegium Konsultorów Archidiecezji Krakowskiej. Na emeryturę przeszedł 27 lutego 1993 roku. Przed dwoma laty został uhonorowany tytułem honorowego obywatela Krakowa.