Wiele ludzkich embrionów, powoływanych do życia w procesie sztucznego zapłodnienia in vitro, jest zamrażanych a po jakimś czasie niszczonych – przypominają członkowie Zarządu Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia.

W związku z tym, wystosowali list do prokuratora generalnego RP prof. Zbigniewa Ćwiąkalskiego z prośbą o zbadanie co dzieje się z ludzkimi embrionami w klinikach stosujących metodę in vitro i karanie osób odpowiedzialnych za niszczenie ich.
PFROŻ powołuje się na art. 157 a Kodeksu Karnego, zgodnie z którym sprawca, który powoduje uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.

„Wnosimy o ustalenie poprzez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej klinik prowadzących procedury in vitro i przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego poszanowania zdrowia i życia embrionów powstałych w wyniku tej procedury” – napisano w liście podpisanym przez prezesa PFROŻ dr. Pawła Wosickiego.

W uzasadnieniu obrońcy życia przypominają, że podstawowym dokumentem zapewniającym ochronę życia każdego człowieka jest Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej w art. 30. Akt ten podkreśla niezbywalne prawo do życia dla każdego człowieka. Zgodny z tymi przepisami jest również Kodeks Etyki Lekarskiej. Poszanowania ludzkiej egzystencji broni także orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego.

Publikujemy treść listu:

Polska Federacja Ruchów Ochrony Życia zwraca się o podjęcie działań prawnych oraz pociągnięcie do odpowiedzialności osób za naruszanie zdrowia i życia ludzkich embrionów powstających przy stosowaniu procedury in vitro, na podstawie przepisu art. 157a Kodeksu Karnego. Zgodnie z tym przepisem sprawca, który powoduje uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (§ 1).

Wnosimy o ustalenie poprzez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej klinik prowadzących procedury in vitro i przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego poszanowania zdrowia i życia embrionów powstałych w wyniku tej procedury.

Uzasadnienie

W Polsce od kilkunastu lat coraz bardziej upowszechnia się metoda in vitro polegająca na powoływaniu do życia embrionów ludzkich poza organizmem matki, a następnie wszczepianiu jednego lub kilku z nich do macicy. W ramach tej procedury zazwyczaj powołuje się do życia więcej embrionów niż następnie wszczepia się do organizmu kobiety. Nadliczbowe embriony są najczęściej zamrażane, a po pewnym czasie niszczone. Działanie to z całą pewnością narusza zakaz uszkadzania ciała dziecka poczętego powodujący zagrożenie dla jego zdrowia życia.

Przywołany przepis Kodeksu karnego odnosi się do ochrony zdrowia dziecka poczętego, jednak z uwagi na to, że uśmiercenie embrionu in vitro zazwyczaj jest poprzedzone zamachem na jego zdrowie, czy taki może skutkować odpowiedzialnością z art. 157a § 1 (M. Gałązka, Prawo karne wobec prokreacji pozaustrojowej, Lublin 2005, s. 389). Przepis art. 157a k. k ma zatem zastosowanie, np. do przypadku niszczenia embrionów niewykorzystanych („nadliczbowych”) czy do posługiwania się takimi embrionami w celach badawczych.

Podkreślić należy, że Konstytucja Rzeczpospolitej polskiej w art. 30 stwierdza niezbywalną godność człowieka, która stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. W art. 30 Konstytucja zapewnia każdemu człowiekowi prawo do życia. W zgodności z tymi przepisami pozostają zapisy w Kodeksie Etyki Lekarskiej (art. 38 –39a) czy określające warunki legalności przeprowadzania zabiegów medycznych i eksperymentów medycznych (głównie – ustawa z 5 grudnia 1996r. O zawodach lekarza i lekarza dentysty).
Polskie ustawodawstwo stoi na gruncie poszanowania życia ludzkiego od jego poczęcia. Dowodzi tego niezbicie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego Sygn. akt K. 26/29 z dnia 28 maja 1997 r.

Nie ulega wątpliwości, że powoływanie do życia nadliczbowych embrionów nie służy ochronie ich zdrowia i życia.

Wnosimy o ustalenie poprzez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej klinik prowadzących procedury in vitro i przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego sytuacji embrionów powstałych w wyniku procedury in vitro w kontekście ochrony ich zdrowia i życia, w szczególności embrionów nadliczbowych.

W Polsce nieznana jest liczba embrionów zamrożonych, ani jak ich liczba została zniszczona. W tym kontekście konieczne jest zbadanie oraz stwierdzenie, dlaczego sfera ta nie podlega właściwej kontroli ze strony organów państwa.

Prezes Polskiej Federacji Ruchów Ochrony Życia

dr Paweł Wosicki

Wiele ludzkich embrionów, powoływanych do życia w procesie sztucznego zapłodnienia in vitro, jest zamrażanych a po jakimś czasie niszczonych – przypominają członkowie Zarządu Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia.

W związku z tym, wystosowali list do prokuratora generalnego RP prof. Zbigniewa Ćwiąkalskiego z prośbą o zbadanie co dzieje się z ludzkimi embrionami w klinikach stosujących metodę in vitro i karanie osób odpowiedzialnych za niszczenie ich.
PFROŻ powołuje się na art. 157 a Kodeksu Karnego, zgodnie z którym sprawca, który powoduje uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.

„Wnosimy o ustalenie poprzez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej klinik prowadzących procedury in vitro i przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego poszanowania zdrowia i życia embrionów powstałych w wyniku tej procedury” – napisano w liście podpisanym przez prezesa PFROŻ dr. Pawła Wosickiego.

W uzasadnieniu obrońcy życia przypominają, że podstawowym dokumentem zapewniającym ochronę życia każdego człowieka jest Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej w art. 30. Akt ten podkreśla niezbywalne prawo do życia dla każdego człowieka. Zgodny z tymi przepisami jest również Kodeks Etyki Lekarskiej. Poszanowania ludzkiej egzystencji broni także orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego.

Publikujemy treść listu:

Polska Federacja Ruchów Ochrony Życia zwraca się o podjęcie działań prawnych oraz pociągnięcie do odpowiedzialności osób za naruszanie zdrowia i życia ludzkich embrionów powstających przy stosowaniu procedury in vitro, na podstawie przepisu art. 157a Kodeksu Karnego. Zgodnie z tym przepisem sprawca, który powoduje uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (§ 1).

Wnosimy o ustalenie poprzez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej klinik prowadzących procedury in vitro i przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego poszanowania zdrowia i życia embrionów powstałych w wyniku tej procedury.

Uzasadnienie

W Polsce od kilkunastu lat coraz bardziej upowszechnia się metoda in vitro polegająca na powoływaniu do życia embrionów ludzkich poza organizmem matki, a następnie wszczepianiu jednego lub kilku z nich do macicy. W ramach tej procedury zazwyczaj powołuje się do życia więcej embrionów niż następnie wszczepia się do organizmu kobiety. Nadliczbowe embriony są najczęściej zamrażane, a po pewnym czasie niszczone. Działanie to z całą pewnością narusza zakaz uszkadzania ciała dziecka poczętego powodujący zagrożenie dla jego zdrowia życia.

Przywołany przepis Kodeksu karnego odnosi się do ochrony zdrowia dziecka poczętego, jednak z uwagi na to, że uśmiercenie embrionu in vitro zazwyczaj jest poprzedzone zamachem na jego zdrowie, czy taki może skutkować odpowiedzialnością z art. 157a § 1 (M. Gałązka, Prawo karne wobec prokreacji pozaustrojowej, Lublin 2005, s. 389). Przepis art. 157a k. k ma zatem zastosowanie, np. do przypadku niszczenia embrionów niewykorzystanych („nadliczbowych”) czy do posługiwania się takimi embrionami w celach badawczych.

Podkreślić należy, że Konstytucja Rzeczpospolitej polskiej w art. 30 stwierdza niezbywalną godność człowieka, która stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. W art. 30 Konstytucja zapewnia każdemu człowiekowi prawo do życia. W zgodności z tymi przepisami pozostają zapisy w Kodeksie Etyki Lekarskiej (art. 38 –39a) czy określające warunki legalności przeprowadzania zabiegów medycznych i eksperymentów medycznych (głównie – ustawa z 5 grudnia 1996r. O zawodach lekarza i lekarza dentysty).
Polskie ustawodawstwo stoi na gruncie poszanowania życia ludzkiego od jego poczęcia. Dowodzi tego niezbicie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego Sygn. akt K. 26/29 z dnia 28 maja 1997 r.

Nie ulega wątpliwości, że powoływanie do życia nadliczbowych embrionów nie służy ochronie ich zdrowia i życia.

Wnosimy o ustalenie poprzez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej klinik prowadzących procedury in vitro i przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego sytuacji embrionów powstałych w wyniku procedury in vitro w kontekście ochrony ich zdrowia i życia, w szczególności embrionów nadliczbowych.

W Polsce nieznana jest liczba embrionów zamrożonych, ani jak ich liczba została zniszczona. W tym kontekście konieczne jest zbadanie oraz stwierdzenie, dlaczego sfera ta nie podlega właściwej kontroli ze strony organów państwa.

Prezes Polskiej Federacji Ruchów Ochrony Życia

dr Paweł Wosicki