Prymas Polski: istnieje nierozerwalny związek między miłością Boga i miłością bliźniego

„Relacja z Bogiem wychładza się powoli i zamiera, jeśli wobec drugiego człowieka brak mi miłości” – mówił w niedzielę w Markowicach abp Wojciech Polak powtarzając ewangeliczną prawdę, że „kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi”. Metropolita gnieźnieński przewodniczył w markowickim sanktuarium Matki Bożej Królowej Miłości i Pokoju Pani Kujaw Mszy św. z okazji 100-lecia istnienia miejscowej parafii.

Dzieje tego miejsca – jak zauważył w homilii – są jednak znacznie dłuższe i bogatsze, sięgają bowiem pierwszej połowy XVII wieku, kiedy do Markowic przywieziona została gotycka figura Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Abp Polak przypomniał za papieżem Franciszkiem, że parafia nie jest i nie może być nigdy muzeum pamięci czy symbolem obecności Kościoła na danym terenie. Jest i musi być żywym sercem misji Kościoła, gdzie przyjmujemy nowe życie oparte na fundamencie miłości Boga i bliźniego.

„Relacja z Bogiem wychładza się powoli i zamiera, jeśli wobec drugiego człowieka brak mi miłości. Przecież za św. Janem trzeba powtórzyć, że kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Ale jest także i odwrotnie, to właśnie gotowość do wyjścia naprzeciw bliźniemu, do okazania mu miłości, czyni mnie wrażliwym również na Boga” – wskazał arcybiskup gnieźnieński zauważając, że przykazanie miłości – pierwsze ze wszystkich – działa trochę na zasadzie naczyń połączonych.

„Taka miłość łamie uprzedzenia i wszelkie bariery. Taka miłość pociąga do naśladowania. Taka też miłość otwiera na drugiego w całym bogactwie i pełni jego człowieczeństwa, i to tego człowieczeństwa, w którym odbija się oblicze odwiecznego Boga” – zauważył Prymas. Zaznaczył przy tym, że pielęgnowanie i wzmacnianie takiej miłości jest wezwaniem i zadaniem każdej wspólnoty parafialnej.

Łaskami słynąca figura Matki Bożej Markowickiej pochodzi najprawdopodobniej z końca XV wieku. Zanim trafiła do Markowic należała do sióstr boromeuszek z Trzebnicy k. Wrocławia. Później trafiła do klasztoru sióstr norbertanek w Strzelnie, które przekazały ją swojemu spowiednikowi, a ten przywiózł rzeźbę do Markowic. W czerwcu 1965 roku, na mocy decyzji papieża Pawła VI, Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński dokonał koronacji markowickiej Madonny i nadał jej tytuł Królowej Miłości i Pokoju.

Jubileuszową Mszę św. koncelebrowali m.in.: prowincjał oblatów o. Marek Ochlak OMI, ks. kan. Zbigniew Przybylski, wikariusz generalny archidiecezji gnieźnieńskiej, dziekan dekanatu inowrocławskiego I ks. kan. Paweł Kowalski, księża z okolicznych parafii oraz byli proboszczowie w Markowicach. Wszystkim za obecność i wspólną modlitwę dziękował obecny proboszcz ks. Rafał Białek.