Prymas Polski na YouTube: trzeba się modlić, by z tej śmierci zrodziło się dobro

Na stronach portalu YouTube oraz prymaspolski.pl znaleźć można nagranie Słowa, które Prymas Polski abp Henryk Muszyński skierował do Polaków w związku z katastrofą prezydenckiego samolotu w Smoleńsku.

W nagraniu Prymas Polski przyznaje, że dzień 10 kwietnia, symbolizujący dotąd tragiczne ofiary stalinowskiego mordu spoczywające na katyńskim cmentarzu został dopełniony nową tragedią, która również na trwałe wpisuje się w pamięć i dzieje polskiego narodu.

„Pozostanie prawdopodobnie na zawsze tajemnicą, dlaczego znicze, które wieźli dla uczczenia ofiar stalinizmu zapłonęły na miejscu tragicznego wypadku. Najprawdopodobniej nigdy nie doczekamy się odpowiedzi na to bolesne pytanie” – mówi Prymas Polski.

Stwierdza również, że tragedia w Smoleńsku jest kolejnym potwierdzeniem tego, jak krucha jest ludzka egzystencja. „Na zawsze zostały przekreślone ludzkie nadzieje tych, którzy udawali się do Katynia” – dodaje abp Muszyński.

Przyznaje również, że podobnie jak pięć lat temu w obliczu śmierci Jana Pawła II śpiewamy dziś wielkanocne Alleluja przez łzy. Tak, jak wtedy, udajemy się pod krzyże, stawiamy krzyże, z krzyża bowiem płynie jedyne światło zdolne oświetlić ból, mrok, ciemność, cierpienie, które jest w sercach Polaków.

„Z krzyża płynie nadzieja sięgająca poza śmierć i poza grób zarówno dla żyjących, jak i dla tych, którzy zginęli niesprawiedliwie, zostali zamęczeni, zamordowani, stali się ofiarą tragicznych wypadków. Ta nadzieja pozwala nam wierzyć, że śmierć nie jest powrotem do nicości, ale jest pełniejszym spotkaniem z Bogiem i z tymi, którzy poprzedzili nas do wieczności” – mówi hierarcha.

W swoim Słowie Prymas Muszyński wspomina także osobę prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, jego zaangażowanie i pobożność.

Dodaje również, że trzeba nam modlić się o to, by ze śmierci tych, którzy zginęli wczoraj w Smoleńsku zrodziło się dobro. Jak mówi, ból, który towarzyszy rodzinom ofiar, który towarzyszy wszystkim Polakom jest zobowiązaniem do solidarnego zaangażowania w przezwyciężaniu tego, co nas dzieli i jeszcze pełniejszego zaangażowania się w budowanie duchowej wspólnoty i jedności całego narodu.