Prymas Polski: potrzeba serc wolnych od ideologicznego skażenia

„Serce słuchające zdolne jest usłyszeć Boga i wsłuchać się w wołanie sióstr i braci. Serce słuchające wolne jest od ideologicznego skażenia i bezpodstawnych osądów, odważne i mężne, zdolne rozróżniać zło od dobra, ale nade wszystko zdolne podążać za dobrem i z odwagą mądrze je czynić” – mówił dziś w Gnieźnie Prymas Polski abp Wojciech Polak.

Metropolita gnieźnieński przewodniczył Mszy św. z okazji 60-lecia gnieźnieńskiej parafii pw. Chrystusa Wieczystego Kapłana. To jedyna parafia w archidiecezji gnieźnieńskiej – jak przypomniał – której kard. Stefan Wyszyński towarzyszył od chwili erygowania, co miało miejsce w styczniu 1957 roku, do chwili konsekracji kościoła, której dokonał w październiku 1980 roku. Obchodzona rocznica – podkreślił abp Polak – wpisuje się w trwające w Gnieźnie jubileuszowe dziękczynienie – najpierw ubiegłoroczne za 1050. rocznicę Chrztu Polski i tegoroczne za 600-lecie prymasostwa w Polsce.

„Każda parafia, również wasza, jest żywą cząstką Kościoła. W nim i z nim jest jedno. Dlatego – jak przypomniał nam dokładnie przed rokiem papież Franciszek – jest strukturą, której nie wolno nam wyrzucać przez okno” – podkreślił metropolita gnieźnieński. Powtórzył za Ojcem Świętym, że autentyczna chrześcijańska wspólnota nie może być nigdy zamknięta w ufortyfikowanej twierdzy, ale musi być wciąż w drodze, bo takie jest właśnie jej najbardziej żywotne środowisko.

„Parafia nie jest zatem i nie może być miejscem biernego oczekiwania i przeżywania swej wiary w jakimś oderwaniu od naszego apostolskiego świadectwa” – zaznaczył abp Polak. – Trzeba zatem – tłumaczył dalej – wielkodusznie i odważnie z doświadczeniem wiary iść do innych. Iść na ulicach tego osiedla i miasta. Iść i mówić o chrześcijańskim powołaniu, o zwycięstwie Jezusa nad grzechem i śmiercią, o przeznaczeniu, którym jest wspólnota z Bogiem. By tak jednak czynić – zauważył Prymas – potrzeba nie tylko ludzkiej odwagi, wewnętrznego przekonania, czy nawet osobistego doświadczenia Jezusa i Jego miłości. Trzeba jeszcze, jak w życiu króla Salomona, serca słuchającego (leb somea).

„Słuchające serce zdolne jest usłyszeć Boga i wsłuchać się w wołanie Sióstr i Braci. Serce słuchające wolne jest od ideologicznego skażenia i bezpodstawnych osądów. Serce słuchające, odważne i mężne, zdolne rozróżniać zło od dobra, ale nade wszystko podążać za dobrem i z odwagą mądrze je czynić. Serce słuchające Boga i człowieka, zwłaszcza tego, który może już tylko swoim milczeniem, a niekiedy nawet jedynie zalęknionymi i pełnymi smutku oczyma, prosi o pomoc i troskę, o przygarnięcie i opiekę, o otwarte ramiona i serca” – mówił na koniec Prymas Polski nawiązując do modlitwy króla Izraela z pierwszego czytania dzisiejszej liturgii słowa.

W czasie Mszy św. dziękowano za sześć dekad istnienia parafii i wszystkich, którzy ją w tym czasie budowali. Prosząc o Boże błogosławieństwa na przyszłe lata modlono się za rodziny, ludzi młodych i rządzących.

We wspólnej modlitwie wraz z parafianami uczestniczyli przedstawiciele lokalnych władz oraz gnieźnieńscy kapłani z kanonikami Kapituły Prymasowskiej na czele. Obecni byli także księża wywodzący się ze wspólnoty. Wszystkim za wspólną modlitwę dziękował proboszcz i gnieźnieński dziekan ks. kan. Andrzej Grzelak. Msza św. była transmitowana przez TVP Polonia.

Parafię pw. Chrystusa Wieczystego Kapłana erygował w styczniu 1957 roku ówczesny metropolita gnieźnieński kard. Stefan Wyszyński. Pierwszym proboszczem nowopowstałej wspólnoty został ks. kan. Stanisław Sobczak. Po wielu latach starań i trudności otrzymał zgodę na budowę kościoła w tej części miasta. Świątynię zaczęto wznosić w 1974 roku, wmurowując w jej fundamenty kamień węgielny z gnieźnieńskiej katedry. Sześć lat później, w październiku 1980 roku, Prymas Tysiąclecia konsekrował kościół pw. Chrystusa Wieczystego Kapłana w Gnieźnie.