Prymas: spadek liczby kleryków napawa obawami, jest jednak wyzwaniem

Zmniejszająca się liczba alumnów napawa nas obawami, jest jednak dla nas wyzwaniem, aby nie tylko szukać konkretnych sposobów podołania nowej sytuacji, ale także nie utracić niczego z dynamizmu stawania się uczniem Chrystusa – mówił prymas Polski abp Wojciech Polak na zakończenie 58. Ogólnopolskiej Konferencji Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych, która przez trzy dni odbywała się w Zakopanem.

Metropolita gnieźnieński oparł homilię na rozważaniach o błogosławieństwach, jakie Jezus skierował do swoich uczniów – apostołów. Cytując papieża Franciszka przypomniał, że owe błogosławieństwa „nie są dla nadludzi”, ale „są swoistą mapą życia dla tych, którzy zmagają się z wyzwaniami i próbami każdego dnia”, a ponadto „nie wymagają od nas czynienia rzeczy nadzwyczajnych, (…) które przekraczają nasze ludzkie możliwości”. Są także „naprawdę mądrą propozycją Jezusa”, a ten, „kto je przeżywa według Jezusa, czyni świat czystym”.

– Błogosławieństwa mają więc naprawdę życiodajną siłę. Nie są nastawione na szybkie i łatwe efekty. Wiążą się z wysiłkiem pokonywania konkretnych, trudnych sytuacji – tłumaczył abp Polak. – Stanowią więc swoisty „humus”, czyli podłoże, na którym ma szansę rodzić się prawdziwie nowe życie. „Aby stać się błogosławionymi – podsumuje papież Franciszek – nie trzeba być bohaterami od czasu do czasu, ale świadkami każdego dnia” – mówił prymas.

Za papieżem Franciszkiem abp Polak tłumaczył, że błogosławieństwa określają tożsamość ucznia Jezusa. Wśród cech tegoż ucznia rzuca się w oczy bezinteresowność i poprzez tę postawę „jest osobą pokorną, otwartą, wolną od uprzedzeń i rygoryzmu”.

W tym kontekście prymas Polski przypomniał, że nowe „Ratio pro Polonia” – dokument określający zasady formacji kapłańskiej w Polsce – charakteryzując dynamikę etapu formacyjnego nazywanego „stawanie się uczniem Chrystusa”, wskazuje, że chodzi tutaj o postawę „wiary w Ewangelię, nawracania się, zaparcia się siebie i opuszczenia wszystkiego, do czego przywiązane jest serce”.

– Celem tego etapu jest „weryfikacja intencji pójścia za Jezusem” – przytaczał w homilii abp Polak. – Z jednej strony chodzi o uwolnienie się od przywiązania do własnych idei i pewników, z drugiej natomiast o coraz większość ufność i radość ducha, „aż po całkowitą przynależność do Jednorodzonego Syna Bożego”.

Sprecyzował, że „chodzi więc ostatecznie o to – jak tłumaczy nam jeszcze wspomniane „Ratio pro Polonia” – aby budować jak najbardziej osobistą więź seminarzysty z Jezusem Chrystusem przez poznawanie Go, podążanie za Nim, przyjmowanie Jego stylu myślenia i wartościowania, wchodzenie w tajemnicę i dynamikę królestwa Bożego oraz stawania się misjonarzem”.

Jak dodał, trzeba zatem takiego wprowadzania w samą dynamikę wzrostu, aby to utożsamienie „ucznia z Mistrzem” mogło się owocnie i trwale dokonywać.

Prymas Polski, odnosząc się do tematu trzydniowego spotkania rektorów w Zakopanem podkreślił, że „zmniejszająca się liczba alumnów, która, oczywiście, napawa nas obawami i lękiem, jest jednak dla nas wyzwaniem”.

To wyzwanie odnosi się do „tej rzeczywistości, w jakiej podejmujemy dziś dzieło formacji” i chodzi w niej o to, aby „nie tylko myśleć o praktycznych rozwiązaniach i szukać konkretnych sposobów podołania nowej sytuacji, ale także, by nie utracić niczego z tego dynamizmu stawania się uczniem Chrystusa, w pielęgnowaniu osobowej z Nim więzi i przyjmowaniu w swoim życiu Jego stylu myślenia, wartościowania i życia”.