Przebudzić świat

Rok życia konsekrowanego dobiega końca. Te ostatnie miesiące były darem Boga, szansą na nawrócenie nas i naszych wspólnot. Ten czas miał przynieść odpowiedź na pytanie o naszą misję jakiej oczekuje od nas Chrystus i Jego Kościół. Oczekuję, że „przebudzicie świat” – mówił do nas Ojciec Święty

Rok Życia Konsekrowanego – jak pisał do nas papież Franciszek – miał za zadanie przepytać każdego z nas z wierności misji, która została nam powierzona. Czy nasze posługi, nasze dzieła, nasza obecność odpowiadają temu, czego domagał się Duch Święty od naszych założycieli?

Charyzmat to kręgosłup wspólnoty, jeśli jest realizowany, wspólnota żyje i rozwija się. Jej członkowie są pełni radości i nadziei, stają się rzeczywiście „światłem dla świata”. Jeśli jednak charyzmat we wspólnocie jest ignorowany przez „inne ważne zadania”, życie w niej staje się jałowe, wspólnoty się kurczą, klasztory wymierają. Nie pomagają narady przełożonych i akcje powołaniowe. Bóg bowiem nie obdarza powołaniami wspólnot, które nie realizują swego charyzmatu w Kościele. Jego realizacja nie jest opcją, tylko warunkiem „być czy nie być”.

Mimo tak wielu powołań, łączy nas misja proroków – ludzi, którzy zgadzają się być tylko narzędziami. Których życie jest znakiem. Znakiem, że Bóg jest i działa w świecie. Ludźmi żyjącymi według serca Jezusa. Ale prorok wie, że nigdy nie jest sam. Również nas, tak jak Jeremiasza, Bóg zapewnia: «Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić» (Jr 1, 8).

Mija Rok życia konsekrowanego, nic się jednak nie kończy – jutro znów jest dzień by przebudzić ten świat.