Przemówienie Jana Pawła II na lotnisku w Tarbes

Korzystam z dzisiejszej okazji, by złożyć hołd wielkiemu dziedzictwu kultury i wiary, które naznaczyło jej historię – tymi słowami na lotnisku w Tarbes, Jan Paweł II rozpoczął swą kolejną pielgrzymkę do Francji.

_Poniżej publikujemy pełny tekst papieskiego przemówienia:_

Panie Prezydencie,

Czcigodni bracia w biskupstwie,

Szanowni przedstawiciele władz przybyli tutaj!

1. Błogosławię Pana, który pozwala mi powrócić raz jeszcze na umiłowaną ziemię francuską i wyjść naprzeciw wam wszystkim z serdecznym życzeniem łaski i pokoju. Okazją do mojej dzisiejszej wizyty jest 150-lecie ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Pragnę przyłączyć się z wewnętrznym uniesieniem do milionów pielgrzymów, którzy ze wszystkich stron świata przybywają każdego roku do Lourdes, aby zawierzyć Matce Pańskiej intencje, które noszą w sercu i prosić o Jej pomoc i wstawiennictwo.

2. Udając się do tego błogosławionego miejsca, już teraz chcę serdecznie pozdrowić Pana, Panie Prezydencie Republiki, a w Pana osobie wszystkich synów i córki tego szlachetnego narodu, który wspomina właśnie w tych dniach 60. rocznicę lądowania w Prowansji. Życzę, aby obchody te przyczyniły się do zgody między narodami i służyły odnowie wspólnego zaangażowania w poszukiwanie i budowę pokoju.

Z radością wspominam moje poprzednie wizyty we Francji i chętnie korzystam z dzisiejszej okazji, by złożyć hołd wielkiemu dziedzictwu kultury i wiary, które naznaczyło jej historię. Nie mogę bowiem zapomnieć o wielkich świętych waszej ziemi, wybitnych nauczycielach myśli chrześcijańskiej, szkołach duchowości, licznych misjonarzach, którzy opuścili ojczyznę, by nieść na cały świat orędzie Chrystusa Pana. Z ufnością też spoglądam na chrześcijańską wspólnotę dnia dzisiejszego, która z wielkodusznością przyjmuje wezwanie do ożywiania tych naszych czasów mądrością i nadzieją, jakie przynosi Ewangelia.

3. Przy poszanowaniu odpowiedzialności i kompetencji każdego, Kościół katolicki pragnie oferować społeczeństwu swój specyficzny wkład w budowę świata, w którym wielkie ideały wolności, równości i braterstwa mogłyby stanowić podstawę życia społecznego, w nieustannym poszukiwaniu i krzewieniu dobra wspólnego.

Życzenia te zawierzam wstawiennictwu młodziutkiej Bernadetty Soubirous, skromnej córki wiejskich okolic Bigorre i przez macierzyńskie wstawiennictwo Maryi Panny proszę dla tego kraju o błogosławieństwa Boże, zadatek teraźniejszości i przyszłości w pomyślności i pokoju.