Przemówienie powitalne Papieża w Gwatemali

Przybyłem, aby ogłosić świętym Brata Piotra de Betancurta, który był wyrazem miłości Boga do swego ludu. Zapewnił o tym w przemówieniu powitalnym Jan Paweł II po wylądowaniu w Gwatemali. Publikujemy tekst tłumaczenia.

Panie Prezydencie,
Drodzy Bracia w Biskupstwie,
Szanowni Przedstawiciele Władz,
Członkowie Korpusu Dyplomatycznego,
Najdrożsi Bracia i Siostry!
1. Przede wszystkim pragnę wyrazić swoją wielką radość z przybycia po raz trzeci jako pielgrzym miłości i nadziei na tę umiłowaną ziemię gwatemalską. Dziękuję Bogu, że pozwolił mi tutaj powrócić, by dokonać kanonizacji osoby tak wam drogiej i podziwianej przez was, Brata Piotra od św. Józefa de Betancurta, syna kanaryjskiej wyspy Tenerife, który – pobudzany wielkim duchem misyjnym – przybył do Gwatemali i poświęcił się służbie ubogim i potrzebującym.
2. Miło mi jest pozdrowić w pierwszej kolejności Prezydenta Republiki, Jego Ekscelencję Pana Alfonso Antonio Portillo Cabrerę, któremu wyrażam swą żywą wdzięczność za to, że zechciał skierować do mnie serdeczne słowa powitania. Bardzo cenię sobie obecność Prezydentów innych bratnich republik Ameryki Środkowej, Republiki Dominikany i premiera Belize. Wdzięcznością obejmuję rząd kraju, pozostałe władze i korpus dyplomatyczny za ich łaskawą obecność na tym spotkaniu i za ich bezcenną współpracę przy przygotowywaniu mojej wizyty.
Pozdrawiam serdecznie moich Braci w Biskupstwie, zwłaszcza Arcybiskupa Miasta Gwatemali i Przewodniczącego Konferencji Episkopatu, jak również pozostałych Arcybiskupów i Biskupów. Moje braterskie pozdrowienie z równie wielką miłością obejmuje kapłanów, diakonów, zakonników, zakonnice, katechistów i wiernych, wszystkich Gwatemalczyków, zwraca się z miłością do ludności tubylczej i do osób przybyłych z innych krajów latynoamerykańskich i Hiszpanii.
3. Jutro będę miał szczęście ogłosić świętym Brata Piotra de Betancurta, który był wyrazem miłości Boga do swego ludu. Ta celebracja winna być prawdziwym momentem łaski i odnowy dla Gwatemali. Istotnie, przykład jego życia i wymowa jego przesłania stanowią cenny wkład w budowanie społeczeństwa, które otwiera się obecnie na wyzwania Trzeciego Tysiąclecia. Gorąco pragnę, aby szlachetny naród Gwatemali, spragniony Boga i wartości duchowych, pokoju i pojednania, zarówno w swoim łonie, jak też z sąsiednimi narodami i braćmi, spragniony solidarności i sprawiedliwości mógł żyć i cieszyć się należną godnością.
4. Polecając się opiece Chrystusa z Esquipulas i czując się bardzo głęboko zjednoczony z umiłowanymi dziećmi całej Gwatemali, rozpoczynam tę podróż apostolską i błogosławię wam wszystkim z serca, zwłaszcza ubogim, tubylcom i wieśniakom, chorym izepchniętym na margines, a w sposób szczególny tym, którzy cierpią na ciele i duszy. Wszystkich serdecznie pozdrawiam.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!