Przemyśl: obchody 150-lecia Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa

Do tego, aby być wspólnotą ludzi gorliwych, a nie letnich zachęcał bp Stanisław Salaterski w archikatedrze w Przemyślu podczas Mszy św. z okazji 150-lecia Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa. Delegat KEP ds. Arcybractwa i bp pomocniczy tarnowski wyraził przekonanie, że modlitwa sióstr i braci z bractwa jest wciąż skuteczna i „miłość Bożego Serca będzie przepalać, ratować, przemieniać także serca ludzi XXI wieku.

W homilii bp Salaterski wskazywał, że Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa jest „próbą odpowiedzi na wielką Bożą miłość mam oferowaną”. – Próbą, którą warto propagować w naszym świecie wśród wspólnoty wierzących po to, aby to była wspólnota ludzi gorliwych, a nie letnich. Żeby to była wspólnota ludzi wiernych, odważnych i świadomych wielkiej misji, jaką Pan Bóg także przez nich chce dokonać w świecie – mówił bp Salaterski.

Kaznodzieja podkreślił, że świadectwo członków tej wspólnoty jest szczególnie potrzebne na obecne czasy. – Okazuje się bowiem, że kolejny raz nie brakuje rąk, które wyciągają się przeciwko krzyżowi, że nie brakuje ludzi, którzy nie boją się bluźnić Bożej miłości i miłosierdziu, wykorzystując nawet tak dramatyczne sytuacje, jak pamiętna sierpniowa burza nad Tatrami i nad Giewontem, domagając się zdjęcia krzyża, bo on wszystkiemu winien – mówił kaznodzieja.

Tarnowski biskup pomocniczy wyjaśniał, że Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa jest jedną z dróg znanych w Kościele, która prowadzi do coraz większej zażyłości z Bożym sercem i która pomaga przemieniać się mocą miłości, łaski i wielkoduszności, wypływającej z Bożego serca.

Bp Salaterski wymienił dwie formy szczególnej modlitwy członków tej wspólnoty. Najpopularniejszą jest godzina obecności Serca Bożego. Członkowie bractwa starają się przede wszystkim o życie w stanie łaski uświęcającej oraz wybierają jedną godzinę w ciągu dnia, którą starają się przeżywać tak, aby jak najbardziej podobała się Bogu i aby okazywać Mu miłość i wynagrodzenie za brak miłości i zniewagi ze strony naszej i innych.

– Ufamy, że ta nasza dobra wola, że to nasze uświadamianie sobie bliskości Pana Jezusa sprawi, że i modlitwa inaczej będzie się układać w tym czasie, i cierpliwość nasza wobec innych będzie większa, i zaangażowanie w zwyczajne sprawy codzienności będzie takie, że ogarnie je w pełni Boże błogosławieństwo. Godzina obecności z nadzieją, że całe nasze życie potrafimy z czasem przeżywać w tej świadomości: Bóg na mnie patrzy, Bóg na mnie liczy, Bogu nie mogę zadać bólu, Bogu nie mogę przynieść wstydu. Tego wszystkiego chcemy nauczyć się przez przynależność do straży, przez godzinę obecności – mówił bp Salaterski.

Delegat KEP ds. Arcybractwa wskazał też na drugą formę pobożności. To godzina miłosierdzia – druga godzina modlitewnego czuwania, przeżywana w intencji konkretnej osoby, której nawrócenie chcemy wyprosić.
Mówił też o idei „dusz ofiarnych”, polegająca na ofiarowaniu Panu Jezusowi całego swojego życia, jako szczególnego wynagrodzenia za wielkie zniewagi albo zło czynione przez konkretnych ludzi. – Idea dostępna dla szczególnie gorliwych oraz po dobrym namyśle i konsultacji ze spowiednikiem, ale idea przynosząca błogosławione owoce – powiedział duchowny.

Hierarcha wyraził przekonanie, że modlitwa sióstr i braci z bractwa jest wciąż skuteczna i „miłość Bożego Serca będzie przepalać, ratować, przemieniać także serca ludzi XXI wieku, aby nie marnowali krwi wypływającej z Jezusowego Serca dla ich zbawienia”.

Po homilii bp Salaterski włączył nowych członków do Straży Honorowej w godzinie obecności przy Sercu Jezusa.

Mszę św. koncelebrowali m.in.: ks. Józef Gaweł SCJ, dyrektor ogólnopolskiego Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa; ks. Wiesław Pietrzak SCJ oraz ks. Wiesław Szczygieł diecezjalny moderator wspólnoty.

Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa jest stowarzyszeniem skupiającym ludzi pragnących odpowiedzieć na skargę Pana Jezusa w Ogrójcu: „Czy nie mogliście czuwać jednej godziny ze Mną?”.
Jej członkowie starają się swoim wynagrodzeniem i miłością pocieszać Jezusowe Serce. W tym celu obierają sobie jedną godzinę w ciągu dnia, aby wśród codziennych zajęć, myślą i sercem towarzyszyć Jezusowi obecnemu w tabernakulum, oddawać Mu cześć, wynagradzać i ofiarowywać swoje życie, a nade wszystko wierną miłość.