Przeworsk: mieszkańcy podtrzymują tradycję bębnienia mimo obostrzeń

Unikalną tradycją Przeworska na Podkarpaciu są dobosze, którzy od Wielkiego Czwartku do Soboty wychodzą na ulice i biją w bębny. Ze względu na obostrzenia związane z epidemią, pochody nie mogły się odbyć, ale mieszkańcy miasta znaleźli na to sposób podtrzymali unikalny zwyczaj. W Wielki Czwartek wszyscy punktualnie o tej samej porze stanęli na balkonach i w oknach swoich domów, i przez minutę uderzali drewnianymi łyżkami w garnki.

Pomysł na taki sposób podtrzymania tradycji wyszedł z urzędu miejskiego. „Tak jak nasi przodkowie odparli Tatarów, dziś my odpędźmy koronawirusa!” – napisano na specjalnej grafice.

Zwyczaj bębnienia w czasie Triduum Paschalnego ma długą historię i wiąże się z wydarzeniami z Wielkiego Tygodnia 1624 r. Przekazów na ten temat jest kilka, ale wszystkie wiążą się z obroną Przeworska przed Tatarami.

Jedno z wyjaśnień mówi o tym, że Tatarzy przypuścili atak na klasztor oo. bernardynów. Gdy doszło do spotkania ich dowódcy z gwardianem, okazało się, że są to koledzy ze szkół zagranicznych. Wspólnie obmyślili fortel – dowódca miał udać chorobę, a zastąpić go miał żołnierz niedoświadczony w dowodzeniu. Z kolei mieszkańcy miasta mieli wziąć drewniane naczynia i bijąc w nie, zrobić wrzask i ruszyć na klasztor. Plan się powiódł – Tatarzy potraktowali hałas jako odgłos potężnej odsieczy i zawrócili.

Inne podanie głosi, że zbliżających się Turków jako pierwsze zobaczyły kobiety, które poszły robić pranie nad rzeką. Zaczęły one uderzać w tary, baniaki, cebrzyki i garnki, czyniąc alarm i nawołując do obrony miasta.

Według innej legendy, zbliżającego się wroga zobaczył starszy cechu kominiarskiego i ze schowka dzwonnicy kościelnej wydobył miedziany kociołek obciągnięty skórą (tzw. taraban), wybiegł na rynek i zaczął bębnić, alarmując mieszkańców. Musiał posłużyć się tarabanem, bo od Wielkiego Czwartku zamilkły dzwony kościelne. Mieszczanie się zmobilizowali i dzięki zwartej obronie obronili Przeworsk.