Przyznano nagrody biskupa opolskiego „Hyacinthus Opoliensis”

Rajmund Adamietz, Alfred Bączkowicz i Mateusz Kłosek zostali laureatami nagrody biskupa opolskiego dla osób świeckich, które przyczyniły się do kulturowego i duchowego rozwoju Śląska Opolskiego.

Rajmund Adamietz jest przedsiębiorcą stawiającym we wszystkich dziedzinach działalności na najwyższą jakość, właścicielem Grupy Adamietz, prezesem Zarządu Adamietz Sp. z o.o., Alfred Bączkowicz – muzykiem, długoletnim organistą w katedrze opolskiej (pracował tu 43 lata) i niezmordowanym nauczycielem młodzieży, zaś Mateusz Kłosek, założycielem i właścicielem Eko-Okien, firmy o europejskim zasięgu, 12. osobą na liście najbogatszych Polaków.

Uroczysta gala wręczenia nagród odbyła się w auli Muzeum Diecezjalnego w Opolu. Zanim laureaci otrzymali z rąk bpa Andrzeja Czai statuetki wyobrażające św. Jacka z monstrancją, wysłuchali koncertu zespołu pedagogów Diecezjalnego Instytutu Muzyki Kościelnej oraz wygłoszonych na ich cześć laudacji.

– Alfred Bączkowicz wybrał muzykę kościelną – mówił w laudacji o nim ks. prof. Grzegorz Poźniak – a może nie wybrał, tylko się w niej zakochał. A może było jeszcze inaczej, to muzyka wybrała jego. Przyjął wszystkie bez wyjątku konsekwencje wynikające z tego wyboru. To człowiek nieustannie młody duchem, pełen życiowych pasji, ciągle twórczy, zaangażowany w pracę z dziećmi i młodzieżą, wymagający wiele od swoich uczniów i mający niezmiennie wśród nich pokaźne grono fanów. Zawsze gotowy pomóc, przyjacielski, belfer z gorącym sercem. Śląski organista po dawnemu, grający harmonię na 10 palców z inwencją rozkojarzonego młodzieńca, artysta.

Rajmund Adamietz i Mateusz Kłosek zostali uhonorowani wspólną laudacją przez ks. prof. Jerzego Kostorza. Rozpoczął od porównań. Obu przedsiębiorców porównał do napastników grających w drużynie Pana Boga i Kościoła i ten Kościół na co dzień konsekwentnie kochających i wierzących w jego misję.

Rajmund Adamietz został przyrównany do św. Piotra (ze względu na charakterność, porywczość, szybkość w działaniu). – Kiedy go o coś proszę, to już w połowie rozmowy wykonuje kilka telefonów, by tę sprawę załatwić – mówił. – Jego słowa tkwią w mojej pamięci: „Sukces mojej firmy opiera się na ludziach, bo ja mam najlepszych ludzi, którzy są ze mną na dobre i na złe”. Dziś duża grupa najlepszych i najważniejszych ludzi pana Adamtza jest tutaj z nami. Źródło tych najlepszych ludzi pan Rajmund odnajduje w domu – u żony, córek, rodzeństwa, rodziny. Najbliżsi są tu z nim. Miłość do Kościoła to także miłość do ludzi, których Bóg nieprzypadkowo stawia na naszych drogach życia. Codziennie można go spotkać w kościele. Powiedział mi kiedyś, że nie pojedzie nigdy do Turcji na wakacje, bo tam nie ma kościoła. Nie tylko do kościoła chodzi, dba o Kościół najlepiej, jak tylko się da. Pamięta także o ubogich w domach prowadzonych przez ks. Józefa Krawca. Ucząc wartości i prawdy, także tej o Kościele, wydaje czasopisma „Strzelec Opolski” i od niedawna tygodnik „O!Polska”. I ja mogę na niego liczyć w moich charytatywnych projektach. Jest prostym, skromnym, uczciwym, zerojedynkowym człowiekiem do tańca i do różańca, kochającym ludzi i Kościół Chrystusowy. I konie też.

– Mateusz Kłosek ma w sobie coś ze św. Pawła – mówił ks. prof. Kostorz. – Ponad pięć lat temu spadł z konia i przeżył nawrócenie, odkrywając bliskość Boga. Szczególnie tę w adoracji Najświętszego Sakramentu. Jest pasjonatem adoracji, rekolekcji i wspólnot działających przy kościołach. Z jego inicjatywy powstało w Polsce ponad 10 kaplic wieczystej adoracji. Dzięki niemu, a w wykonaniu pana Adamtza, dwie takie kaplice powstały w diecezji opolskiej, w Raciborzu i w Opolu. W Pietrowicach wybudował klasztor i ofiarował go siostrom zawierzankom z nadzieją, że będzie to duchowy szpital.

Jak św. Paweł pisze listy, używając współczesnej techniki billboardów: w obronie dzieci nienarodzonych, adresowanych do rodziców: „Mamo, tato, kochajcie się”, o Eucharystii: „Jesteśmy piękni Twoim pięknem Panie”, a nadto „Polsko uwierz w siebie, o prokreacji: „Gdzie są te dzieci?”, do mężczyzn: „Misja mężczyzny, dać świadectwo” i wiele innych. Marzy mi się list o ważności lekcji religii w szkole – kontynuował ks. Kostorz. – Troszczy się o liceum diecezjalne w Raciborzu i o budowany u sióstr w Krzyżanowicach ogromny ośrodek wielowymiarowej opieki nad niepełnosprawnymi. To tylko parę jego dzieł. On swoje marzenia uzgadnia na kolanach z Panem Bogiem. Jego Fundacja Kornice odpowiada na tysiące próśb. Siłę czerpie od Pana Boga i od najbliższych.

Wręczając nagrodę, biskup opolski odczytał – każdemu z laureatów – związany z nią dokument.

Alfred Bączkowicz otrzymał ją za długoletnią działalność dydaktyczną w Diecezjalnym Instytucie Muzyki Kościelnej, za posługę organisty w parafiach Górnego Śląska, przede wszystkim w katedrze opolskiej. Za działalność kompozytorską, za prace redakcyjne nad pomocami dla muzyków diecezji opolskiej.

– Padło tu tyle pięknych słów, że ja chcę już tylko podziękować tym, którzy przyczynili się do mojego wyróżnienia, którego się nie spodziewałem – mówił wzruszony pan Bączkowicz.

Rajmund Adamietz został nagrodzony m.in. za wielorakie zaangażowanie w renowację opolskiej katedry, kościołów i domów formacyjnych, za rozwój firm w oparciu o najwyższe wartości, za wieloletnie wsparcie domów dla bezdomnych „Barka”, za wsparcie wielu wydarzeń charytatywnych i wspomaganie Fundacji Sanktuarium Góra św. Anny, za proklamację wartości chrześcijańskich w wydawanych czasopismach. Za świadectwo miłości do Kościoła, Boga i ludzi – przypomniał bp Czaja.

– Chciałbym podziękować Bogu, rodzinie i księżom biskupom za to wyróżnienie – mówił Rajmund Adamietz. – W dzisiejszych czasach najważniejsze jest zaufanie, a ja je mam, w moich ludziach. Człowiek mógłby nie pracować i żyć sobie elegancko, ale to byłby grzech, zakopanie talentu. Dostaliśmy od Boga talenty, żeby je pomnażać i żeby nasze dzieci stąd nie wyjeżdżały. To jest cel.

Mateusz Kłosek został nagrodzony za wielowymiarową działalność charytatywną, za budowanie i tworzenie kaplic wieczystej adoracji, za wybudowanie klasztoru na rzecz sióstr Niepokalanej Matki Wielkiego Zawierzenia, za odważną proklamację najważniejszych wartości katolickich i ludzkich. Za zaangażowanie w remonty kościołów i domów formacyjnych, za wsparcie dla liceum diecezjalnego w Raciborzu, za wsparcie katedry w Opolu. Za wieloaspektowe zaangażowanie w formację rodzin. Za świadectwo wierności Bogu i człowiekowi.

– Bardzo dziękuję, także w imieniu rodziny, parafii i wszystkich pracowników – mówił Mateusz Kłosek. – Myślałem, że przez to, co robię, składam sobie w niebie zasługi. Jak to wszystko zostało powiedziane, muszę na nowo zaczynać i to jest wyzwanie. Dziękuję Panu Bogu za wiarę i za nawrócenie, które otrzymałem. Jest jeszcze wiele rzeczy do zrobienia. Jestem na 12. miejscu na liście najbiedniejszych Polaków, a chciałbym być na pierwszym wśród tych naprawdę najbogatszych, co gromadzą skarby nie tu na ziemi.

Biskup Andrzej Czaja, podsumowując uroczystość, podkreślił, że laureaci są nie tylko dobrymi, ale Bożymi ludźmi. – Mamy takich ludzi, takich świeckich w diecezji więcej – mówił ordynariusz opolski. Bóg jest dobry. A skoro tak, to ludzie tworzący w życiu wiele dobra, mają coś z Boga. Owocują. Chcemy to dobro promować. Wy Boży mężowie, pokazujecie, dlaczego warto być bliżej Boga człowieka. Im bliżej Boga, tym więcej dobra.