Rada Języka krytykuje „Biblię Ślązoka”

Zaniepokojenie z powodu budzących wątpliwości teologiczne i językowe przekładów biblijnych wyrażają eksperci Polskiej Akademii Nauk. Ich zdaniem niektóre próby trawestacji tekstów biblijnych na gwary i slang – jak np. tzw. „Biblia Ślązoka” – powodują trywializację treści Biblii i bezrefleksyjne mieszanie sacrum i profanum.

Rada Języka Polskiego przy PAN zwróciła się z prośbą o interwencję w tej sprawie do przewodniczącego Rady Naukowej Episkopatu.
W „Biblii Ślązoka” razi niezgodność z treścią Biblii, nieuzasadniona poufałość i teologiczna beztroska – podkreśla specjalne opracowanie Komisji Języka Religijnego Rady Języka Polskiego przy PAN. Na przykład Bóg Ojciec i Jezus to w „Biblii Ślązoka” – „Ponboczek”.
Eksperci zwracają uwagę, że nawet z punktu widzenia „wewnątrzgwarowego” niektóre rozwiązania językowe są błędne, np. góralskie „kawalerze, godom ci – wstoń!” (Łk 7, 14). Powinno być „chłopce”, ponieważ „kawaler” to „zalotnik”. Kolejnym błędem jest – czytamy w opracowaniu – śląskiego, lekko lekceważące słowo „frelka” czyli „dziewczyna” w odniesieniu do Maryi a także „najszykowniejszo” czyli „najładniejsza, najzgrabniejsza” w znaczeniu „błogosławiona” (Łk 1, 28).
Jako rażący przykład nieuzasadnionej innowacji językowej podano pochodzący z młodzieżowego „tłumaczenia” opis wesela w Kanie: „Zaproszono też na tę imprę Jezusa i jego uczniów. Jak zabrakło im wina, matka Jezusa zagadała do niego: poszło całe wino” (J 2,23)
„Uwagi o współczesnych przekładach Biblii na język polski” kończy zapewnienie, że intencją autorów nie było krępowanie inicjatyw translatorskich. „Ranga i powaga ksiąg biblijnych wymaga jednak, aby inicjatywy te były dokonywane na poziomie spełniającym wymogi teologiczne, translacyjne oraz stylistyczne” – czytamy w opracowaniu Komisji Języka Religijnego Rady Języka Polskiego przy PAN.
Opracowanie to przesłano biskupowi przewodniczącemu Rady Naukowej KEP, bp. Stanisławowi Wielgusowi. W liście do niego, przewodniczący Rady Języka Polskiego prof. Andrzej Markowski napisał, że naukowcy PAN są zaniepokojeni zjawiskiem „prywatyzacji” Pisma Świętego. Zwraca uwagę, że pojawiające się „przekłady” są w istocie jedynie adaptacjami Biblii Tysiąclecia. W dodatku niektóre z nich publikują wydawnictwa kościelne (np. „Ewangelie w przekładzie na gwarą górali skalnopodhalańskich z Zakopanego”).
Prof. Markowski zwraca uwagę, że wątpliwości budzi sama potrzeba dokonywania takich „tłumaczeń” na języki o ograniczonym zasięgu społecznym wobec powszechnego rozumienia języka polskiego w naszym kraju. „Co ciekawe publikacje te bywają nierzadko polecane wiernym czy swoiście reklamowane jako pamiątki pierwszokomunijne” – pisze przewodniczący Rady Języka Polskiego. Następnie zwraca się do bp. Wielgusa „o podjęcie działań, które zaradziłyby tym niepokojącym zjawiskom”.