Radość służby – Bł. Álvaro del Portillo

W sobotę 16 maja, w Toruniu, odbywała się konferencja naukowa pod tytułem „Radość służby – Bł. Bp Álvaro del Portillo” organizowana przez Wydział Teologiczny UMK i Wydział Teologiczny Uniwersytetu Navarry, w Centrum Dialogu Jana Pawła II. Okazją były sprawowane po raz pierwszy obchody liturgiczne ku czci bł. Álvaro, beatyfikowanego w Madrycie 27.IX.2014.

Wszystko się zaczęło Mszą świętą w kaplicy seminaryjnej na wspomnienie nowego błogosławionego, koncelebrowaną przez jedenastu księży. Po Mszy świętej oddaliśmy cześć relikwiom nowego błogosławionego, potem rozpoczęła się część naukowa. Bardzo się cieszę, że miałem okazję uczestniczyć w tym wydarzeniu, czułem „gaudium cum pace” – tak ważny dla nas wszystkich. Teraz podaję małe streszczenie tego, co mówiłem czy napisałem.

W modlitwie za wstawiennictwem bł. Álvaro czytamy, że „on stał się przykładnym pasterzem w służbie Kościoła oraz najwierniejszym synem i następcą świętego Josemaríi”. Taka jest więc duchowa spuścizna bł. Álvaro, który był wzorem synostwa wobec Założyciela Opus Dei. Duch Dzieła Bożego został ucieleśniony w życiu i pismach jego Założyciela, św. Josemaríi. Niemniej jednak w jednej sprawie, należącej do fundamentów tego ducha, św. Josemaría siłą rzeczy nie mógł być przykładem. Mowa o przeżywaniu synostwa wobec Założyciela i jego następców.

Założyciel Opus Dei jest tylko jeden. Żył, działał i utożsamiał się z łaską otrzymaną od Boga: być Opus Dei i tworzyć je jako założyciel. Był głową i ojcem tej nadprzyrodzonej rodziny. W 1933 r. napisał: „konieczne jest, abym był świętym, mistrzem oraz przewodnikiem świętych”. Duchowa spuścizna bł. Álvaro polega na tym, że był on w Opus Dei i tworzył je, jednocześnie będąc najwierniejszym duchowym synem św. Josemaríi, a później – także i Ojcem. W Dziele to on, jako pierwszy po Założycielu, doświadczał ojcostwa. Tym jednak, co szczególnie zasługuje na uwagę, to jego sposób przeżywania synostwa wobec Ojca, którym obecnie jest Prałat Opus Dei.

Dzieło nie tylko organizuje się jako rodzina, ale nią naprawdę jest i tak żyje. Duch służby rozwija się w atmosferze rodzinnej właściwej dla Opus Dei, i w jakimś sensie dla całego Kościoła, który jest rodziną dzieci Bożych. Z tego powodu, widzi się pasterzy jako reprezentujących ojcostwo Boga. Tą świadomością bycia rodziną żyje się w Opus Dei ze szczególną intensywnością. Do Prałata zwraca się mówiąc „Ojciec” i również nie używa się dla innych autorytetów w Prałaturze tytułów honoru. Tych, którzy reprezentują Prałata i z nim współpracują traktuje się z należytym szacunkiem jako braci pomagających Ojcu, i z tego powodu skierowana jest za nich szczególna modlitwa. Natomiast wszyscy wierni, jak lubił to powtarzać św. Josemaría, są 'owcami i pasterzami’: ci, którzy mają funkcję rządzenia potrzebują formacji i pomocy z Prałatury, i ci, którzy nie mają tego zadania również czują się odpowiedzialni za świętość innych.

W Słowniku św. Josemaríi, znajduje się hasło 'Sagrada Familia’ (Rodzina Święta) – również jest odniesieniem do naszego tematu, synostwo wobec Założyciela i jego następców. Duch Opus Dei jest głęboko naznaczony życiem rodzinnym, w tym sensie, że relację z Bogiem widzi się z perspektywy synostwa i braterstwa. Z tego powodu Rodzina z Nazaretu stanowi ważny punkt odniesienia, by określić sposób życia w Opus Dei (Diccionario de San Josemaría Escrivá de Balaguer, Burgos, 2013, str. 1104) .

Warto zwrócić uwagę na dwie materialne spuścizny don Álvaro w relacji z Rodziną z Nazaretu i z Janem Pawłem II, jak dwa prezenty. Sprawy są znane: Wizerunek Mater Ecclesiae na placu św. Piotra, idea i projekt został natchniony i wspierany cały czas przez bł. Álvaro.

Adhortacja Apostolska Redemptoris Custos to najważniejszy dokument o św. Józefie wydany przez Jana Pawła II. Wiele razy don Álvaro prosił Jana Pawła II o dokument mówiący o św. Józefie. Tak nalegał, że sam papież poprosił go o szkic, jak ma wyglądać ten dokument, by nad nim pracować. I don Álvaro wręczył Mu go.

W Opus Dei mam wspaniały przykład wierności, pokoju i synostwa wobec św. Josemaríi w postaci jego następcy. Bł. Álvaro zawsze będzie w Dziele punktem odniesienia, jak trzeba być zjednoczonym z osobą, która rządzi Opus Dei – z Prałatem, którego nazywamy zawsze Ojcem.

Etymologicznie słowo „Álvaro” pochodzi z języka niemieckiego i jego sens zgadza się z osobowością nowego błogosławionego. Álvaro pochodzi od „Alwar” gdzie „all” oznacza „wszystko” i „wers” to „roztropność” lub od  słowa „warja”, co oznacza „obrona” lub „ochrona”. A więc Álvaro czy Alvar oznacza „tego, kto posiada całą roztropność”, lub „tego, kto broni wszystkich”. Tak jest zarówno w jednym, jak i drugim znaczeniu: jako syn wobec św. Josemaríi miał wielką roztropność, jako Ojciec w Dziele bronił wszystkich, aby byli wierni duchowi Opus Dei.

Ks. Ignacy Soler

Ks. dr Ignacy Soler, urodzony w Alcañiz, w Hiszpanii (1955). Na Uniwersytecie Complutense w Madrycie ukończył studia matematyczne (1977). Stopień naukowy doktora nauk teologicznych uzyskał w 1983 na Uniwersytecie Navarry w Pamplonie. W 1981 został wyświęcony na kapłana prałatury personalnej Opus Dei. Od 1994 mieszka w Polsce.