Bp Kamiński poświęcił figurę Matki Bożej Łaskawej w Radzyminie

Bp Romuald Kamiński przewodniczył dziś w parafii pw. św. Jana Pawła II w Radzyminie uroczystej Eucharystii, podczas której dziękowano za odniesione w 1920 r. zwycięstwo oraz modlono się za poległych. W czasie Mszy św. ordynariusz warszawsko – praski poświęcił znajdującą się na terenie parafii figurę Matki Bożej Łaskawej, patronki Warszawy i Strażniczki Polski.

Eucharystia rozpoczęła się odśpiewaniem hymnu „Bogurodzica” oraz pieśni „Z dawna Polski Tyś Królową”. Odśpiewano również „Mazurka Dąbrowskiego”. Mszy św. przewodniczył ordynariusz warszawsko – praski, bp Romuald Kamiński. Wraz z nim modlili się m.in. bp Marek Solarczyk, biskup pomocniczy diecezji warszawsko – praskiej oraz bp Henryk Ciereszko, biskup pomocniczy archidiecezji białostockiej.

W homilii bp Romuald Kamiński podkreślił, że przeżywamy dziś kolejny dzień wdzięczności za wydarzenia 1920 r., zwłaszcza związane z Bitwą Warszawską, zwaną „Cudem nad Wisłą”.

Nawiązując do obchodzonej wczoraj Uroczystości Wniebowzięcia NMP stwierdził, że w Maryi „możemy zobaczyć, gdzie jest kres wędrówki tych, którzy swoje życie całkowicie zjednoczyli z losem Chrystusa”. Zaznaczył, że oddawanie czci Maryi to włączanie się w Jej wielbienie Boga. „Błogosławić Maryję to zrozumieć, że i mnie Jezus chce dać miejsce w Swojej chwale z duszą i ciałem” – powiedział.

„Nie jest obojętne, na jakiej mądrości oprzemy swoje życie. Jest mądrość ludzka ale ona bardzo często zawodzi. My chcemy doświadczać Bożej Mądrości i na niej budować” – podkreślił odnosząc się do dzisiejszych czytań.

Następnie bp Kamiński mówił o historii wizerunku Matki Bożej Łaskawej – Patronki Warszawy, o dramatycznych okolicznościach wojny polsko – bolszewickiej, listach polskiego episkopatu do Ojca Świętego, biskupów i rodaków – z prośbą o modlitwę, o akcie zawierzenia kraju Najświętszemu Sercu oraz o wielkiej duchowej mobilizacji Polaków. Nawiązując do literatury i relacji świadków tych wydarzeń przypomniał znaczenie starcia z 1920 r. jako starcia cywilizacji oraz roli Polski jako przedmurza cywilizacji łacińskiej.

Wspomniał również o szczególnych okolicznościach Bitwy Warszawskiej, m.in. o bohaterskiej śmierci ks. Ignacego Skorupki, która okazała się punktem zwrotnym starcia pod Ossowem oraz o świadectwach żołnierzy Armii Czerwonej opowiadających o widzeniach Matki Bożej.

Na zakończenie opowiedział o okolicznościach powstania statui Matki Bożej Łaskawej przy sanktuarium św. Jana Pawła II, wymieniając osoby, które się do tego przyczyniły. Podkreślił też, że figura powstała „z potrzeby serca diecezjan”.

Po homilii biskupi odsłonili i poświęcili statuę. Odlana jest ona ze spiżu. Maryja w koronie na głowie trzyma w rękach połamane strzały nieprzyjaciela.

Na zakończenie Mszy św. bp Kamiński odmówił akt zwierzenia Matce Bożej Łaskawej Warszawy i całej Ojczyzny.

Głos zabrał też m.in. Mariusz Błaszczak, Minister Obrony Narodowej. „Pamięć o wydarzeniach sprzed 100 lat buduje morale dzisiejszego wojska polskiego” – podkreślił. „Wielkie rocznice są fundamentem pod budowę wielkich rzeczy. Dziś budujemy silną Polskę również w wymiarze duchowym” – dodał, wyrażając nadzieję, że uda się dziś stawić czoła zagrażającej nam dziś ideologii neobolszewickiej.

Prezes IPN, dr Jarosław Szarek podkreślił, że zwycięstwo w 1920 r. było m.in. możliwe dlatego, że większość Polaków zjednoczyła się wokół rzeczy najistotniejszych – wokół obrony niepodległości i ładu moralnego, który od 10 wieków jest fundamentem naszego życia.

Po błogosławieństwie odśpiewano pieśń „Boże coś Polskę”.

W Eucharystii uczestniczyli m.in. przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, generałowie Wojska Polskiego, przedstawiciele kombatantów oraz pielgrzymki, delegacje i poczty sztandarowe.

Bitwa Warszawska – decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej – rozegrała się w dniach 13-25 sierpnia 1920 r. na przedpolach Warszawy. Jest określana mianem „cudu nad Wisłą” i uznawana za jedną z najważniejszych bitew w historii świata. Bitwa zadecydowała o zachowaniu przez Polskę dopiero co zdobytej niepodległości i zatrzymała
rozprzestrzenienie się rewolucji bolszewickiej na Europę Zachodnią.

Wojska Polskie działały pod wodzą marszałka Józefa Piłsudskiego. W wyniku walk po stronie polskiej zginęło ok. 4,5 tys. żołnierzy, a 22 tys. zostało rannych zaś 10 tys. zaginęło. Zgodnie z szacunkami straty bolszewickie wyniosły 25 tys. poległych lub ciężko rannych. 60 tys. trafiło do polskiej niewoli a 45 tys. zostało internowanych przez Niemców.

Fot. Waldemar Kompała