Prymas Polski kard. Józef Glemp odsłonił na frontonie kościoła środowisk twórczych rzeźbę kard. Stefana Wyszyńskigo. Warszawskie uroczystości były związane ze 105. rocznicą urodzin sługi Bożego Prymasa Tysiąclecia. – Niech ta rzeźba wzywa przechodniów do modlitwy i do podjęcia wezwań Ślubów Jasnogórskich, które nam zostawił – mówił kard. Glemp podczas poświęcenia popiersia.

Uroczystości związane z urodzinami kard. Wyszyńskiego rozpoczęły się Mszą św. w intencji jego beatyfikacji. W homilii kard. Glemp przypomniał zasługi swojego poprzednika. – Stefan Wyszyński urodził się na początku ubiegłego wieku w rodzinie organisty. W Zuzelskiej parafii wszyscy cieszyli się z narodzin chłopca – mówił Prymas. Kard. Glemp mówiąc o dziecinnych latach Prymasa Tysiąclecia wskazał na wielką wagę wychowania młodego pokolenia. – Któż by pomyślał, że ten chłopiec, który przyszedł na świat w rodzinie organistów, będzie kiedyś formował i wychowywał cały polski naród – podkreślił.

Po Mszy wierni wspólnie z kard. Glempem wyszli przed świątynie, aby wziąć udział w uroczystości odsłonięcia i poświęcenia rzeźby Prymasa Tysiąclecia. – Ta rzeźba, jako szczególny znak wzywa przechodniów do modlitwy, do podjęcia Ślubów Jasnogórskich, które nam zostawił kard. Wyszyński jako program odnowy tej ziemi, a także odnowy naszych serc. Niech budzi gotowość pójścia za Chrystusem – powiedział Prymas Polski.

Duszpasterstwo Środowisk Twórczych zostało erygowane w 1978 roku właśnie przez Prymasa Tysiąclecia. – Prymas kard. Wyszyński zawsze miał głęboką świadomość pamięci historycznej i kulturowej. W swoim przesłaniu często powracał do dziedzictwa polskiej kultury – powiedział ks. Wiesław Niewęgłowski, krajowy duszpasterz środowisk twórczych. Zdaniem ks. Niewęgłowskiego Prymas Tysiąclecia doskonale wiedział, że kultura była formą przetrwania dla naszego narodu. – Dlatego też, gdy poszedłem do niego w niebezpiecznych latach 70. z pomysłem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, on natychmiast zgodził się – wspomina ks. Niewęgłowski. Prymas Wyszyński był też częstym gościem na Tygodniach Kultury. – Dzisiaj, w 105. rocznicę jego urodzin, myślimy o nim jako o naszym przyjacielu – dodaje duszpasterz twórców.

Rzeźba kard. Stefana Wyszyńskiego jest już drugą rzeźbą na frontonie kościoła pw. św. Andrzeja Apostoła i św. Brata Alberta. Jako pierwsze odsłonięto 13 czerwca br. popiersie Jana Pawła II, w 7. rocznicę poświecenia przez Ojca Świętego kościoła środowisk twórczych. Obydwie rzeźby są autorstwa wybitnego plastyka prof. Gustawa Zemły.

3 sierpnia przypada setna rocznica urodzin Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.

W miejscowościach, z którymi Prymas był związany, odbędą się dzisiaj uroczystości rocznicowe. Także dzisiaj Poczta Polska wprowadza do obiegu okolicznościowy znaczek.
Prymas Wyszyński przez 33 lata (od 1948 roku) prowadził Kościół katolicki w Polsce. W dużej mierze to właśnie dzięki niemu polski Kościół przetrwał epokę komunizmu.
*Stefan Wyszyński* urodził się 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli nad Bugiem.
Po skończeniu szkoły powszechnej wstąpił do znanego w Warszawie gimnazjum i liceum Wojciecha Górskiego. *Święcenia* kapłańskie przyjął w 1924 r. Był profesorem prawa kanonicznego i socjologii w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku.
W okresie *okupacji* przebywał w podwarszawskich Laskach. Był wówczas kapelanem miejscowych formacji Armii Krajowej i szpitala powstańczego w Laskach.
Po wojnie został *rektorem seminarium* we Włocławku. Mianowany w marcu 1946 r. *biskupem lubelskim*, sakrę przyjął 12 maja tegoż roku na Jasnej Górze. W listopadzie 1948 r. Pius XII mianował go *arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim*, z czym łączyła się godność Prymasa Polski.
W 1953 r. papież mianował go *kardynałem*, ale kapelusz kardynalski ks. Prymas mógł odebrać dopiero po zwolnieniu go z więzienia w październiku 1956 r.
W trudnym okresie komunistycznych represji wobec Kościoła i społeczeństwa bronił chrześcijańskiej tożsamości narodu. Jednocześnie zainicjował *politykę układania stosunków z władzami* państwa, m.in. w kwietniu 1950 r. podpisał porozumienie regulujące stosunki między państwem a Kościołem. W okresie nasilenia walki z Kościołem został we wrześniu 1953 r. *uwięziony*, do października 1956 r. przebywał kolejno w Rywałdzie, Stoczku, Prudniku i Komańczy.
W czasie uwięzienia opracował *program odnowy życia religijnego* w Polsce, zawarty w idei Jasnogórskich Ślubów Narodu. Przygotował również założenia Wielkiej Nowenny przed obchodami Tysiąclecia Chrztu Polski. Pod jego kierunkiem Episkopat Polski wystosował pod koniec 1965 r. słynne *orędzie do biskupów niemieckich*, m.in. wzywające do pojednania. Ostre reakcje ówczesnych władz wywołały słowa orędzia: “Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”.
Kard. Wyszyński uczestniczył we wszystkich sesjach *Soboru Watykańskiego II*. Odegrał wielką rolę w reorganizacji polskich struktur kościelnych na ziemiach zachodnich i północnych, doprowadzając do utworzenia na tych ziemiach diecezji przez Stolicę Apostolską w czerwcu 1972 r. W latach 1980-81 był mediatorem między „Solidarnością” a władzami. Uwieńczeniem życia kard. Wyszyńskiego był wybór 16 października 1978 r. jego najbliższego współpracownika kard. *Karola Wojtyły* na papieża, którego w czerwcu następnego roku witał na ziemi polskiej.
Po *śmierci* 28 maja 1981 r. Prymas Wyszyński został pochowany w archikatedrze św. Jana w Warszawie.
W 1989 r. rozpoczął się *proces beatyfikacyjny* Prymasa Wyszyńskiego. Postępowanie kanonizacyjne dotyczące Prymasa Tysiąclecia, na szczeblu diecezjalnym zostało uroczyście zamknięte 6 lutego 2001. Proces trwał prawie 12 lat, w jego trakcie odbyło się 289 sesji, przesłuchano 59 świadków, dokładnie przebadano całą spuściznę pisarską kard. Wyszyńskiego – co w efekcie dało 2050 stron akt.