Rogito „O śmierci i pogrzebie śp. Arcybiskupa Józefa Mirosława Życińskiego”

Dziś przypada 10 rocznica śmierci abp. Józefa Życińskiego, metropolity lubelskiego, teologa, filozofa, publicysty. Wielki kanclerz KUL został pochowany 19 lutego 2011 r. Do sarkofagu, w którym spoczęła trumna z ciałem metropolity lubelskiego, w dniu jego pogrzebu złożono dokument zwany „rogito” – «o śmierci i pogrzebie świętej pamięci Arcybiskupa Józefa Mirosława Życińskiego».

Podpisany przez nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Celestino Migliore oraz lubelskich biskupów pomocniczych zawiera on opis życia, dokonań i pożegnania hierarchy.

Publikujemy treść dokumentu:

Śmierć i pogrzeb świętej pamięci Arcybiskupa Józefa Mirosława Życińskiego

Dnia 10 lutego roku Pańskiego 2011,około godziny 16.00 w Casa Romana del Clero w Rzymie, przy via Traspontina 18, odszedł z tego świata do domu Ojca Niebieskiego Arcybiskup Józef Mirosław Życiński, metropolita lubelski.

Józef Życiński był jedenastym biskupem lubelskim, a drugim metropolitą tej stolicy biskupiej.

Urodził się 1 września 1948 r. w Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego, ochrzczony został w parafii Rozprza w Diecezji Częstochowskiej. W 1966 r. ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim i studiował w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia diakonatu przyjął 19 czerwca 1971, a prezbiteratu 21 maja 1972 r. w Częstochowie. W dniu 29 września 1990 roku został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem tarnowskim i 4 listopada tegoż roku przyjął w Tarnowie święcenia biskupie. 14 czerwca 1997 r. został przeniesiony na stolicę metropolitalną w Lublinie, w której objął uroczyście posługiwanie i otrzymał paliusz w dniu 29 czerwca tegoż roku. Jako arcybiskup lubelski pełnił urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W Stolicy Apostolskiej był członkiem Papieskiej Rady do Spraw Kultury i Kongregacji Wychowania Katolickiego oraz wielu rad i komisji Konferencji Episkopatu Polski.

W wyjątkowy sposób potrafił łączyć wielość i różnorodność funkcji pełnionych w Kościele i na polu naukowym. Był doktorem teologii i doktorem habilitowanym filozofii, profesorem w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, członkiem Polskiej Akademii Nauk, Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Wiedniu i Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie i Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.

Żył przynaglany pragnieniem służby Bogu i ludziom w Kościele i poprzez Kościół: otwarty na wyzwania nowej ewangelizacji, na dialog ze współczesną kulturą, zatroskany o formację młodych, powołania kapłańskie i zakonne, aktywność misyjną, dialog ekumeniczny i międzyreligijny.

Wierni czuwali przy Zmarłym i modlili się za Niego w kościele pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie, Bazylice Katedralnej w Tarnowie, Bazylice Mariackiej na Górze Chełmskiej, w kościele seminaryjnym i kościele akademickim KUL, w klasztorze sióstr karmelitanek w Dysie i kaplicy Domu Biskupiego.

Pogrzeb z udziałem Prezydenta Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Bronisława Komorowskiego, odbył się w sobotę 19 lutego 2011 r. pod przewodnictwem Nuncjusza Apostolskiego w Polsce abp. Celestino Migliore przy licznym udziale duchowieństwa i wiernych.

Abp Celestino Miliore

Nuncjusz Apostolski

Biskupi Pomocniczy Archidiecezji Lubelskiej:

bp Mieczysław Cisło

bp Ryszard Karpiński

bp Artur Miziński