Rok życia konsekrowanego w metropolii górnośląskiej

„Mając na uwadze piękne owocowanie dopiero co zakończonego Roku Kapłańskiego, ogłaszamy w naszej górnośląskiej metropolii Rok Życia Konsekrowanego” – napisał metropolita katowicki abp Damian Zimoń w liście odczytanym we wszystkich kościołach archidiecezji katowickiej w niedzielę 30 stycznia 2011 r. Podobne listy skierowali do swoich diecezjan biskup Jan Wieczorek oraz biskup opolski Andrzej Czaja.

Rok życia konsekrowanego potrwa od 2 lutego 2011 do 2 lutego 2012. Będzie w sposób szczególny poświęcony żeńskim zakonom, zgromadzeniom i świeckim instytutom życia konsekrowanego.

Wskazując powody ogłoszenia roku życia konsekrowanego abp Zimoń napisał m. in. „Nade wszystko ujawnia się coraz bardziej brak właściwego rozumienia istoty życia konsekrowanego w dzisiejszym Kościele. Niektórzy wręcz uważają, że to przeżytek”. Zwrócił uwagę, że choć na kobiety w habitach spoglądamy najczęściej z podziwem, to własnej córki, wnuczki, czy koleżanki w takowym stroju nie chcemy widzieć. „Cela zakonna dla córki, bywa postrzegana jako koniec jej możliwości rozwoju i ścieżka do zmarnowania życia” – czytamy w liście.

Metropolita katowicki stwierdził, że klimat dla rozwoju żeńskich powołań jest w społeczeństwie na Śląsku coraz trudniejszy. Do tego dochodzi wpływ materializmu i konsumpcji, wątła wiara w wielu rodzinach i charakterystyczny dla młodego pokolenia problem z powzięciem jednoznacznej decyzji na całe życie. „Skutkiem jest wyraźny spadek liczby powołań do zgromadzeń żeńskich, coraz częstsze zamykanie domów zakonnych, obawy o przyszłość i niepokój w sercach wielu sióstr zakonnych” – napisał abp Zimoń.

Metropolita katowicki przypomniał, że szpitale, domy opieki, ośrodki Caritas, szkoły, przedszkola, a przede wszystkim miejsca nieustannej modlitwy mają wiele do zawdzięczenia siostrom zakonnym. Dodał, że pracują one w różnych instytucjach kościelnych i charytatywnych, a także opiekują się dziećmi i młodzieżą, osobami chorymi i starszymi. Jako przykłady życia zakonnego wskazał błogosławioną Matkę Teresę z Kalkuty, a także dwie zakonnice związane ze Śląskiem – elżbietankę bł. Marię Luizę Merkert i służebnicę Bożą, salezjankę Laurę Meozzi. Podkreślił też, że już od roku 1868 posługę pełnią tutaj założone przez Edmunda Bojanowskiego Służebniczki Śląskie.

Odpowiadając na pytanie „co to znaczy być zakonnicą?” abp Zimoń stwierdził: „To znaczy żyć czystością, ubóstwem i posłuszeństwem. To radykalne chrześcijaństwo, którego często brakuje nam wszystkim w życiu codziennym”. Jako przykład życia kontemplacyjnego wskazał siostrę Dąbrówkę, boromeuszkę, która później wstąpiła do karmelitanek i razem z innymi Polkami zbudowała klasztor w Tromsø za kołem polarnym. Dziś jest to najważniejszy ośrodek życia kontemplacyjnego w północnej Norwegii.

Nawiązując do odczytywanego podczas Liturgii Słowa fragmentu Ewangelii mówiącego o Ośmiu Błogosławieństwa, abp Zimoń zaznaczył: „Życie konsekrowane to życie według błogosławieństw”. Podkreślając, że życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, metropolita katowicki zaapelował: „Do wszystkich wiernych zwracam się z gorącym apelem, aby w tym czasie do 2 lutego 2012 roku podjąć trud szczególnej modlitwy z siostrami, za wszystkie siostry i o nowe powołania zakonne. Niech będzie to czas naszego większego otwarcia się na życie konsekrowane w ogóle, na potrzeby i posługiwanie sióstr, na problemy, z którymi się na co dzień borykają. Nie zmarnujmy okazji, by odkryć na nowo wartość i znaczenie stanu konsekrowanego we wspólnocie Kościoła, a modlitwę za niewiasty konsekrowane włączmy do naszego pacierza”. Wszystkim osobom konsekrowanym metropolita górnosląski przekazał „bukiet najlepszych życzeń”.