Rokitno: zmarł kustosz Sanktuarium Maryjnego ks. Tadeusz Kondracki

29 sierpnia rano zmarł ks. kanonik Tadeusz Kondracki, proboszcz parafii w Rokitnie i kustosz tamtejszego sanktuarium, jak również dziekan Dekanatu Rokitno – poinformował rzecznik Kurii Biskupiej ks. Andrzej Sapieha.

Ks. Tadeusz Kondracki urodził się w 1940 roku w Hartynkowie i tam się wychowywał do 1957 r. Maturę zdawał w Werenowie na terenie obecnej Litwy. 1947 r. został przyjęty do szkoły podstawowej rosyjskiej, bo szkoły polskiej nie było. W życiorysie z 28.06.1966 r. napisał: „W szkole chcieli nam odebrać polskość i wmawiano inną narodowość. W tym czasie obserwuję walkę z Kościołem, księży masowo wywożono na Syberię do ciężkich prac przymusowych. Wychowanie religijne i nauka języka polskiego spadła na rodziców. Przygotowania do I Komunii św. podjęła się siostra zakonna, która nie zdążyła wyjechać. Z narażeniem własnego życia, tajnie, prowadziła lekcje religii, abyśmy my, dzieci polskie mogły w 1948 r. przyjąć pojedynczo, lecz również uroczyście pierwszą Komunię św. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowałem dalej w szkole średniej. Lata szkoły średniej, to lata szykan za uczęszczanie do kościoła. Profesorów ze szkoły średniej wspominam jako tych, którzy chcieli nam wyrwać Boga z serc naszych. Opiekę religijną nad nami sprawowała rodzina i Matka Boska Ostrobramska, którą tak często nawiedzałem i o opiekę prosiłem. Rodzice przeżywają również wstrząs, cała własność zostaje przekazana pod rządy państwa” – pisał ks. Kondracki.

W 1957 roku po ukończeniu szkoły średniej przyjechał wraz z rodzicami zamieszkał w Rudnie k/Nowej Soli. W życiorysie daje piękne świadectwo o swoim pragnieniu zostania kapłanem. Napisał: „Ja nie starałem się o przyjęcie na wyższe studia, moim pragnieniem było pozostać kapłanem. Powołania swego nie mogłem zrealizować, ponieważ rodzina była w bardzo trudnych warunkach materialnych i przyjęli mnie do pracy na poczcie, gdzie po służbie wojskowej pracuję nadal. Będąc za granicą i obecnie w kraju, do żadnych organizacji młodzieżowych i do partii nie należałem i nie należę”.

W 1966 r. zgłosił się do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Nowa Sól w tym czasie należała do archidiecezji wrocławskiej. „W czasie odbywania studiów teologicznych odbywał kurs migania dla głuchoniemych, a także różne praktyki duszpasterskie w parafiach. Opinie z tych praktyk są bardzo dobre, a czasem nawet pełne uznania z powodu gorliwości i inwencji duszpasterskiej” – mówi bp Paweł Socha. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 maja 1972 r. w Nowej Soli w parafii pw. św. Michała z rąk bpa Andrzeja Wronki.

Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w charakterze wikariusza współpracownika do parafii p.w. Wniebowzięcia NMP do Żar. W 1979 roku trafił do parafii p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP w Gorzowie Wlkp. jako wikariusz. Pięć lat póxniej został jej proboszczem. „Po uroczystości koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie, w czerwcu 1989 r. bp. J. Michalik poszukiwał duszpasterza, który byłby zdolny sprostać zadaniom kustosza Sanktuarium. Oczy pasterza skierowane były na ks. Tadeusza Kondrackiego. Bo przecież w ciągu pięcioletniej pracy w charakterze proboszcza parafii niepokalanego Poczęcia NMP w Gorzowie Wlkp. dokonał odnowienia kościoła, plebanii, wybudował salki katechetyczne, a przede wszystkim prowadził duszpasterstwo tak gorliwie, że w tym czasie w seminarium w Paradyżu do kapłaństwa przygotowywało się aż dwunastu alumnów z tejże parafii. Takiego kapłana potrzeba było dla centrum życia duchowego diecezji, dla sanktuarium w Rokitnie” – wyjaśni bp Socha.

Dekretem z 7 sierpnia 1989 r. został mianowany proboszczem i kustoszem parafii p.w. Matki Bożej Królowej Polski w Rokitnie i został kustoszem diecezjalnego sanktuarium. W dekrecie bp Józef Michalik napisał: „Z całym zaufaniem przekazujemy w ręce Czcigodnego Księdza Proboszcza parafię Rokitno oraz drogie naszemu sercu Sanktuarium z cudami słynącym Obrazem Pani Cierpliwie Słuchającej, niedawno ukoronowanym, a także ośrodek życia duchowego diecezji – Dom Rekolekcyjny. Zdajemy sobie sprawę, iż nie tylko ważną placówkę z życiu Diecezji, ale i nie łatwą przejmuje Ksiądz Proboszcz jako Kustosz świętego miejsca i spadkobierca złożonych ślubów podczas koronacji obrazu świętego. Dlatego też przesyłając ten dekret, prosimy Ją o stałą opieką nad całą wspólnotą parafialną, Czcigodnym Księdzem Proboszczem, jego współpracownikami – wikariuszami oraz Ludem Bożym mieszkającym w parafii i przybywającym do sanktuarium”.

W 1993 r. ks. Kondracki został mianowany kanonikiem gremialnym Zielonogórskiej Kapituły Kolegiackiej.