Rozpoczął się 5762 rok żydowski

Wieczorem 17 września rozpoczął się w tym roku Rosz Ha-Szana – Nowy Rok żydowski, 5762 z kolei, według rachuby rabinicznej.

Liczy ona lata od stworzenia pierwszego człowieka Adama. Tego dnia także, jak mówi tradycja żydowska, pierwsi ludzi zgrzeszyli i tego dnia odbył się pierwszy Boży sąd nad człowiekiem.
Obchody tego święta trwają dwa dni: 18-19 września, ale – tak jak wszystkie święta żydowskie – rozpoczynają się poprzedzającym wieczorem, wigilią, po hebrajsku: erew. Rozpoczyna się w ten sposób pierwszy miesiąc w kalendarzu żydowskim – tiszri.
W synagogach nadejście Nowego Roku oznajmia dęcie w szofar (róg barani, bawoli lub gazeli), po czym odczytuje się fragment Księgi Rodzaju o ofiarowaniu Izaaka.
Święto to otwiera dziesięciodniowy okres (teszuwa) – duchowego odnowienia i pokuty, oczyszczenia sumienia, rachunku grzechów – który osiągnie swoją kulminację w Dniu Sądu (Jom Kippur), będącym najważniejszym religijnym wydarzeniem judaizmu. Miłosierny Bóg odpuszcza grzechy, a akt przebaczenia dopełniają różne obrzędy. Wśród Żydów ortodoksyjnych znany jest zwyczaj symbolicznego „strzepywania” z siebie grzechów przez wrzucanie do zbiorników wodnych drobin chleba.
Świętu Rosz Ha-Szana towarzyszy wiele zwyczajów kulinarnych. Żydzi aszkenazyjcy spożywają w trakcie uroczystej kolacji w tym dniu wykwintnie przyprawioną głowę ryby (głowa po hebrajsku to ‘rosz’), podczas gdy Żydzi sefardyjscy jedzą wtedy upieczoną głowę baranią. Je się także chałkę splecioną w kształt korony, bo pierwszy dzień nowego roku jest „koroną” wszystkich pozostałych, jak również jabłka maczane w miodzie.
W miodzie przygotowuje się też potrawy mięsne z drobiu. Spożywa się również owoc granatu w nadziei, że dobre uczynki Bóg rozmnoży tak, jak pestki tego owocu, których jest tam bez liku.
W Rosz Ha-Szana rodziny żydowskie spotykają się w synagodze i na spotkaniach domowych, podczas których mówi się i przeżywa wszystkie aktualne wydarzenia, teraz są to oczywiście przede wszystkim zamachy terrorystyczne w Ameryce i trwające już rok krwawe powstanie palestyńskie – intifadę. Judaizm pozostaje jednak zawsze religią nadziei i wiary w Opatrzność Bożą. Dlatego wszyscy składają sobie życzenia: „Szana towa we hag sameach”, czyli dobrego roku i radosnego świętowania.