Sandomierskie dziękczynienie za Niepodległą

W 105. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, w bazylice katedralnej w Sandomierzu modlono się w intencji Ojczyzny. Uroczystej Eucharystii przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz.

Razem z biskupem Eucharystię sprawowało duchowieństwo Sandomierza. We wspólnej modlitwie uczestniczyli samorządowcy na czele z starostą sandomierskim oraz burmistrzem Sandomierza i radnymi, służby mundurowe, szkoły, seminarzyści, siostry zakonne, rycerze z Chorągwi Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej oraz mieszkańcy miasta i przybyli goście.

W wygłoszonej homilii biskup Nitkiewicz mówił o nadprzyrodzonym wymiarze ludzkiego życia.

– Spójrzmy na życie z perspektywy obiecanego nam Nieba, stąpając dalej mocno po ziemi, jak czynił to dzisiejszy patron św. Marcin. Liturgia eucharystyczna łączy jedno z drugim, mając wymiar kosmiczny, a zarazem lokalny. Chrystus Pantokrator ze sklepienia sandomierskiej katedry spogląda na wszystkich oczyma pełnymi miłości. Nie pyta o poglądy ani o sympatie, lecz przygarnia do siebie po ojcowsku, by za chwilę przyjść do nas w swoim Ciele i Krwi, pod postaciami chleba i wina. Jesteśmy Jego ludem, cząstką Królestwa Bożego, które rozkwita gdy żyjemy Ewangelią – powiedział biskup.

Kaznodzieja nazwał następnie odzyskanie przez Polskę niepodległości cudem.

– Kiedy przed stu pięciu laty świętowano odzyskanie niepodległości, zaczynano podobnie jak dzisiaj od Mszy św. Archiwalne zdjęcia ukazują tłumy wypełniające place, gdzie celebrowana była liturgia. Nasi dziadowie dobrze wiedzieli, że dokonał się cud i dziękowali Bogu, który sprawił, że opadły kajdany zaborców. Nie umniejszając bowiem zasług żołnierzy, powstańców, polityków, rodzin pielęgnujących patriotyczne tradycje, nie było w ówczesnej Europie woli wskrzeszenia Państwa Polskiego. „Minęło 100 lat i świat o Polsce zapomniał” – miał powiedzieć brytyjski minister spraw zagranicznych Arthur Balfour w rozmowie z Ignacym Paderewskim. Podczas gdy świat zapomniał o Polakach, o ich przelanej krwi o cierpieniach, Bóg upomniał się o naszą Ojczyznę. Ile współczesnych Polek i Polaków zachowało tego świadomość? Ilu utożsamia się nadal z wartościami, dzięki którym przez lata niewoli duch narodu pozostał żywy, nie zdołano go zgasić? A dzisiaj? Egoistyczny indywidualizm, bezduszny utylitaryzm, niemoralny pragmatyzm, wreszcie konsumistyczny styl życia – jakże mało poetycko to wszystko brzmi – sprzeciwiają się Ewangelii, gdyż szkodzą człowiekowi. Godzą w dobro wspólne, wyjaławiają relacje międzyludzkie, dyskryminują. Módlmy się więc za Ojczyznę, za wszystkie jej stany, za polską duszę. Módlmy się za Kościół, który był i pozostaje ostoją polskości – zachęcał biskup.

Ordynariusz Sandomierski skupił się w dalszej części homilii na roli katolików w życiu społecznym.

– „Wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie” (Jk 2,17). Chrześcijanin powinien angażować się w życie społeczne, w ekonomię, kulturę, politykę, edukację…, postępując na każdym kroku zgodnie z nauką Chrystusa i Kościoła. W ten sposób staną się one lepsze, bardziej wartościowe. Zapewne nie każde dobre słowo osiągnie skutek, czasami nie zobaczymy nigdy efektu ciężkiej pracy, a w oczach innych będziemy przegrani. Jeśli jednak pozostaniemy solą ziemi i światłem świata, jeśli staniemy się zaczynem przemian, wówczas nie zmarnujemy tego życia i będziemy mieli życie wieczne u Boga. To co dawne, stare, zniszczone przeminie, a wszystko stanie się nowe. W naszym sercu, w Sandomierzu, w całej Polsce – podsumował biskup.

Na zakończenie Mszy św. odśpiewano pieśń „Boże, coś Polskę”.

Po zakończonej liturgii uczestnicy ulicami Starego Miasta udali się na Cmentarz Katedralny, pod pomnik 2. Pułku Piechoty Legionów i 4. Pułku Saperów, gdzie odbyła się dalsza część uroczystości. Modlitwę w intencji Ojczyzny i poległych w walce o niepodległość odmówił ks. Jacek Marchewka. Następnie po okolicznościowych przemówieniach delegacje złożyły przy pomniku wiązanki kwiatów.