200-lecie diecezji sandomierskiej

Inauguracja jubileuszu 200-lecia diecezji sandomierskiej oraz uroczystości odpustowe ku czci jej patrona bł. Wincentego Kadłubka odbyły się 8 października w Sandomierzu.

Dekret inaugurujący Diecezjalny Rok Jubileuszowy z okazji  rocznicy powstania diecezji sandomierskiej ogłoszony został podczas uroczystej Mszy sprawowanej w katedrze pod przewodnictwem biskupa Krzysztofa Nitkiewicza.

Eucharystię koncelebrowali m.in. biskup senior Edward Frankowski, o. Piotr Chojnacki OCist, opat cystersów w Mogile oraz o. Dominik Chucher OCist, opat cystersów w Szczyrzycu.

We wspólnej modlitwie wzięli udział parlamentarzyści, władze samorządowe, przedstawiciele kapituł z diecezji tarnowskiej, radomskiej, lubelskiej i przemyskiej oraz lokalnych kapituł katedralnej i kolegiackich.

Obecni byli także: członkowie ruchów i stowarzyszeń katolickich, Rycerze Kolumba, Chorągiew Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej, ojcowie i bracia cystersi oraz liczni kapłani i wierni z całej diecezji.

Bp Krzysztof Nitkiewicz rozpoczynając obchody jubileuszowe i odpustowe, wyjaśnił, że z powodu żałoby po śmierci zmarłego w sobotę biskupa seniora Wacława Świerzawskiego, zdecydowano się na skromniejszy charakter uroczystości.

– Wspominając bł. Wincentego Kadłubka oraz 200. rocznicę erygowania diecezji sandomierskiej przez papieża Piusa VII, kierujemy się ku początkom, aby uświadomić sobie zbawczą obecność Boga w historii naszego Kościoła lokalnego, regionu i w życiu każdego z nas – mówił ordynariusz.

Czytaj także: Uroczystości pogrzebowe śp. bp. Świerzawskiego – 15-16 października

Hierarcha wskazywał, że „błogosławiony Wincenty – wierny uczeń Chrystusa, jest zwierciadłem, w które trzeba się wpatrywać, aby zobaczyć jacy jesteśmy i jacy powinniśmy być”.

– Nie brakuje bowiem fałszywych wzorców skonstruowanych na potrzeby różnych ideologii oraz dla zagłuszenia własnego sumienia. To odnosi się również do postrzegania Kościoła. Rok Jubileuszowy jest okazją do refleksji i niezbędnej przemiany – podkreślił bp Nitkiewicz.

Ks. prałat Jan Biedroń, dziekan kapituły katedralnej, mówił w homilii, że wielkość bł. Wincentego Kadłubka wynikała przede wszystkim z jego świętego życia opartego na przyjaźni z Bogiem. Takiemu kształtowaniu postawy wiernych i pasterzy, zdaniem kaznodziei, powinien służyć rozpoczynający się jubileusz diecezji sandomierskiej.

Na zakończenie Mszy św. ks. Roman Janiec, kanclerz kurii, odczytał dekret biskupa sandomierskiego ogłaszający Diecezjalny Rok Jubileuszowy, który będzie trwał do Święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (8 września 2018).

„Niech wspólnotowe obchody jubileuszu, złączą się z rodzinnym i osobistym przeżywaniem tego czasu Łaski, który powinien prowadzić do pełniejszego zjednoczenia z Chrystusem Panem przez wsłuchiwanie się w Słowo Boże, życie sakramentalne, modlitwę, pielgrzymowanie do sanktuariów, dzieła charytatywne, a także poznawanie historii i teraźniejszości Diecezji Sandomierskiej” – napisał w dekrecie bp Krzysztof Nitkiewicz.

Na zakończenie liturgii wierni modlili się o kanonizację bł. Wincentego Kadłubka.

Czytaj także: Biblioteka Diecezjalna zakwalifikowana do grona Bibliotek Naukowych

Diecezja sandomierska powstała 30 czerwca 1818. Erygował ją papież Pius VII bullą „Ex imposita nobis”. Utworzona została z terenów ówczesnej diecezji krakowskiej. Obecne granice diecezji utworzone zostały 25 marca 1992, kiedy to papież Jan Paweł II bullą „Totus Tuus Poloniae Populus” przeorganizował strukturę diecezji w Polsce.

Bł. Wincenty Kadłubek urodził się w Karwowie (parafia Włostów) ok. 1160 r. Był prepozytem Kolegiaty Sandomierskiej w latach 1186-1207. Następnie został powołany na biskupstwo krakowskie w latach 1208-1218. Po złożeniu urzędu osiadł w zakonie cysterskim w Jędrzejowie gdzie zamarł 8 marca 1223 r. Został beatyfikowany przez papieża Klemensa XIII.

Dzieje patrona diecezji nierozerwalnie wiążą się z Ziemią Sandomierską. Dzieciństwo spędzone w rodzinnym majątku w Karwowie na terenie parafii Włostów oraz prepozytura w kolegiacie sandomierskiej w latach 1186-1207 sprawiły, że jego kult oficjalnie został zatwierdzony w 1764 r.