Senat uczci 100. rocznicę śmierci bł. ks. B. Markiewicza

Na jednym z najbliższych posiedzeń Senat RP uczci specjalną uchwałą setną rocznicę śmierci bł. ks. Bronisława Markiewicza – wielkiego społecznika i mistyka, który poświęcił się kształceniu ubogiej i trudnej młodzieży.

Projekt uchwały został podpisany i wniesiony przez grupę 28 senatorów różnych ugrupowań: PO, PiS i niezależnych. Uchwałę zaakceptowała już senacka Komisja Ustawodawcza. Drugie czytanie projektu uchwały odbędzie się 1 lub 2 lutego, podczas 5. posiedzenia Senatu VIII kadencji.

W uchwale senatorowie oddają hołd bł. ks. Markiewiczowi – „temu wielkiemu, działającemu na przełomie XIX i XX wieku, patriocie i wychowawcy dzieci i młodzieży z ubogich rodzin, założycielowi zgromadzeń zakonnych św. Michała Archanioła”.

Senatorowie nazywają bł. ks. Markiewicza „charyzmatycznym wychowawcą i wybitnym organizatorem”. Zakładając świeckie Towarzystwo „Powściągliwość i Praca”, krzewiące wśród dzieci i młodzieży z ubogich rodzin ideę rzetelnej pracy, błogosławiony głosił, że „pracowitość podnosi rodziny i narody, a próżniactwo jest początkiem wszelkiego upadku materialnego i moralnego”.

„Senat Rzeczypospolitej Polskiej uważa za swój obowiązek przypominanie opinii publicznej postaci z przeszłości, które mogą być wzorem dla współczesnych. Należy do nich Błogosławiony Ksiądz Bronisław Markiewicz. Jego misję kontynuują dzisiaj ośrodki za granicą, między innymi w Argentynie, Australii, Kanadzie, na Białorusi, oraz w licznych miejscowościach w Polsce” – brzmi fragment senackiej uchwały.

W końcowej części uchwały Senat dziękuje „tej wybitnej Postaci” i przekazuje „serdeczne wyrazy wdzięczności Zgromadzeniu Świętego Michała Archanioła oraz Zgromadzeniu Sióstr Świętego Michała Archanioła za kontynuację dzieła Założyciela w kraju i za granicą”.

Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku, na terenie obecnej archidiecezji przemyskiej. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1867 r. Po święceniach pracował jako wikariusz na wsi i w katedrze w Przemyślu, a równocześnie studiował przez dwa lata pedagogikę, filozofię i historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

W roku 1875 został mianowany proboszczem w miejscowości Gać a, w roku 1982 powierzono mu wykłady z teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.

W listopadzie 1885 r. wyjechał do Włoch żeby wstąpić do Zgromadzenia Salezjanów. Śluby zakonne złożył dwa lata później na ręce św. Jana Bosko. Do Polski wrócił w 1892 r., gdzie objął funkcję proboszcza w Miejscu Piastowym. Tu poświęcił się formowaniu młodzieży biednej i opuszczonej, otworzył dla niej Instytut wychowawczy, który zapewniał wychowankom pomoc materialną i duchową, przygotowując ich jednocześnie do przyszłego samodzielnego życia poprzez nauczanie zawodów w szkołach działających przy instytucie.

W 1897 r. założył dwa nowe Zgromadzenia zakonne oparte na duchowości i statutach opracowanych przez św. Jana Bosko. Pełniąc obowiązki proboszcza ks. Markiewicz był też dyrektorem Instytutu o nazwie „Towarzystwo Powściągliwość i Praca” (powstałego w 1898 r.), dla którego starał się o otrzymanie zatwierdzenia kościelnego jako Zgromadzenia św. Michała Archanioła. Zostało ono zatwierdzone dopiero po śmierci założyciela: gałąź męska w 1921 r. a gałąź żeńska w 1928 r.

W Miejscu Piastowym stworzył dom i zapewnił wychowanie setkom chłopców. Kolejną placówkę uruchomił w 1903 r. w Pawlikowicach koło Krakowa gdzie około 400 sierot znalazło dom wraz z możliwością formacji duchowej i zawodowej.

Zmarł 29 stycznia 1912 r. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1958 r. 2 lipca 1994 r. został ogłoszony Dekret o heroiczności cnót ks. Markiewicza. Dziesięć lat później, 20 grudnia 2004 r. został promulgowany Dekret o cudzie za wstawiennictwem ks. Markiewicza, co otworzyło drogę do jego beatyfikacji, która odbyła się w Warszawie 19 czerwca 2005 r.