Setki gorzowian pożegnało byłą senator Stefanię Hejmanowską

Setki gorzowian uczestniczyło 8 marca we Mszy św. żałobnej i pogrzebie byłej senator I kadencji parlamentu, uczestniczki „Okrągłego Stołu” Stefanii Hejmanowskiej. Podczas nabożeństwa w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny homilię wygłosił legendarny kapelan „Solidarności" ks. Witold Andrzejewski. Mszy św. przewodniczył wikariusz biskupi ks. Zbigniew Kobus – proboszcz gorzowskiej fary.

Kapłan zwrócił uwagę, że życiem bez błyskotek i fajerwerków śp. Stefania dawała wzór prawdziwego chrześcijaństwa. Przypomniał o jej działalności społecznej i pracy na rzecz osób niepełnosprawnych, o wzorze patriotycznej postawy i wierności Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie.
W uroczystościach uczestniczyli duchowni diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, przedstawiciele parlamentu, władz miasta, stowarzyszeń i instytucji. Mowy pogrzebowe wygłosili m.in. byli parlamentarzyści I kadencji senator Stanisław Żytkowski i najmłodszy wtedy poseł Marek Rusakiewicz.

Stefania Hejmanowska zawsze podkreślała, że pochodzi z rodziny bardzo religijnej. Przypominała często fragment pieśni, którą śpiewał jej ojciec. Dziś ten fragment przytoczyła na pogrzebie senator Helena Hatka: "Wieczna lampka zawsze świeci przed najświętszym ołtarzem. Aniołowie ci śpiewają na dobranoc, dobranoc. A gdy czasem cię zasmucę, wiedz, gorliwie służę ci. Spraw, że zaraz się nawrócę. Zbawicielu, przebacz mi".

Stefania Hejmanowska urodziła się 1 maja 1937 r. w Poznaniu. W 1966 r. rozpoczęła pracę w ZWCH Stilon w Gorzowie Wlkp. Od września 1980 r. organizowała w tym zakładzie struktury NSZZ "Solidarność". Była członkiem Ogólnopolskiego Związku Chemików przy Komisji Krajowej. Internowana 13 grudnia 1981 r. przebywała w więzieniach w Wawrowie, Poznaniu i Gołdapi. Zwolniona dzięki interwencji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.

Współorganizowała podziemną działalność wydawniczą, była koordynatorką współpracy z zakładowymi strukturami „Solidarności” w Regionie, współzałożycielką podziemnego pisma „Feniks”. W latach 1982-1989 działała w Duszpasterstwie Świata Pracy, była współpracowniczką Diecezjalnego Komitetu Pomocy.
Należała do Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność" Lechu Wałęsie. W 1989 r. została senatorem RP. Była członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej. Działała w zarządzie Lubuskiego Sejmiku Osób Niepełnosprawnych.

W 1995 r. utworzyła Warsztaty Terapii Zajęciowej przy Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich w Gorzowie Wielkopolskim dla osób niepełnosprawnych, które prowadziła do 70. roku życia.
Za działalność charytatywną w 2002 r. została wyróżniona statuetką „Człowiek – Człowiekowi” ustanowioną przez bp diecezji zielonogórsko–gorzowskiej Adama Dyczkowskiego, przyznawaną za szczególne osiągnięcia na polu działalności charytatywnej inspirowanej ewangelicznym duchem miłości bliźniego.
W roku 2001 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 2007 r. otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 r. została uhonorowana medalem za zasługi dla NSZZ „Solidarność” Regionu Gorzowskiego.

Zmarła 5 marca, w tym samym dniu odszedł chorąży gorzowskiej „Solidarności” śp. Henryk Wieliczko, którego wczoraj gorzowianie pożegnali podczas Mszy św. żałobnej w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gorzowie. Henryk Wieliczko wraz z żoną Stanisławą przez wiele lat stanowili Poczet Sztandarowy niezależnego związku zawodowego. Mszę św. odprawił legendarny kapelan „Solidarności” ks. Witold Andrzejewski. Henryk Wieliczko pochowany został w Szczecinie.