Siedlce: Msza Wieczerzy Pańskiej

Eucharystia i kapłaństwo są bezcennym darem Boga dla nas. Bowiem w nich zawarta została Jego nieskończona miłość – wskazał bp Kazimierz Gurda podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek. Biskup siedlecki przewodniczył Eucharystii w katedrze siedleckiej na rozpoczęcie Triduum Paschalnego.

Bp Kazimierz Gurda w homilii wskazał, że Boża miłość wyraziła się najdoskonalej, najpełniej w oddaniu życia, w ofierze, jaką Jezus – Syn Boży złożył za ludzi na drzewie Krzyża. – Doskonałość ofiary Jezusa polega na tym, że ona rzeczywiście i na zawsze pojednała człowieka z Ojcem Niebieskim – wskazał biskup siedlecki.

Pan Jezus składa Siebie w ofierze, aby zbawić człowieka i świat; by człowieka na nowo przywrócić Bogu Ojcu i uchronić go od śmierci wiecznej. – Jezus, jako paschalny Baranek składa siebie samego w ofierze Ojcu Niebieskiemu, aby nas wyprowadzić, uwolnić z niewoli grzechu. A Jego krew ratuje nas od śmierci wiecznej, bo w Jego krwi zostajemy obmyci z naszych grzechów. I nic innego, jak Krew Chrystusa nie może nas obmyć z grzechów, nie może nas ocalić od zniszczenia – akcentował bp Kazimierz Gurda.

Ksiądz biskup przypomniał, że Eucharystia, może być sprawowana dzięki temu, że Jezus do Apostołów, zgromadzonych w wieczerniku powiedział „To czyńcie na moją pamiątkę”. Prezbiterzy, którzy uczestniczą przez sakrament święceń w kapłaństwie Chrystusa, są uzdolnieni do składania ofiary Jezusa Chrystusa w sposób sakramentalny. Ksiądz sprawując Mszę św. uobecnia ofiarę samego Chrystusa. Dziś dziękujemy za naszych księży, za ich powołanie. – Księżom jesteśmy wdzięczni, że zaufali Jezusowi; zechcieli być Jego sługami i sługami naszego zbawienia – mówił bp Gurda.

W homilii bp Kazimierz Gurda przypomniał, że Eucharystia jest spotkaniem z Bogiem, który jest miłością. Jezus przez gest umycia nóg, pokazuje jakie powinny być relacje pomiędzy tymi, którzy zostali pojednani z Bogiem przez Jego ofiarę. Potrzebujemy wzajemnej odpowiedzialności za zbawienie nasze oraz naszych bliźnich. Na drodze zbawienia mamy sobie nawzajem „umywać nogi”, przebaczać, pomagać trwać w wierze.