Spotkanie polskich misjonarzy i misjonarek w Kamerunie

Po dwuletniej przerwie z powodu pandemii polscy misjonarze pracujący w Kamerunie zebrali się w dniach 10-12 listopada w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Atoku, gdzie pracują księża marianie.

Tego typu spotkania polskich misjonarzy i misjonarek mają już długoletnią tradycję. Tegoroczne nawiązywało do dwóch ważnych wydarzeń: Święta Niepodległości 11 listopada i niedawnej beatyfikacji kardynała Stefana Wyszyńskiego i Matki Elżbiety Róży Czackiej.

Ważnymi duchowymi akcentami spotkania były wspólna Eucharystia, której przewodniczył bp Jan Ozga – ordynariusz diecezji Doumé Abong-Mbang, konferencja duchowa i wspólne modlitwy. Towarzyszyły temu braterska atmosfera, wspólne śpiewy i dzielenie się doświadczeniami misyjnymi.

Tradycyjnie w spotkaniu uczestniczyła pani konsul honorowy RP w Kamerunie Mirosława Etoga.

Na spotkanie do Atoku przybyło 36 misjonarzy: bp Jan Ozga, sześciu ojców zakonnych, osiemnaście sióstr zakonnych, trzech wolontariuszy świeckich, dwie misjonarki świeckie, czterech księży misjonarzy fidei donum i jeden brat szkolny.

Kamerun jest tym krajem afrykańskim w którym pracuje najwięcej polskich misjonarzy. Duże odległości oraz warunki bezpieczeństwa utrudniają, a niekiedy wręcz uniemożliwiają wielu z nich dotarcie na coroczne spotkanie.

Spośród ponad 27 mln mieszkańców Kamerunu chrześcijanie stanowią około 65 procent: katolicy 38,4 proc, protestanci 26,3 , a prawosławni 0,5 proc. 21 proc. to muzułmanie, a 5,6 proc. mieszkańców wyznaje religie pierwotne.

Kościół katolicki w Kamerunie liczy niewiele ponad 100 lat. O podjęcie tam misji starała się w latach osiemdziesiątych XIX wieku polska wyprawa naukowa pod kierownictwem Stefana Szolc-Rogozińskiego. Dzieło to podjęli w 1890 roku niemieccy palotyni. W 1912 roku przybyli tam z kolei niemieccy sercanie. Po pierwszej wojnie światowej Niemców zastąpili Francuzi. Od roku 1970 pracują tam również misjonarze z Polski.