Drukuj Powrót do artykułu

Stolica Apostolska – wydarzenia roku 2007

31 grudnia 2007 | 13:10 | oprac. Paweł Bieliński / Warszawa//mam Ⓒ Ⓟ

Publikujemy przygotowany przez KAI wykaz najważniejszych wydarzeń z życia i działalności Stolicy Apostolskiej w 2007 roku:

STYCZEŃ

8 – W przemówieniu do korpusu dyplomatycznego akredytowanego przy Stolicy Apostolskiej papież zapewnił, że Kościół katolicki gotów jest współpracować z wszystkimi ludźmi dobrej woli w służbie człowiekowi. Za najważniejsze z wyzwań stojących przed ludzkością uznał brak wody, pożywienia i dachu nad głową, który dotyka „miliony osób, szczególnie kobiet i dzieci”. Pogłębiający się „skandal głodu” wymaga zdaniem papieża „zmiany stylu życia, wyeliminowania strukturalnych przyczyn wadliwego funkcjonowania światowej ekonomii i skorygowania modeli rozwoju, które zdają się niezdolne do zapewnienia poszanowania środowiska oraz integralnego rozwoju człowieka, dzisiaj, ale przede wszystkim w dniu jutrzejszym”. Nawiązując do sytuacji na Bliskim Wschodzie Benedykt XVI zapewnił, że „Stolica Apostolska nie przestanie powtarzać, że rozwiązania wojskowe prowadzą donikąd”. Wskazał, że „Izraelczycy mają prawo żyć w pokoju w swym państwie”, zaś „Palestyńczycy mają prawo do wolnej i suwerennej ojczyzny”. „Kiedy każdy z narodów regionu zobaczy, że brane są pod uwagę jego oczekiwania i poczuje się mniej zagrożony, umocni się wzajemne zaufanie” – wyjaśnił papież.

19-20 – W Watykanie odbyła się narada nt. sytuacji Kościoła w Chinach. Obradom, z udziałem przedstawicieli Kurii Rzymskiej oraz Kościoła z Makau, Hongkongu i Tajwanu, przewodniczył sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone. Opublikowany po ich zakończeniu komunikat podkreślał wolę „normalizacji stosunków” i prowadzenia konstruktywnego dialogu z Chinami, w poszukiwaniu rozwiązań zgodnych „z podstawowymi zasadami boskiego ustanowienia Kościoła oraz wolności religijnej”. Z radością stwierdzał też, że niemal wszyscy biskupi i księża chińscy pozostają dzisiaj w jedności z papieżem. Wspomniał również na zaskakujący wzrost liczby katolików w tym kraju.

25 – Historyczne spotkanie papieża z premierem Wietnamu Nguyenem Tan Dungiem. W komunikacie watykańskiego Biura Prasowego zostało ono nazwane ważnym krokiem ku normalizacji dwustronnych stosunków między Stolicą Apostolską i Wietnamem.

27 – Mentalność relatywistyczną, „która w sposób mniej lub bardziej jawny bądź ukryty, może zakraść się także do wspólnoty kościelnej”, skrytykował Benedykt XVI w przemówieniu do Roty Rzymskiej. Wyjaśnił, że „w niektórych środowiskach kościelnych szerzy się przekonanie, zgodnie z którym dobro duszpasterskie osób znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji małżeńskiej wymagać ma swego rodzaju kanonicznego ich uregulowania, niezależnie od ważności czy nieważności ich małżeństwa, to znaczy niezależnie od «prawdy» dotyczącej ich osobistego położenia”. Przestrzegł kościelnych sędziów przed uleganiem „wypaczonej interpretacji obowiązujących norm kanonicznych”. Oznaczałoby to oddalenie się „od prawdziwej istoty małżeństwa” poprzez sprzyjanie imitacjom rzeczywistości małżeńskiej „pod rozmaitymi mniej lub bardziej pociągającymi nazwami”.

LUTY

12 – Żadne prawo stanowione przez człowieka nie może obalić prawa Stwórcy bez naruszenia fundamentu społeczeństwa – powiedział Benedykt XVI do uczestników międzynarodowego kongresu nt. prawa naturalnego, zorganizowanego przez Papieski Uniwersytet Laterański. Wskazując na ogromne korzyści, jakie przynosi postęp nauki i techniki, zaznaczył, że „nie wszystko to, co jest z naukowego punktu widzenia wykonalne, jest jednocześnie dopuszczalne moralnie”. Wynika stąd konieczność refleksji nad prawem naturalnym, które poprzedza jakiekolwiek prawo ludzkie. Prawo naturalne, wpisane w serce człowieka, zakłada unikanie zła i czynienie dobra, jednak dziś często bywa niezrozumiałe dlatego, że nie przyjmuje się metafizycznej koncepcji natury. Tymczasem jest ono „ostatecznie jedynym skutecznym bastionem przeciwko samowoli władzy czy oszustwom manipulacji ideologicznej”. Na tej płaszczyźnie możliwy jest dialog między wierzącymi i niewierzącymi, teologami, filozofami i prawnikami a ludźmi nauki, którzy mogą dostarczyć cennego materiału także ustawodawcom w zakresie życia jednostki i społeczeństwa – wskazał Benedykt XVI.

22 – W watykańskiej Auli Błogosławieństw papież odpowiadał na pytania zadawane przez księży diecezji rzymskiej. Podkreślił, że Kościół nie jest wielką strukturą ani organizacją ponadnarodową, centrum władzy ani organizacją społeczną, stanowi natomiast „ciało duchowe”. „W kazaniach powinniśmy propagować tę wizję. Homilia jest wspaniałą okazją do bliskiego kontaktu z ludźmi i przekazywania im duchowości” – zauważył Ojciec Święty. Wskazał na konieczność towarzyszenia młodzieży, aby doszła do przekonania, że „wiara nie jest czymś z przeszłości”. „Ważne jest, by młodzi ludzie spotkali osoby, w których mogą zobaczyć, że życie chrześcijańskie jest dziś możliwe, sensowne” – powiedział papież.

MARZEC

13 – Papież przyjął prezydenta Rosji Władimira Putina. Było to ich pierwsze spotkanie. Trwająca 25 minut rozmowa odbyła się w języku niemieckim. Komunikat Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej określił klimat wizyty Putina mianem pozytywnego. Zostały omówione m.in. stosunki między Kościołem katolickim i Rosyjskim Kościołem Prawosławnym.

13 – Opublikowano pierwszą adhortację apostolską Benedykta XVI”Sacramentum Caritatis” (Sakrament miłości). Zawiera ona wnioski płynące z XI Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, jaki odbył się w Watykanie w dniach 2-23 października 2005 r. Jego tematem była Eucharystia jako źródło i szczyt życia i misji Kościoła. Papież zaleca unikanie przez księży głoszenia homilii abstrakcyjnych, ponowne odkrycie praktyki odpustów, udzielanie Komunii św. osobom upośledzonym umysłowo, zlikwidowanie w kościołach barier architektonicznych dla niepełnosprawnych, odprawianie Mszy św. po łacinie podczas wielkich celebracji międzynarodowych i wykorzystanie w liturgii śpiewu gregoriańskiego. Potwierdza konieczność celibatu księży oraz odmowę udzielania Komunii św. katolikom rozwiedzionym, którzy zawarli ponowny związek małżeński. Polityków wzywa, aby stanowione przez nich prawa były spójne z ich wiarą, zaś wszystkich wierzących – do wcielenia w życie duchowości eucharystycznej, polegającej na darze z samego siebie. Podkreśla, że Eucharystia „ustanawia obiektywnie mocną wieź jedności pomiędzy Kościołem katolickim a Kościołami prawosławnymi, które zachowały autentyczną i pełną naturę tajemnicy Eucharystii”. Tłumaczy, że podczas takich celebracji, jak ślub czy pogrzeb z udziałem osób nie mogących przystąpić do Komunii św. z racji swej sytuacji życiowej lub przynależności do innego wyznania i religii, „powinno się rozważyć słuszność zastąpienia celebracji eucharystycznej celebracją słowa Bożego”.

KWIECIEŃ

13 – W Watykanie odbyła się prezentacja książki Benedykta XVI „Jezus z Nazaretu”. Na okładce widnieje zarówno imię Benedykta XVI, jak też jego imię i nazwisko sprzed wyboru na Stolicę Piotrową – Joseph Ratzinger. Książkę papież zaczął bowiem pisać jeszcze jako kardynał w 2003 r. „Po wyborze na stolicę Biskupa Rzymskiego wykorzystałem wszystkie wolne chwile na pisanie kolejnych części książki. Ponieważ nie wiem, jak długo jeszcze będą mi dane czas i siły, zdecydowałem się opublikować, jako część I, początkowe 10 rozdziałów, obejmujących okres od chrztu w Jordanie do wyznania Piotra i Przemienienia”. Autor zapowiada też drugą część dzieła. We wstępie papież napisał, że to 300-stronicowe dzieło, będące owocem jego „długiej wewnętrznej drogi” i „osobistego szukania «oblicza Pana»”, nie jest wypowiedzią Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, „zatem każdemu wolno mieć przeciwne zdanie”. Ks. prałat Paweł Ptasznik uznał w wywiadzie dla KAI, że „Jezus z Nazaretu” ma „znaczenie programowe dla pontyfikatu Benedykta XVI”, porównywalne z encykliką „Redemptor hominis” w przypadku Jana Pawła II.

16 – 80. rocznica urodzin Benedykta XVI. Gigantyczny tort czekoladowy, jaki ofiarowali mu z tej okazji cukiernicy z okolic Neapolu, przekazany został do stołówki rzymskiej Caritas na Colle Oppio. Tort, który zdobiła makieta kolumnady bazyliki św. Piotra, podzielono na trzysta porcji. Natomiast chińscy katolicy zarezerwowali dla Ojca Świętego bilet wstępu na Igrzyska Olimpijskie, które odbędą się w Pekinie w 2008 r. Mają oni nadzieję, że będą mogli powitać Benedykta XVI w swojej ojczyźnie.

19 – Wizytę w Watykanie złożył sekretarz generalny ONZ Ban Ki-mun. Zaprosił on papieża do odwiedzenia siedziby tej organizacji w Nowym Jorku. W rozmowach z Benedyktem XVI i kardynałem sekretarzem stanu Tarcisio Bertone mówiono o „wkładzie, jaki Kościół katolicki i Stolica Apostolska, wychodząc od swej tożsamości i korzystając z właściwych sobie środków, wnieść mogą w działalność ONZ na rzecz rozwiązania trwających konfliktów oraz osiągnięcia porozumienia między narodami” – głosił watykański komunikat.

27 – Został ogłoszony 58-stronicowy dokument, zwany „Lineamenta”, wskazujący tematy do dyskusji na zapowiedziane na 5-26 października 2008 r. XII Zgromadzenie Zwyczajne Synodu Biskupów. Obradować ono będzie w Watykanie na temat „Słowo Boże w życiu i misji Kościoła”. Dokument podkreśla, że nadal wielu chrześcijan nie zna wystarczająco Pisma Świętego. Zwraca uwagę, że ciągle jeszcze występują trudności z dostępem do Dobrej Nowiny w wielu językach narodowych, chociaż Biblię przełożono w całości lub częściowo na ponad 2350 języków spośród 6,7 tys. istniejących.

MAJ

5 – Wdzięczność misjonarkom i misjonarzom za szerzenie Ewangelii, nieraz za cenę własnej krwi, wyraził Benedykt XVI w przemówieniu do uczestników międzynarodowego kongresu z okazji 50. rocznicy encykliki Piusa XII „Fidei donum”. Wprowadziła ona nową formę współpracy misyjnej, polegającą na wysyłaniu do „młodych” Kościołów – szczególnie w Afryce – księży diecezjalnych ze „starych” krajów chrześcijańskich. „W ciągu tych dziesięcioleci kontakty i wymiana misyjna stały się intensywniejsze, również dzięki rozwojowi środków przekazu. W ten sposób Kościół nawiązał kontakt praktycznie z każdą cywilizacją i kulturą. Z drugiej strony wymiana darów między wspólnotami kościelnymi dawnej i najnowszej daty stała się wzajemnym ubogaceniem. Przyczyniła się do wzrostu świadomości, że wszyscy jesteśmy «misjonarzami», to znaczy wszyscy włączamy się, choć na różne sposoby, w głoszenie i dawanie świadectwa Ewangelii” – powiedział Benedykt XVI.

31 – Zjednoczone Emiraty Arabskie stały się 176 państwem utrzymującym pełne stosunki dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską. Nawiązała ona także relacje z większością organizacji międzynarodowych, Unią Europejską i Suwerennym Zakonem Kawalerów Maltańskich.

CZERWIEC

3 – Benedykt XVI kanonizował bł. Szymona z Lipnicy, bernardyna żyjącego w XV w., kaznodzieję i opiekuna ubogich Obok Polaka papież ogłosił świętymi także Jerzego Precza (1880-1962), kapłana z Malty, Karola od św. Andrzeja (1821-1893), holenderskiego pasjonistę, który większość życia pracował w Irlandii oraz francuską zakonnicę Marię Eugenię od Jezusa (1817-1898), założycielkę Zgromadzenia Sióstr Wniebowzięcia NMP. Papież podkreślił, że św. Szymon przepełniony był „miłosierną miłością, którą czerpał z Eucharystii, nie ociągał się z niesieniem pomocy chorym dotkniętym zarazą, która i jego doprowadziła do śmierci”. Nazwał go wielkim synem ziemi polskiej, świadkiem Chrystusa o duchowości św. Franciszka z Asyżu oraz podał go za przykład „aktualnego wzoru chrześcijanina, który – zainspirowany duchem Ewangelii – gotów jest oddać życie za braci”. Zawierzył jego opiece cierpiących z powodu ubóstwa, choroby, osamotnienia i niesprawiedliwości społecznej. Była to czwarta kanonizacja w czasie obecnego pontyfikatu. Dotychczas Benedykt XVI ogłosił 14 świętych, w tym trzech Polaków – Józefa Bilczewskiego i Zygmunta Gorazdowskiego (w 2005 r.) oraz Szymona z Lipnicy.

9 – Kryzys bliskowschodni oraz konflikt w Darfurze znalazły się w centrum rozmowy Benedykta XVI z Georgem W. Bushem. Była to pierwsza wizyta prezydenta USA u obecnego papieża, który wiedząc, że przybywa on prosto ze szczytu G-8 pytał o konkretne rezultaty tego spotkania. Kiedy Bush zapewnił iż zakończyło się ono sukcesem, Benedykt XVI zapytał jakie podjęto decyzje „dla ludzkości”. Prezydent oświadczył wówczas, że podwojono sumę przeznaczoną na rzec walki z AIDS w Afryce.

15 – Słowacja i Polska są we wschodniej Europie „dwoma krajami posiadającymi najbogatsze dziedzictwo tradycji katolickiej” – podkreślił Benedykt XVI w czasie spotkania z biskupami słowackimi w Watykanie. Przestrzegł zarazem, że z powodu wszechstronnego procesu sekularyzacji, są one „obecnie wystawione na niebezpieczeństwo”, iż dziedzictwo tradycji katolickiej, „którego nie zdołał zniszczyć reżim komunistyczny, zostanie poważnie naruszone przez czynniki typowe dla zachodnich społeczeństw: konsumpcjonizm, hedonizm, laicyzm, relatywizm”. Aby się przed tym uchronić, wspólnoty chrześcijańskie muszą „przebyć drogę odnowy zapoczątkowanej przez Sobór Watykański II”.

16 – Benedykt XVI spotkał się w Watykanie z prawosławnym arcybiskupem Cypru, Chryzostomem II, który złożył oficjalną wizytę w Stolicy Apostolskiej. We wspólnej deklaracji hierarchowie podkreślili, że Unia Europejska nie może ograniczyć się do „współpracy wyłącznie gospodarczej”, lecz „potrzebuje solidnych podstaw kulturowych, podzielanych przez wszystkich etycznych punktów odniesienia i otwarcia na wymiar religijny”. „Trzeba ożywić chrześcijańskie korzenie Europy, które w ciągu wieków przyczyniły się do wielkości jej cywilizacji i uznać, że tradycja chrześcijańska Zachodu i Wschodu mają w tym względzie ważne zadanie do spełnienia” – podkreślili Benedykt XVI i Chryzostom II. Pięć dni później papież przyjął zwierzchnika Asyryjskiego Kościoła Wschodu, patriarchę Mar Dinkhę IV.

26 – Benedykt XVI zdecydował o powrocie do tradycji nakazującej, że papieżem może zostać ten, kto w czasie konklawe otrzyma dwie trzecie głosów jego uczestników. Jest to odejście od postanowienia Jana Pawła II, który w konstytucji apostolskiej „Universi Dominici gregis” z 1996 r. przewidział możliwość, że gdy 33 głosowania, w których wymagana jest większość dwóch trzecich, nie przyniosą rezultatu, wystarczy zwykła większość. Dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej ks. Federico Lombardi uważa, że Benedykt XVI uchylił decyzję Jana Pawła II najprawdopodobniej dlatego, żeby wierni mieli pewność, iż papież został wybrany przez znaczącą większość uczestników konklawe.

30 – Ogłoszono list Benedykta XVI do katolików w Chińskiej Republice Ludowej. Wspominając brak oficjalnych stosunków między Stolicą Apostolską a ChRL, papież wyraża nadzieję na rozpoczęcie dialogu w tej dziedzinie, nawet jeśli proces normalizacji będzie wymagał czasu. Przypomina jednocześnie, że Kościół nie żąda dla siebie żadnych przywilejów ani nie utożsamia się z żadnym systemem politycznym. „Nie da się rozwiązać istniejących problemów przez stały konflikt z prawowitymi władzami cywilnymi. Z drugiej jednak strony nie do przyjęcia jest uległość wobec nich, kiedy niesłusznie mieszają się do spraw, które dotyczą wiary i dyscypliny Kościoła” – pisze Ojciec Święty. Przypomina podstawowe zasady eklezjologii katolickiej, w tym wyłączność zwierzchnictwa biskupów nad Kościołami lokalnymi, konieczność ich więzi między sobą oraz z następcą św. Piotra. Rozważa trzy sytuacje, w jakich działają tamtejsi katolicy. Pierwszą z nich są tzw. wspólnoty Kościoła podziemnego, kierowane przez biskupów pozostających w pełnej jedności ze Stolicą Apostolską. Druga dotyczy biskupów wyznaczonych przez państwo, którzy jednak później poprosili Watykan o uznanie święceń. Trzecia obejmuje biskupów wyświęconych ważnie, ale bez mandatu Stolicy Apostolskiej, którzy nie pozostają z nią w jedności. Papież podkreśla ważność sprawowanych przez nich sakramentów, nawet jeśli przyjęli święcenia w sposób niegodziwy. Zachęca chińskich wiernych do pojednania i zachowania jedności Kościoła, podkreślając potrzebę jego niezależności od instytucji państwowych. Zwraca uwagę, że Kościół winien być kierowany przez biskupów, a nie przez inne instytucje. W tym kontekście zwraca uwagę, że tzw. Kolegium Biskupów Katolickich Chin, złożone z biskupów wyświęconych bez zgody papieża, nie może być uznawane za pełnoprawną konferencję episkopatu. Podkreśla stałą gotowość Stolicy Apostolskiej do podjęcia dialogu z władzami, np. w sprawie przedstawiania kandydatów na biskupów, nominacji biskupich czy struktur administracyjnych Kościoła. Odwołuje też wszelkie uprawnienia i wytyczne, wprowadzone uprzednio przez Stolicę Apostolską, gdyż obecne okoliczności pozwalają na zachowywanie norm kanonicznych. Zabraniały one m.in. koncelebrowania z biskupami konsekrowanymi bez zgody papieża i udziału we Mszach św. sprawowanych przez wyświęconych przez nich kapłanów. Benedykt XVI ustanawia też w całym Kościele Dzień Modlitw za Kościół w Chinach. Będzie nim 24 maja, wspomnienie liturgiczne Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, będące świętem patronalnym głównego chińskiego sanktuarium maryjnego w Szeszan koło Szanghaju. Chińskie serwisy internetowe, które zamieściły list Benedykta XVI do katolików chińskich, otrzymały nakaz usunięcia go. Był on natomiast rozdawany wśród wiernych, np. w diecezji szanghajskiej.

LIPIEC

7 – Benedykt XVI zniósł ograniczenia dotyczące Mszy trydenckiej. W liście apostolskim motu proprio data „Summorum Pontificum” papież postanowił, że może ją odprawić każdy ksiądz bez konieczności uprzedniego starania się o zgodę biskupa. Wcześniej taki wymóg wprowadził w 1984 r. Jan Paweł II, który zezwolił wtedy na stosowanie w pewnych okolicznościach Mszy trydenckiej według Mszału z 1962 r. Ponadto ordynariusz miejsca może erygować parafię personalną, kiedy na liturgię trydencką chce uczęszczać bardzo duża liczba wiernych. Motywy papieskiej decyzji wyjaśnione są w dodatkowym liście Ojca Świętego do biskupów. Wnika z niego, że zamiarem Benedykta XVI jest doprowadzenie do „wewnętrznego pojednania w łonie Kościoła”. Liturgia rzymska ma więc obecnie dwie formy: zwyczajną (będącą wynikiem reformy liturgicznej przeprowadzonej przez Pawła VI w 1970 r.) i nadzwyczajną (trydencką według Mszału z 1962 r.).

10 – Kongregacja Nauki Wiary ogłosiła „Odpowiedzi na pytania dotyczące niektórych aspektów nauki o Kościele”. Podstawową tezą dokumentu jest przypomnienie prawdy, że Kościół ustanowiony przez Chrystusa jako społeczność „trwa w Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz Biskupów pozostających z nim we wspólnocie”. Choć „Kościół Chrystusowy jest obecny i działa w Kościołach i Wspólnotach kościelnych nie będących w pełnej komunii z Kościołem katolickim – dzięki elementom uświęcenia i prawdy, które są w nich obecne – tym niemniej pojecie «trwa» (subsistit) może być przypisane wyłącznie Kościołowi katolickiemu”. Kościoły wschodnie „mimo odłączenia posiadają prawdziwe sakramenty”, dlatego „zasługują na imię Kościołów partykularnych czy lokalnych”. Kościół katolicki nazywa je siostrzanymi, mimo że charakteryzuje je brak komunii z widzialną głową Kościoła – Biskupem Rzymu. Natomiast pojęcia „Kościół” autorzy dokumentu nie przyznają wspólnotom protestanckim. Nazywane są one jedynie „Wspólnotami kościelnymi”, gdyż „nie posiadają sukcesji apostolskiej w sakramencie święceń, przez co brakuje im koniecznego elementu do bycia Kościołem”. Nie zachowały one również „właściwej i integralnej rzeczywistości misterium eucharystycznego”. Niezależnie od tych braków zarówno Kościoły wschodnie jak i Wspólnoty kościelne powstałe na bazie reformacji są drogą do zbawienia, analogicznie jak Kościół katolicki, gdyż „Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia, których to moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu”. Dokumentowi – który zredagowany został w formie pytań i odpowiedzi – towarzyszy obszerny komentarz teologiczny. Przypomina on, że choć ekumenizm pozostaje jednym z priorytetów Kościoła katolickiego, to „aby dialog mógł być prawdziwie konstruktywny, poza otwarciem na rozmówcę, konieczna jest wierność tożsamości katolickiej. Tylko w taki sposób można będzie dojść do jedności wszystkich chrześcijan”.

WRZESIEŃ

6 – Prezydent Izraela Szimon Peres ponowił zaproszenie dla Ojca Świętego do złożenia wizyty w Ziemi Świętej. Podczas spotkania z Benedyktem XVI i jego najbliższymi współpracownikami w Castel Gandolfo rozmawiano nt. „niedawnego wznowienia kontaktów między Izraelczykami a Palestyńczykami w celu przywrócenia pokoju w Ziemi Świętej. Wyrażono nadzieję, że obecna sytuacja międzynarodowa sprzyjać będzie zaplanowanej na listopad konferencji międzynarodowej, a każda z zainteresowanych stron uczyni wysiłek, aby odpowiedzieć na oczekiwania ludności, wycieńczonej trwającym już od 60 lat kryzysem, który nie przestaje pociągać ofiar i zniszczeń”. Była też mowa o stosunkach dwustronnych między Państwem Izrael a Stolicą Apostolską, o nadziei na szybkie sfinalizowanie trwających między nimi rokowań „oraz o nawiązaniu stałego dialogu między władzami izraelskimi i lokalnymi wspólnotami chrześcijańskimi w perspektywie pełnego ich udziału w budowie wspólnego dobra”. Wcześniej, 24 kwietnia, wizytę w Watykanie złożył przewodniczący Autonomii Palestyńskiej Mahmud Abbas.

14 – Kongregacja Nauki Wiary przypomniała o obowiązku podawania pokarmu i wody osobom „w stanie wegetatywnym”, gdyż zaniechanie go oznaczałoby spowodowanie śmierci człowieka. „Odpowiedzi na pytania dotyczące sztucznego odżywiania i nawadniania” wyjaśniają, że „podawanie pokarmu i wody, także metodami sztucznymi, jest zasadniczo zwyczajnym i proporcjonalnym sposobem podtrzymania życia. Jest ono więc obowiązkowe w takiej mierze i przez taki czas, w jakich służy właściwym sobie celom, czyli nawadnianiu i odżywianiu pacjenta. W ten sposób zapobiega się cierpieniom i śmierci, które byłyby spowodowane wycieńczeniem i odwodnieniem”. Według Kongregacji „sztuczne żywienie i nawadnianie pacjenta w «trwałym stanie wegetatywnym»” nie mogą być przerwane nawet wtedy, gdy „kompetentni lekarze stwierdzą z moralną pewnością, że pacjent nigdy nie odzyska świadomości”. Pacjent w „trwałym stanie wegetatywnym” jest bowiem nadal „osobą, zachowującą swą podstawową godność ludzką, a zatem należy się mu zwyczajna i proporcjonalna opieka, obejmująca zasadniczo dostarczanie wody i pokarmu, także w sposób sztuczny”.

PAŹDZIERNIK

29 – Do sprzeciwu sumienia i odmowy sprzedaży środków antykoncepcyjnych zaapelował Benedykt XVI do uczestników obradującego w Rzymie XXV międzynarodowego kongresu farmaceutów katolickich. Aptekarze powinni mieć prawo do sprzeciwu sumienia, aby móc odmówić sprzedaży produktów „służących decyzjom w wyraźny sposób niemoralnym, jak aborcja czy eutanazja”. „Nigdy nie wolno znieczulać sumienia” – wyjaśnił papież.

LISTOPAD

6 – Benedykt XVI spotkał się z królem Arabii Saudyjskiej Abdullahem. Była to pierwsza w historii wizyta saudyjskiego monarchy w Watykanie. Stolica Apostolska i Arabia Saudyjska, w której oficjalnie 100 proc. ludności stanowią muzułmanie, nie utrzymują stosunków dyplomatycznych.

20 – „Wspólne wychowanie w szkole katolickiej. Misja, którą dzielą osoby konsekrowane i wierni świeccy” – to tytuł dokumentu opublikowanego przez Kongregację Wychowania Katolickiego. Podczas watykańskiej prezentacji kard. Zenon Grocholewski sprzeciwił się opinii, że w sytuacji braku powołań zakonnych należałoby zrezygnować z wielu szkół katolickich. „Byłoby to nie tylko niewłaściwe, ale i szkodliwe w perspektywie misji Kościoła. W istocie właściwe wychowanie dzieci i młodzieży jest sprawą najwyższej wagi dla dobra Kościoła i ludzkości dla stworzenia lepszego świata” – stwierdził stanowczo prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego. Dodał, że dokument ma służyć udoskonaleniu współpracy osób konsekrowanych i świeckich w dziedzinie wychowania młodych pokoleń. Przypomniał, że katolicka tradycja pedagogiczna stawia w centrum wychowania człowieka i pomaga młodym ludziom wypracować „zdrowe i solidne podejście do życia, któremu nie będą obce wartości duchowe, religijne i ludzkie”. Do ćwierć miliona katolickich szkół i placówek oświatowych na świecie uczęszczają 42 miliony uczniów.

23 – Z udziałem Benedykta XVI odbyło się nadzwyczajne spotkanie kardynałów. Część pierwsza poświęcona była ocenie stosunków z innymi Kościołami i Wspólnotami kościelnymi. Uczestnicy spotkania mówili m.in. o ekumenicznej współpracy chrześcijan na polu socjalnym i charytatywnym oraz w obronie wartości moralnych w dobie przeobrażeń współczesnych społeczeństw. Wskazali szczególnie na społeczną naukę Kościoła i jej realizację jako „jedno z najbardziej obiecujących pól ekumenizmu”. Mowa była również o kontynuacji „oczyszczenia pamięci” oraz takich sposobach wypowiadania się, „by nie urazić wrażliwości innych chrześcijan”. W drugiej części spotkania omówiono m.in. problemy związane z ewangelizacją, która powinna przynieść odpowiedź na „głębokie i nieustanne pragnienie szczęścia i wolności, jakie żywi człowiek postmodernizmu”.

24-25 – Na konsystorzu w Watykanie Benedykt XVI wręczył 23 nowym kardynałom znaki ich godności: birety i pierścienie oraz przydzielił im kościoły tytularne w Rzymie. W gronie tym znalazł się Polak, 62-letni abp Stanisław Ryłko, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich. Ojciec Święty zamierzał obdarzyć tą godnością także 93-letniego bp. Ignacego Jeża z Koszalina, jednak zmarł on w przeddzień ogłoszenia konsystorza, wiedząc już o papieskiej decyzji. Wśród nowych purpuratów było siedmiu hierarchów z Kurii Rzymskiej, 11 arcybiskupów metropolitów z całego świata (m.in. z Barcelony, Bombaju, Dakaru, Nairobi, Paryża i São Paulo), a także pięciu duchownych powyżej 80. roku życia, którzy zostali wyróżnieni za szczególne zasługi dla Kościoła. Po raz pierwszy swego kardynała uzyskał Irak, w osobie patriarchy chaldejskiego Emanuela III Delly. Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 200 członków, z których 120 nie przekroczyło 80. roku życia i ma prawo uczestniczyć w ewentualnym konklawe.

30 – Benedykt XVI podpisał swoją drugą encyklikę „Spe salvi” (W nadziei zbawieni) o chrześcijańskiej nadziei. Wyjaśnia w niej, że „odkupienie zostało nam ofiarowane w tym sensie, że została nam dana nadzieja, nadzieja niezawodna, mocą której możemy stawić czoło naszej teraźniejszości”. Współcześnie przeżywany kryzys wiary jest – zdaniem papieża – przede wszystkim kryzysem chrześcijańskiej nadziei. Przyznaje on, że potrzebujemy małych i większych nadziei, które dzień po dniu podtrzymują nas w drodze. Jednak są one niewystarczające bez wielkiej nadziei, która musi przewyższać pozostałe. Tą wielką nadzieją „może być jedynie Bóg, który obejmuje wszechświat, i który może nam zaproponować i dać to, czego sami nie możemy osiągnąć”. „Kto nie zna Boga, chociaż miałby wielorakie nadzieje, w głębi nie ma nadziei, która podtrzymuje całe życie” – dodaje papież. Wskazuje, że bez relacji z Bogiem trudno jest mówić o pełni życia. W swej pełni jest ono „relacją z Tym, który jest źródłem życia. Jeśli pozostajemy w relacji z Tym, który nie umiera, który sam jest Życiem i Miłością, wówczas tkwimy w życiu. Wówczas «żyjemy»”. Benedykt XVI podkreśla, że należy przezwyciężyć wiarę w postęp materialny, który nie idzie w parze z doskonaleniem etycznym człowieka. „Postęp bez wątpienia ofiaruje nowe możliwości dla dobra, ale też otwiera przepastne możliwości dla zła – możliwości, jakie wcześniej nie istniały. Wszyscy staliśmy się świadkami, jak postęp w niewłaściwych rękach może stać się, i stał się faktycznie, straszliwym postępem w złu. Jeśli wraz z postępem technicznym nie idzie postęp w formacji etycznej człowieka, we wzrastaniu człowieka wewnętrznego, wówczas nie jest on postępem, ale zagrożeniem dla człowieka i dla świata” – stwierdza papież. Podobnie konieczne jest „otwarcie rozumu na zbawcze moce wiary, na rozeznawanie pomiędzy dobrem i złem. Tylko w ten sposób staje się rozumem prawdziwie ludzkim”. Najnowsza papieska encyklika najprawdopodobniej stanie się częścią tryptyku, poświęconego trzem cnotom teologicznym: miłości, nadziei i wierze. Rozpoczęła go pierwsza encyklika Benedykta XVI „Deus caritas est”, ogłoszona w styczniu 2006 r.

GRUDZIEŃ

1 – Papież przyjął uczestników pierwszego w historii spotkania 85 katolickich organizacji pozarządowych, zorganizowanego z inicjatywy watykańskiego Sekretariatu Stanu w celu ich lepszej współpracy ze Stolicą Apostolską. Chodzi zwłaszcza o inicjatywy podejmowane w obronie życia, godności i wolności człowieka oraz promowania pokoju, bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Według włoskiej agencji prasowej Ansa, Stolica Apostolska zamierza złączyć wysiłki organizacji katolickich w celu stworzenia międzynarodowej grupy nacisku w sprawach obrony praw i godności osoby ludzkiej, tak jak je pojmuje Kościół katolicki. W swoim przemówieniu Benedykt XVI przypomniał o konieczności łączenia zasad prawa i prawdy w życiu międzynarodowym. Często bowiem debata międzynarodowa zdaje się być nacechowana logiką relatywistyczną, zgodnie z którą „konsensus między państwami, osiągnięty częstokroć w imię krótkoterminowych interesów bądź manipulowany przez ideologiczne naciski, okazuje się jedynym i ostatecznym źródłem norm międzynarodowych”. Wyjaśnił, że „gorzkie owoce tej relatywistycznej logiki są niestety oczywiste w życiu międzynarodowym: wystarczy pomyśleć na przykład o próbach uznania za prawa człowieka skutków określonych egoistycznych stylów życia bądź o braku zainteresowania gospodarczymi i społecznymi potrzebami narodów najsłabszych czy pogardą dla prawa humanitarnego i o selektywnej obronie praw człowieka”. Dlatego Benedykt XVI zachęcił działaczy katolickich organizacji pozarządowych do przeciwstawienia relatywizmowi „prawdy o wrodzonej godności człowieka i o wypływających z niej prawach”.

7 – Wizytę w Watykanie złożył premier Donald Tusk. W Grotach Watykańskich modlił się przy grobie Jana Pawła II. Z Benedyktem XVI rozmawiał o encyklice „Spe salvi” i Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Poinformował papieża, że Polska, tak jak Wielka Brytania, podpisze Kartę z zastrzeżeniem o ograniczeniach w jej stosowaniu w naszym kraju. Wprawdzie nie zaprosił papieża do Polski, wspomniał jednak, że Polacy za nim tęsknią i wyraził nadzieję, że kiedyś Benedykt XVI znajdzie czas, aby zrealizować marzenie Polaków o kolejnej wizycie Ojca Świętego. W odpowiedzi papież nie zadeklarował wprost, czy przyjedzie, czy też nie, podkreślił natomiast, że ma wiele zajęć i planów podróży. Dodał, że jeśli znajdzie wolną chwilę, to wykorzysta ją na wizytę w Polsce. Życzył też sukcesów rządowi Tuska. Po niemiecku rozmawiał przez chwilę z papieżem sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów prof. Władysław Bartoszewski. Benedykt XVI poznał go i powiedział: „Bardzo panu dziękuję za to, co Pan zrobił i robi dla Polski i dla nas wszystkich”.

14 – Kongregacja Nauki Wiary ogłosiła „Notę doktrynalną na temat niektórych aspektów ewangelizacji”. Autorzy dokumentu polemizują z twierdzeniem, że „wszelka próba przekonania innych w kwestiach religijnych stanowi ograniczenie wolności” i że nawrócenie na Chrystusa nie jest konieczne do zbawienia. Podkreślają, że „ostateczna realizacja powołania osoby ludzkiej polega na akceptacji objawienia Bożego w Chrystusie”. „Nota” wskazuje, że „nie ma miejsca w chrześcijańskiej ewangelizacji” na „przymus bądź niestosowne nakłanianie, nie liczące się z godnością i wolnością religijną”. Jednocześnie Kongregacja Nauki Wiary podtrzymuje znaczenie roli ekumenizmu w misji ewangelizacyjnej Kościoła i zaznacza, że „podziały chrześcijan mogą poważnie zaszkodzić wiarygodności misji ewangelizacyjnej Kościoła. Jeśli ekumenizm zdoła doprowadzić do większej jedności chrześcijan, również ewangelizacja okaże się bardziej skuteczna”. „Ewangelizacja może postępować na drodze dialogu, a nie prozelityzmu” – stwierdza „Nota doktrynalna”. Zarazem nie uznaje ona za prozelityzm sytuacji, gdy „chrześcijan niekatolik, z przyczyn sumienia i przekonany o prawdzie katolickiej, prosi o wejście w pełną jedność z Kościołem katolickim”. „Należy uszanować to jako dzieło Ducha Świętego i jako wyraz wolności sumienia i religii” – czytamy w dokumencie Kongregacji Nauki Wiary.

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Drukuj Powrót do artykułu

Stolica Apostolska – wydarzenia roku 2007

25 grudnia 2007 | 09:55 | pb//mam Ⓒ Ⓟ

Publikujemy wykaz najważniejszych wydarzeń z życia i działalności Stolicy Apostolskiej w 2007 roku:

*STYCZEŃ*

8 – W *przemówieniu do korpusu dyplomatycznego* akredytowanego przy Stolicy Apostolskiej papież zapewnił, że Kościół katolicki gotów jest współpracować z wszystkimi ludźmi dobrej woli w służbie człowiekowi. Za najważniejsze z wyzwań stojących przed ludzkością uznał brak wody, pożywienia i dachu nad głową, który dotyka „miliony osób, szczególnie kobiet i dzieci”. Pogłębiający się „skandal głodu” wymaga zdaniem papieża „zmiany stylu życia, wyeliminowania strukturalnych przyczyn wadliwego funkcjonowania światowej ekonomii i skorygowania modeli rozwoju, które zdają się niezdolne do zapewnienia poszanowania środowiska oraz integralnego rozwoju człowieka, dzisiaj, ale przede wszystkim w dniu jutrzejszym”. Nawiązując do sytuacji na Bliskim Wschodzie Benedykt XVI zapewnił, że „Stolica Apostolska nie przestanie powtarzać, że rozwiązania wojskowe prowadzą donikąd”. Wskazał, że „Izraelczycy mają prawo żyć w pokoju w swym państwie”, zaś „Palestyńczycy mają prawo do wolnej i suwerennej ojczyzny”. „Kiedy każdy z narodów regionu zobaczy, że brane są pod uwagę jego oczekiwania i poczuje się mniej zagrożony, umocni się wzajemne zaufanie” – wyjaśnił papież.

19-20 – W Watykanie odbyła się *narada nt. sytuacji Kościoła w Chinach*. Obradom, z udziałem przedstawicieli Kurii Rzymskiej oraz Kościoła z Makau, Hongkongu i Tajwanu, przewodniczył sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone. Opublikowany po ich zakończeniu komunikat podkreślał wolę „normalizacji stosunków” i prowadzenia konstruktywnego dialogu z Chinami, w poszukiwaniu rozwiązań zgodnych „z podstawowymi zasadami boskiego ustanowienia Kościoła oraz wolności religijnej”. Z radością stwierdzał też, że niemal wszyscy biskupi i księża chińscy pozostają dzisiaj w jedności z papieżem. Wspomniał również na zaskakujący wzrost liczby katolików w tym kraju.

25 – Historyczne *spotkanie papieża z premierem Wietnamu* Nguyenem Tan Dungiem. W komunikacie watykańskiego Biura Prasowego zostało ono nazwane ważnym krokiem ku normalizacji dwustronnych stosunków między Stolicą Apostolską i Wietnamem.

27 – Mentalność relatywistyczną, „która w sposób mniej lub bardziej jawny bądź ukryty, może zakraść się także do wspólnoty kościelnej”, skrytykował Benedykt XVI w *przemówieniu do Roty Rzymskiej*. Wyjaśnił, że „w niektórych środowiskach kościelnych szerzy się przekonanie, zgodnie z którym dobro duszpasterskie osób znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji małżeńskiej wymagać ma swego rodzaju kanonicznego ich uregulowania, niezależnie od ważności czy nieważności ich małżeństwa, to znaczy niezależnie od «prawdy» dotyczącej ich osobistego położenia”. Przestrzegł kościelnych sędziów przed uleganiem „wypaczonej interpretacji obowiązujących norm kanonicznych”. Oznaczałoby to oddalenie się „od prawdziwej istoty małżeństwa” poprzez sprzyjanie imitacjom rzeczywistości małżeńskiej „pod rozmaitymi mniej lub bardziej pociągającymi nazwami”.

*LUTY*

12 – Żadne prawo stanowione przez człowieka nie może obalić prawa Stwórcy bez naruszenia fundamentu społeczeństwa – powiedział Benedykt XVI do uczestników *międzynarodowego kongresu nt. prawa naturalnego*, zorganizowanego przez Papieski Uniwersytet Laterański. Wskazując na ogromne korzyści, jakie przynosi postęp nauki i techniki, zaznaczył, że „nie wszystko to, co jest z naukowego punktu widzenia wykonalne, jest jednocześnie dopuszczalne moralnie”. Wynika stąd konieczność refleksji nad prawem naturalnym, które poprzedza jakiekolwiek prawo ludzkie. Prawo naturalne, wpisane w serce człowieka, zakłada unikanie zła i czynienie dobra, jednak dziś często bywa niezrozumiałe dlatego, że nie przyjmuje się metafizycznej koncepcji natury. Tymczasem jest ono „ostatecznie jedynym skutecznym bastionem przeciwko samowoli władzy czy oszustwom manipulacji ideologicznej”. Na tej płaszczyźnie możliwy jest dialog między wierzącymi i niewierzącymi, teologami, filozofami i prawnikami a ludźmi nauki, którzy mogą dostarczyć cennego materiału także ustawodawcom w zakresie życia jednostki i społeczeństwa – wskazał Benedykt XVI.

22 – W watykańskiej Auli Błogosławieństw papież odpowiadał na pytania zadawane przez *księży diecezji rzymskiej*. Podkreślił, że Kościół nie jest wielką strukturą ani organizacją ponadnarodową, centrum władzy ani organizacją społeczną, stanowi natomiast „ciało duchowe”. „W kazaniach powinniśmy propagować tę wizję. Homilia jest wspaniałą okazją do bliskiego kontaktu z ludźmi i przekazywania im duchowości” – zauważył Ojciec Święty. Wskazał na konieczność towarzyszenia młodzieży, aby doszła do przekonania, że „wiara nie jest czymś z przeszłości”. „Ważne jest, by młodzi ludzie spotkali osoby, w których mogą zobaczyć, że życie chrześcijańskie jest dziś możliwe, sensowne” – powiedział papież.

*MARZEC*

13 – Papież przyjął *prezydenta Rosji* Władimira Putina. Było to ich pierwsze spotkanie. Trwająca 25 minut rozmowa odbyła się w języku niemieckim. Komunikat Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej określił klimat wizyty Putina mianem pozytywnego. Zostały omówione m.in. stosunki między Kościołem katolickim i Rosyjskim Kościołem Prawosławnym.

13 – Opublikowano *pierwszą adhortację apostolską Benedykta XVI* „Sacramentum Caritatis” (Sakrament miłości). Zawiera ona wnioski płynące z XI Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, jaki odbył się w Watykanie w dniach 2-23 października 2005 r. Jego tematem była Eucharystia jako źródło i szczyt życia i misji Kościoła. Papież zaleca unikanie przez księży głoszenia homilii abstrakcyjnych, ponowne odkrycie praktyki odpustów, udzielanie Komunii św. osobom upośledzonym umysłowo, zlikwidowanie w kościołach barier architektonicznych dla niepełnosprawnych, odprawianie Mszy św. po łacinie podczas wielkich celebracji międzynarodowych i wykorzystanie w liturgii śpiewu gregoriańskiego. Potwierdza konieczność celibatu księży oraz odmowę udzielania Komunii św. katolikom rozwiedzionym, którzy zawarli ponowny związek małżeński. Polityków wzywa, aby stanowione przez nich prawa były spójne z ich wiarą, zaś wszystkich wierzących – do wcielenia w życie duchowości eucharystycznej, polegającej na darze z samego siebie. Podkreśla, że Eucharystia „ustanawia obiektywnie mocną wieź jedności pomiędzy Kościołem katolickim a Kościołami prawosławnymi, które zachowały autentyczną i pełną naturę tajemnicy Eucharystii”. Tłumaczy, że podczas takich celebracji, jak ślub czy pogrzeb z udziałem osób nie mogących przystąpić do Komunii św. z racji swej sytuacji życiowej lub przynależności do innego wyznania i religii, „powinno się rozważyć słuszność zastąpienia celebracji eucharystycznej celebracją słowa Bożego”.

*KWIECIEŃ*

13 – W Watykanie odbyła się prezentacja książki Benedykta XVI *”Jezus z Nazaretu”*. Na okładce widnieje zarówno imię Benedykta XVI, jak też jego imię i nazwisko sprzed wyboru na Stolicę Piotrową – Joseph Ratzinger. Książkę papież zaczął bowiem pisać jeszcze jako kardynał w 2003 r. „Po wyborze na stolicę Biskupa Rzymskiego wykorzystałem wszystkie wolne chwile na pisanie kolejnych części książki. Ponieważ nie wiem, jak długo jeszcze będą mi dane czas i siły, zdecydowałem się opublikować, jako część I, początkowe 10 rozdziałów, obejmujących okres od chrztu w Jordanie do wyznania Piotra i Przemienienia”. Autor zapowiada też drugą część dzieła. We wstępie papież napisał, że to 300-stronicowe dzieło, będące owocem jego „długiej wewnętrznej drogi” i „osobistego szukania «oblicza Pana»”, nie jest wypowiedzią Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, „zatem każdemu wolno mieć przeciwne zdanie”. Ks. prałat Paweł Ptasznik uznał w wywiadzie dla KAI, że „Jezus z Nazaretu” ma „znaczenie programowe dla pontyfikatu Benedykta XVI”, porównywalne z encykliką „Redemptor hominis” w przypadku Jana Pawła II.

16 – *80. rocznica urodzin Benedykta XVI*. Gigantyczny tort czekoladowy, jaki ofiarowali mu z tej okazji cukiernicy z okolic Neapolu, przekazany został do stołówki rzymskiej Caritas na Colle Oppio. Tort, który zdobiła makieta kolumnady bazyliki św. Piotra, podzielono na trzysta porcji. Natomiast chińscy katolicy zarezerwowali dla Ojca Świętego bilet wstępu na Igrzyska Olimpijskie, które odbędą się w Pekinie w 2008 r. Mają oni nadzieję, że będą mogli powitać Benedykta XVI w swojej ojczyźnie.

19 – Wizytę w Watykanie złożył *sekretarz generalny ONZ Ban Ki-mun*. Zaprosił on papieża do odwiedzenia siedziby tej organizacji w Nowym Jorku. W rozmowach z Benedyktem XVI i kardynałem sekretarzem stanu Tarcisio Bertone mówiono o „wkładzie, jaki Kościół katolicki i Stolica Apostolska, wychodząc od swej tożsamości i korzystając z właściwych sobie środków, wnieść mogą w działalność ONZ na rzecz rozwiązania trwających konfliktów oraz osiągnięcia porozumienia między narodami” – głosił watykański komunikat.

27 – Został ogłoszony 58-stronicowy dokument, zwany *”Lineamenta”*, wskazujący tematy do dyskusji na zapowiedziane na 5-26 października 2008 r. XII Zgromadzenie Zwyczajne Synodu Biskupów. Obradować ono będzie w Watykanie na temat „Słowo Boże w życiu i misji Kościoła”. Dokument podkreśla, że nadal wielu chrześcijan nie zna wystarczająco Pisma Świętego. Zwraca uwagę, że ciągle jeszcze występują trudności z dostępem do Dobrej Nowiny w wielu językach narodowych, chociaż Biblię przełożono w całości lub częściowo na ponad 2350 języków spośród 6,7 tys. istniejących.

*MAJ*

5 – Wdzięczność misjonarkom i misjonarzom za szerzenie Ewangelii, nieraz za cenę własnej krwi, wyraził Benedykt XVI w przemówieniu do uczestników *międzynarodowego kongresu* z okazji 50. rocznicy encykliki Piusa XII „Fidei donum”. Wprowadziła ona nową formę współpracy misyjnej, polegającą na wysyłaniu do „młodych” Kościołów – szczególnie w Afryce – księży diecezjalnych ze „starych” krajów chrześcijańskich. „W ciągu tych dziesięcioleci kontakty i wymiana misyjna stały się intensywniejsze, również dzięki rozwojowi środków przekazu. W ten sposób Kościół nawiązał kontakt praktycznie z każdą cywilizacją i kulturą. Z drugiej strony wymiana darów między wspólnotami kościelnymi dawnej i najnowszej daty stała się wzajemnym ubogaceniem. Przyczyniła się do wzrostu świadomości, że wszyscy jesteśmy «misjonarzami», to znaczy wszyscy włączamy się, choć na różne sposoby, w głoszenie i dawanie świadectwa Ewangelii” – powiedział Benedykt XVI.

31 – *Zjednoczone Emiraty Arabskie* stały się 176 państwem utrzymującym pełne stosunki dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską. Nawiązała ona także relacje z większością organizacji międzynarodowych, Unią Europejską i Suwerennym Zakonem Kawalerów Maltańskich.

*CZERWIEC*

3 – Benedykt XVI *kanonizował bł. Szymona z Lipnicy*, bernardyna żyjącego w XV w., kaznodzieję i opiekuna ubogich. Obok Polaka papież ogłosił świętymi także Jerzego Precza (1880-1962), kapłana z Malty, Karola od św. Andrzeja (1821-1893), holenderskiego pasjonistę, który większość życia pracował w Irlandii oraz francuską zakonnicę Marię Eugenię od Jezusa (1817-1898), założycielkę Zgromadzenia Sióstr Wniebowzięcia NMP. Papież podkreślił, że św. Szymon przepełniony był „miłosierną miłością, którą czerpał z Eucharystii, nie ociągał się z niesieniem pomocy chorym dotkniętym zarazą, która i jego doprowadziła do śmierci”. Nazwał go wielkim synem ziemi polskiej, świadkiem Chrystusa o duchowości św. Franciszka z Asyżu oraz podał go za przykład „aktualnego wzoru chrześcijanina, który – zainspirowany duchem Ewangelii – gotów jest oddać życie za braci”. Zawierzył jego opiece cierpiących z powodu ubóstwa, choroby, osamotnienia i niesprawiedliwości społecznej. Była to czwarta kanonizacja w czasie obecnego pontyfikatu. Dotychczas Benedykt XVI ogłosił 14 świętych, w tym trzech Polaków – Józefa Bilczewskiego i Zygmunta Gorazdowskiego (w 2005 r.) oraz Szymona z Lipnicy.

9 – Kryzys bliskowschodni oraz konflikt w Darfurze znalazły się w centrum rozmowy Benedykta XVI z Georgem W. Bushem. Była to pierwsza *wizyta prezydenta USA* u obecnego papieża, który wiedząc, że przybywa on prosto ze szczytu G-8 pytał o konkretne rezultaty tego spotkania. Kiedy Bush zapewnił iż zakończyło się ono sukcesem, Benedykt XVI zapytał jakie podjęto decyzje „dla ludzkości”. Prezydent oświadczył wówczas, że podwojono sumę przeznaczoną na rzec walki z AIDS w Afryce.

15 – Słowacja i Polska są we wschodniej Europie „dwoma krajami posiadającymi najbogatsze dziedzictwo tradycji katolickiej” – podkreślił Benedykt XVI w czasie *spotkania z biskupami słowackimi* w Watykanie. Przestrzegł zarazem, że z powodu wszechstronnego procesu sekularyzacji, są one „obecnie wystawione na niebezpieczeństwo”, iż dziedzictwo tradycji katolickiej, „którego nie zdołał zniszczyć reżim komunistyczny, zostanie poważnie naruszone przez czynniki typowe dla zachodnich społeczeństw: konsumpcjonizm, hedonizm, laicyzm, relatywizm”. Aby się przed tym uchronić, wspólnoty chrześcijańskie muszą „przebyć drogę odnowy zapoczątkowanej przez Sobór Watykański II”.

16 – Benedykt XVI spotkał się w Watykanie z *prawosławnym arcybiskupem Cypru*, Chryzostomem II, który złożył oficjalną wizytę w Stolicy Apostolskiej. We wspólnej deklaracji hierarchowie podkreślili, że Unia Europejska nie może ograniczyć się do „współpracy wyłącznie gospodarczej”, lecz „potrzebuje solidnych podstaw kulturowych, podzielanych przez wszystkich etycznych punktów odniesienia i otwarcia na wymiar religijny”. „Trzeba ożywić chrześcijańskie korzenie Europy, które w ciągu wieków przyczyniły się do wielkości jej cywilizacji i uznać, że tradycja chrześcijańska Zachodu i Wschodu mają w tym względzie ważne zadanie do spełnienia” – podkreślili Benedykt XVI i Chryzostom II. Pięć dni później papież przyjął zwierzchnika Asyryjskiego Kościoła Wschodu, patriarchę Mar Dinkhę IV.

26 – Benedykt XVI zdecydował o *powrocie do tradycji* nakazującej, że papieżem może zostać ten, kto w czasie konklawe otrzyma dwie trzecie głosów jego uczestników. Jest to odejście od postanowienia Jana Pawła II, który w konstytucji apostolskiej „Universi Dominici gregis” z 1996 r. przewidział możliwość, że gdy 33 głosowania, w których wymagana jest większość dwóch trzecich, nie przyniosą rezultatu, wystarczy zwykła większość. Dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej ks. Federico Lombardi uważa, że Benedykt XVI uchylił decyzję Jana Pawła II najprawdopodobniej dlatego, żeby wierni mieli pewność, iż papież został wybrany przez znaczącą większość uczestników konklawe.

30 – Ogłoszono *list* Benedykta XVI do katolików w Chińskiej Republice Ludowej. Wspominając brak oficjalnych stosunków między Stolicą Apostolską a ChRL, papież wyraża nadzieję na rozpoczęcie dialogu w tej dziedzinie, nawet jeśli proces normalizacji będzie wymagał czasu. Przypomina jednocześnie, że Kościół nie żąda dla siebie żadnych przywilejów ani nie utożsamia się z żadnym systemem politycznym. „Nie da się rozwiązać istniejących problemów przez stały konflikt z prawowitymi władzami cywilnymi. Z drugiej jednak strony nie do przyjęcia jest uległość wobec nich, kiedy niesłusznie mieszają się do spraw, które dotyczą wiary i dyscypliny Kościoła” – pisze Ojciec Święty. Przypomina podstawowe zasady eklezjologii katolickiej, w tym wyłączność zwierzchnictwa biskupów nad Kościołami lokalnymi, konieczność ich więzi między sobą oraz z następcą św. Piotra. Rozważa trzy sytuacje, w jakich działają tamtejsi katolicy. Pierwszą z nich są tzw. wspólnoty Kościoła podziemnego, kierowane przez biskupów pozostających w pełnej jedności ze Stolicą Apostolską. Druga dotyczy biskupów wyznaczonych przez państwo, którzy jednak później poprosili Watykan o uznanie święceń. Trzecia obejmuje biskupów wyświęconych ważnie, ale bez mandatu Stolicy Apostolskiej, którzy nie pozostają z nią w jedności. Papież podkreśla ważność sprawowanych przez nich sakramentów, nawet jeśli przyjęli święcenia w sposób niegodziwy. Zachęca chińskich wiernych do pojednania i zachowania jedności Kościoła, podkreślając potrzebę jego niezależności od instytucji państwowych. Zwraca uwagę, że Kościół winien być kierowany przez biskupów, a nie przez inne instytucje. W tym kontekście zwraca uwagę, że tzw. Kolegium Biskupów Katolickich Chin, złożone z biskupów wyświęconych bez zgody papieża, nie może być uznawane za pełnoprawną konferencję episkopatu. Podkreśla stałą gotowość Stolicy Apostolskiej do podjęcia dialogu z władzami, np. w sprawie przedstawiania kandydatów na biskupów, nominacji biskupich czy struktur administracyjnych Kościoła. Odwołuje też wszelkie uprawnienia i wytyczne, wprowadzone uprzednio przez Stolicę Apostolską, gdyż obecne okoliczności pozwalają na zachowywanie norm kanonicznych. Zabraniały one m.in. koncelebrowania z biskupami konsekrowanymi bez zgody papieża i udziału we Mszach św. sprawowanych przez wyświęconych przez nich kapłanów. Benedykt XVI ustanawia też w całym Kościele Dzień Modlitw za Kościół w Chinach. Będzie nim 24 maja, wspomnienie liturgiczne Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, będące świętem patronalnym głównego chińskiego sanktuarium maryjnego w Szeszan koło Szanghaju. Chińskie serwisy internetowe, które zamieściły list Benedykta XVI do katolików chińskich, otrzymały nakaz usunięcia go. Był on natomiast rozdawany wśród wiernych, np. w diecezji szanghajskiej.

*LIPIEC*

7 – Benedykt XVI zniósł *ograniczenia dotyczące Mszy trydenckiej*. W liście apostolskim motu proprio data „Summorum Pontificum” papież postanowił, że może ją odprawić każdy ksiądz bez konieczności uprzedniego starania się o zgodę biskupa. Wcześniej taki wymóg wprowadził w 1984 r. Jan Paweł II, który zezwolił wtedy na stosowanie w pewnych okolicznościach Mszy trydenckiej według Mszału z 1962 r. Ponadto ordynariusz miejsca może erygować parafię personalną, kiedy na liturgię trydencką chce uczęszczać bardzo duża liczba wiernych. Motywy papieskiej decyzji wyjaśnione są w dodatkowym liście Ojca Świętego do biskupów. Wnika z niego, że zamiarem Benedykta XVI jest doprowadzenie do „wewnętrznego pojednania w łonie Kościoła”. Liturgia rzymska ma więc obecnie dwie formy: zwyczajną (będącą wynikiem reformy liturgicznej przeprowadzonej przez Pawła VI w 1970 r.) i nadzwyczajną (trydencką według Mszału z 1962 r.).

10 – Kongregacja Nauki Wiary ogłosiła *”Odpowiedzi na pytania dotyczące niektórych aspektów nauki o Kościele”*. Podstawową tezą dokumentu jest przypomnienie prawdy, że Kościół ustanowiony przez Chrystusa jako społeczność „trwa w Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz Biskupów pozostających z nim we wspólnocie”. Choć „Kościół Chrystusowy jest obecny i działa w Kościołach i Wspólnotach kościelnych nie będących w pełnej komunii z Kościołem katolickim – dzięki elementom uświęcenia i prawdy, które są w nich obecne – tym niemniej pojecie «trwa» (subsistit) może być przypisane wyłącznie Kościołowi katolickiemu”. Kościoły wschodnie „mimo odłączenia posiadają prawdziwe sakramenty”, dlatego „zasługują na imię Kościołów partykularnych czy lokalnych”. Kościół katolicki nazywa je siostrzanymi, mimo że charakteryzuje je brak komunii z widzialną głową Kościoła – Biskupem Rzymu. Natomiast pojęcia „Kościół” autorzy dokumentu nie przyznają wspólnotom protestanckim. Nazywane są one jedynie „Wspólnotami kościelnymi”, gdyż „nie posiadają sukcesji apostolskiej w sakramencie święceń, przez co brakuje im koniecznego elementu do bycia Kościołem”. Nie zachowały one również „właściwej i integralnej rzeczywistości misterium eucharystycznego”. Niezależnie od tych braków zarówno Kościoły wschodnie jak i Wspólnoty kościelne powstałe na bazie reformacji są drogą do zbawienia, analogicznie jak Kościół katolicki, gdyż „Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia, których to moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu”. Dokumentowi – który zredagowany został w formie pytań i odpowiedzi – towarzyszy obszerny komentarz teologiczny. Przypomina on, że choć ekumenizm pozostaje jednym z priorytetów Kościoła katolickiego, to „aby dialog mógł być prawdziwie konstruktywny, poza otwarciem na rozmówcę, konieczna jest wierność tożsamości katolickiej. Tylko w taki sposób można będzie dojść do jedności wszystkich chrześcijan”.

*WRZESIEŃ*

6 – Prezydent Izraela Szimon Peres ponowił *zaproszenie* dla Ojca Świętego do złożenia wizyty w Ziemi Świętej. Podczas spotkania z Benedyktem XVI i jego najbliższymi współpracownikami w Castel Gandolfo rozmawiano nt. „niedawnego wznowienia kontaktów między Izraelczykami a Palestyńczykami w celu przywrócenia pokoju w Ziemi Świętej. Wyrażono nadzieję, że obecna sytuacja międzynarodowa sprzyjać będzie zaplanowanej na listopad konferencji międzynarodowej, a każda z zainteresowanych stron uczyni wysiłek, aby odpowiedzieć na oczekiwania ludności, wycieńczonej trwającym już od 60 lat kryzysem, który nie przestaje pociągać ofiar i zniszczeń”. Była też mowa o stosunkach dwustronnych między Państwem Izrael a Stolicą Apostolską, o nadziei na szybkie sfinalizowanie trwających między nimi rokowań „oraz o nawiązaniu stałego dialogu między władzami izraelskimi i lokalnymi wspólnotami chrześcijańskimi w perspektywie pełnego ich udziału w budowie wspólnego dobra”. Wcześniej, 24 kwietnia, wizytę w Watykanie złożył przewodniczący Autonomii Palestyńskiej Mahmud Abbas.

14 – Kongregacja Nauki Wiary przypomniała o obowiązku podawania pokarmu i wody osobom *”w stanie wegetatywnym”*, gdyż zaniechanie go oznaczałoby spowodowanie śmierci człowieka. „Odpowiedzi na pytania dotyczące sztucznego odżywiania i nawadniania” wyjaśniają, że „podawanie pokarmu i wody, także metodami sztucznymi, jest zasadniczo zwyczajnym i proporcjonalnym sposobem podtrzymania życia. Jest ono więc obowiązkowe w takiej mierze i przez taki czas, w jakich służy właściwym sobie celom, czyli nawadnianiu i odżywianiu pacjenta. W ten sposób zapobiega się cierpieniom i śmierci, które byłyby spowodowane wycieńczeniem i odwodnieniem”. Według Kongregacji „sztuczne żywienie i nawadnianie pacjenta w «trwałym stanie wegetatywnym»” nie mogą być przerwane nawet wtedy, gdy „kompetentni lekarze stwierdzą z moralną pewnością, że pacjent nigdy nie odzyska świadomości”. Pacjent w „trwałym stanie wegetatywnym” jest bowiem nadal „osobą, zachowującą swą podstawową godność ludzką, a zatem należy się mu zwyczajna i proporcjonalna opieka, obejmująca zasadniczo dostarczanie wody i pokarmu, także w sposób sztuczny”.

*PAŹDZIERNIK*

29 – Do sprzeciwu sumienia i odmowy sprzedaży *środków antykoncepcyjnych* zaapelował Benedykt XVI do uczestników obradującego w Rzymie XXV międzynarodowego kongresu farmaceutów katolickich. Aptekarze powinni mieć prawo do sprzeciwu sumienia, aby móc odmówić sprzedaży produktów „służących decyzjom w wyraźny sposób niemoralnym, jak aborcja czy eutanazja”. „Nigdy nie wolno znieczulać sumienia” – wyjaśnił papież.

*LISTOPAD*

6 – Benedykt XVI spotkał się z królem Arabii Saudyjskiej *Abdullahem*. Była to pierwsza w historii wizyta saudyjskiego monarchy w Watykanie. Stolica Apostolska i Arabia Saudyjska, w której oficjalnie 100 proc. ludności stanowią muzułmanie, nie utrzymują stosunków dyplomatycznych.

20 – „Wspólne wychowanie w szkole katolickiej. Misja, którą dzielą osoby konsekrowane i wierni świeccy” – to tytuł dokumentu opublikowanego przez *Kongregację Wychowania Katolickiego*. Podczas watykańskiej prezentacji kard. Zenon Grocholewski sprzeciwił się opinii, że w sytuacji braku powołań zakonnych należałoby zrezygnować z wielu szkół katolickich. „Byłoby to nie tylko niewłaściwe, ale i szkodliwe w perspektywie misji Kościoła. W istocie właściwe wychowanie dzieci i młodzieży jest sprawą najwyższej wagi dla dobra Kościoła i ludzkości dla stworzenia lepszego świata” – stwierdził stanowczo prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego. Dodał, że dokument ma służyć udoskonaleniu współpracy osób konsekrowanych i świeckich w dziedzinie wychowania młodych pokoleń. Przypomniał, że katolicka tradycja pedagogiczna stawia w centrum wychowania człowieka i pomaga młodym ludziom wypracować „zdrowe i solidne podejście do życia, któremu nie będą obce wartości duchowe, religijne i ludzkie”. Do ćwierć miliona katolickich szkół i placówek oświatowych na świecie uczęszczają 42 miliony uczniów.

23 – Z udziałem Benedykta XVI odbyło się *nadzwyczajne spotkanie kardynałów*. Część pierwsza poświęcona była ocenie stosunków z innymi Kościołami i Wspólnotami kościelnymi. Uczestnicy spotkania mówili m.in. o ekumenicznej współpracy chrześcijan na polu socjalnym i charytatywnym oraz w obronie wartości moralnych w dobie przeobrażeń współczesnych społeczeństw. Wskazali szczególnie na społeczną naukę Kościoła i jej realizację jako „jedno z najbardziej obiecujących pól ekumenizmu”. Mowa była również o kontynuacji „oczyszczenia pamięci” oraz takich sposobach wypowiadania się, „by nie urazić wrażliwości innych chrześcijan”. W drugiej części spotkania omówiono m.in. problemy związane z ewangelizacją, która powinna przynieść odpowiedź na „głębokie i nieustanne pragnienie szczęścia i wolności, jakie żywi człowiek postmodernizmu”.

24-25 – Na *konsystorzu* w Watykanie Benedykt XVI wręczył 23 nowym kardynałom znaki ich godności: birety i pierścienie oraz przydzielił im kościoły tytularne w Rzymie. W gronie tym znalazł się Polak, 62-letni abp Stanisław Ryłko, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich. Ojciec Święty zamierzał obdarzyć tą godnością także 93-letniego bp. Ignacego Jeża z Koszalina, jednak zmarł on w przeddzień ogłoszenia konsystorza, wiedząc już o papieskiej decyzji. Wśród nowych purpuratów było siedmiu hierarchów z Kurii Rzymskiej, 11 arcybiskupów metropolitów z całego świata (m.in. z Barcelony, Bombaju, Dakaru, Nairobi, Paryża i São Paulo), a także pięciu duchownych powyżej 80. roku życia, którzy zostali wyróżnieni za szczególne zasługi dla Kościoła. Po raz pierwszy swego kardynała uzyskał Irak, w osobie patriarchy chaldejskiego Emanuela III Delly. Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 200 członków, z których 120 nie przekroczyło 80. roku życia i ma prawo uczestniczyć w ewentualnym konklawe.

30 – Benedykt XVI podpisał swoją drugą encyklikę *”Spe salvi”* (W nadziei zbawieni) o chrześcijańskiej nadziei. Wyjaśnia w niej, że „odkupienie zostało nam ofiarowane w tym sensie, że została nam dana nadzieja, nadzieja niezawodna, mocą której możemy stawić czoło naszej teraźniejszości”. Współcześnie przeżywany kryzys wiary jest – zdaniem papieża – przede wszystkim kryzysem chrześcijańskiej nadziei. Przyznaje on, że potrzebujemy małych i większych nadziei, które dzień po dniu podtrzymują nas w drodze. Jednak są one niewystarczające bez wielkiej nadziei, która musi przewyższać pozostałe. Tą wielką nadzieją „może być jedynie Bóg, który obejmuje wszechświat, i który może nam zaproponować i dać to, czego sami nie możemy osiągnąć”. „Kto nie zna Boga, chociaż miałby wielorakie nadzieje, w głębi nie ma nadziei, która podtrzymuje całe życie” – dodaje papież. Wskazuje, że bez relacji z Bogiem trudno jest mówić o pełni życia. W swej pełni jest ono „relacją z Tym, który jest źródłem życia. Jeśli pozostajemy w relacji z Tym, który nie umiera, który sam jest Życiem i Miłością, wówczas tkwimy w życiu. Wówczas «żyjemy»”. Benedykt XVI podkreśla, że należy przezwyciężyć wiarę w postęp materialny, który nie idzie w parze z doskonaleniem etycznym człowieka. „Postęp bez wątpienia ofiaruje nowe możliwości dla dobra, ale też otwiera przepastne możliwości dla zła – możliwości, jakie wcześniej nie istniały. Wszyscy staliśmy się świadkami, jak postęp w niewłaściwych rękach może stać się, i stał się faktycznie, straszliwym postępem w złu. Jeśli wraz z postępem technicznym nie idzie postęp w formacji etycznej człowieka, we wzrastaniu człowieka wewnętrznego, wówczas nie jest on postępem, ale zagrożeniem dla człowieka i dla świata” – stwierdza papież. Podobnie konieczne jest „otwarcie rozumu na zbawcze moce wiary, na rozeznawanie pomiędzy dobrem i złem. Tylko w ten sposób staje się rozumem prawdziwie ludzkim”. Najnowsza papieska encyklika najprawdopodobniej stanie się częścią tryptyku, poświęconego trzem cnotom teologicznym: miłości, nadziei i wierze. Rozpoczęła go pierwsza encyklika Benedykta XVI „Deus caritas est”, ogłoszona w styczniu 2006 r.

*GRUDZIEŃ*

1 – Papież przyjął uczestników pierwszego w historii spotkania *85 katolickich organizacji pozarządowych*, zorganizowanego z inicjatywy watykańskiego Sekretariatu Stanu w celu ich lepszej współpracy ze Stolicą Apostolską. Chodzi zwłaszcza o inicjatywy podejmowane w obronie życia, godności i wolności człowieka oraz promowania pokoju, bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Według włoskiej agencji prasowej Ansa, Stolica Apostolska zamierza złączyć wysiłki organizacji katolickich w celu stworzenia międzynarodowej grupy nacisku w sprawach obrony praw i godności osoby ludzkiej, tak jak je pojmuje Kościół katolicki. W swoim przemówieniu Benedykt XVI przypomniał o konieczności łączenia zasad prawa i prawdy w życiu międzynarodowym. Często bowiem debata międzynarodowa zdaje się być nacechowana logiką relatywistyczną, zgodnie z którą „konsensus między państwami, osiągnięty częstokroć w imię krótkoterminowych interesów bądź manipulowany przez ideologiczne naciski, okazuje się jedynym i ostatecznym źródłem norm międzynarodowych”. Wyjaśnił, że „gorzkie owoce tej relatywistycznej logiki są niestety oczywiste w życiu międzynarodowym: wystarczy pomyśleć na przykład o próbach uznania za prawa człowieka skutków określonych egoistycznych stylów życia bądź o braku zainteresowania gospodarczymi i społecznymi potrzebami narodów najsłabszych czy pogardą dla prawa humanitarnego i o selektywnej obronie praw człowieka”. Dlatego Benedykt XVI zachęcił działaczy katolickich organizacji pozarządowych do przeciwstawienia relatywizmowi „prawdy o wrodzonej godności człowieka i o wypływających z niej prawach”.

7 – Wizytę w Watykanie złożył premier *Donald Tusk*. W Grotach Watykańskich modlił się przy grobie Jana Pawła II. Z Benedyktem XVI rozmawiał o encyklice „Spe salvi” i Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Poinformował papieża, że Polska, tak jak Wielka Brytania, podpisze Kartę z zastrzeżeniem o ograniczeniach w jej stosowaniu w naszym kraju. Wprawdzie nie zaprosił papieża do Polski, wspomniał jednak, że Polacy za nim tęsknią i wyraził nadzieję, że kiedyś Benedykt XVI znajdzie czas, aby zrealizować marzenie Polaków o kolejnej wizycie Ojca Świętego. W odpowiedzi papież nie zadeklarował wprost, czy przyjedzie, czy też nie, podkreślił natomiast, że ma wiele zajęć i planów podróży. Dodał, że jeśli znajdzie wolną chwilę, to wykorzysta ją na wizytę w Polsce. Życzył też sukcesów rządowi Tuska. Po niemiecku rozmawiał przez chwilę z papieżem sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów prof. Władysław Bartoszewski. Benedykt XVI poznał go i powiedział: „Bardzo panu dziękuję za to, co Pan zrobił i robi dla Polski i dla nas wszystkich”.

14 – Kongregacja Nauki Wiary ogłosiła *”Notę doktrynalną na temat niektórych aspektów ewangelizacji”*. Autorzy dokumentu polemizują z twierdzeniem, że „wszelka próba przekonania innych w kwestiach religijnych stanowi ograniczenie wolności” i że nawrócenie na Chrystusa nie jest konieczne do zbawienia. Podkreślają, że „ostateczna realizacja powołania osoby ludzkiej polega na akceptacji objawienia Bożego w Chrystusie”. „Nota” wskazuje, że „nie ma miejsca w chrześcijańskiej ewangelizacji” na „przymus bądź niestosowne nakłanianie, nie liczące się z godnością i wolnością religijną”. Jednocześnie Kongregacja Nauki Wiary podtrzymuje znaczenie roli ekumenizmu w misji ewangelizacyjnej Kościoła i zaznacza, że „podziały chrześcijan mogą poważnie zaszkodzić wiarygodności misji ewangelizacyjnej Kościoła. Jeśli ekumenizm zdoła doprowadzić do większej jedności chrześcijan, również ewangelizacja okaże się bardziej skuteczna”. „Ewangelizacja może postępować na drodze dialogu, a nie prozelityzmu” – stwierdza „Nota doktrynalna”. Zarazem nie uznaje ona za prozelityzm sytuacji, gdy „chrześcijan niekatolik, z przyczyn sumienia i przekonany o prawdzie katolickiej, prosi o wejście w pełną jedność z Kościołem katolickim”. „Należy uszanować to jako dzieło Ducha Świętego i jako wyraz wolności sumienia i religii” – czytamy w dokumencie Kongregacji Nauki Wiary.

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej.
Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy m.in. w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności.