Suków k. Kielc: w wielkanocny poniedziałek przejdzie męska procesja Emaus

Tylko mężczyźni, od najmłodszych po najstarszych, przejdą w poniedziałek wielkanocny w tradycyjnej kilkunastokilometrowej procesji Emaus, która o świcie przy biciu dzwonów wyruszy po drogach parafii Suków koło Kielc. Tradycja takiego obchodzenia wielkanocnego poniedziałku sięga w Sukowie pierwszych lat powojennych.

Proboszcz sukowskiej parafii ks. Marek Szymkiewicz wyjaśnia: „Mężczyźni zbierają się o godz. 6.00 rano w kościele, otrzymują krzyż i figurę Zmartwychwstałego i pobłogosławieni oraz pokropieni wodą święconą wyruszają po drogach parafii, na pamiątkę wydarzeń w Emaus”.

O godz. 9.30 w kościele NMP Królowej Polski na uczestników procesji będzie oczekiwał związany z parafią biskup pomocniczy diecezji kieleckiej Marian Florczyk (w sukowskim kościele przyjmował sakrament chrztu i bierzmowania). Bp Florczyk będzie celebrował z ks. Szymkiewiczem Mszę św.

Zwykle w procesji uczestniczy ok. 200 osób. Parafia jest bardzo dumna z tej niespotykanej w innych częściach kraju tradycji, podtrzymywanej na pamiątkę wydarzeń w Emaus. Proboszcz zaprasza jednak mieszkańców innych parafii i wszystkich chętnych, którzy zechcą wyruszyć w procesji o świcie.

Dla wielu mieszkańców Sukowa procesja Emaus to rodzinna tradycja. Biorą w niej udział dwa lub trzy pokolenia mężczyzn.

W czasach powojennych w Sukowie odbywały się misje jezuickie, połączone z modlitwami przebłagalnymi za grzechy i za wszelkie okropności czasów wojny. Ponieważ pierwsza tego typu procesja odbyła się w świąteczny poniedziałek 1948 roku, nazwano ją Emaus – w nawiązaniu do nazwy biblijnej wsi, do której zmierzał Zmartwychwstały Chrystus.

Tradycja Emaus jest w Polsce już niezwykle rzadkim obyczajem – jest kontynuowana na krakowskim Zwierzyńcu i w Wielkopolsce, a w diecezji kieleckiej – tylko w Sukowie.

Budowę kościoła parafialnego w Sukowie rozpoczęto w 1930 r. Górujący nad okolicą obiekt sakralny, mimo stosunkowo młodego rodowodu, wpisany został do rejestru zabytków ze względu na swoją wartość architektoniczną. Obok kościoła jest drewniana plebania z początku XX wieku – też o wartości zabytkowej.