Suwałki: święcenia diakonatu

W konkatedrze pw. Św. Aleksandra w Suwałkach święcenia diakonatu otrzymało trzech alumnów Ełckiego Seminarium: dwóch pochodzących z Suwałk i jeden z Ełku. Liturgii święceń w sobotnie przedpołudnie 5 maja przewodniczył bp ełcki Jerzy Mazur. Święcenia te wpisują się w tydzień modlitw o powołania do kapłaństwa i życia zakonnego – zauważył proboszcz parafii ks. Kazimierz Gryboś, witając wszystkich zgromadzonych.

W homilii biskup ełcki nawiązał do przesłania tygodnia modlitw o powołania. – Wyrażamy Bogu wdzięczność, że obdarzył nas powołaniem do kapłaństwa i życia zakonnego razem z trzema naszymi alumnami. Wyrażamy wdzięczność i prosimy, by Bóg obdarzył powołaniem do kapłaństwa, życia zakonnego i misyjnego wielu ludzi młodych- mówił. Jak dodał, "to modlitwa rodziców, przyjaciół, księży i biskupów sprawiła, że dzisiaj przeżywamy tą uroczystość święceń. Za tą szczególna troskę winniśmy im wdzięczność i modlitewną pamięć".

Hierarcha wyjaśnił też znaczenie posługi diakona. – Diakon oznacza bycie sługą na wzór Jezusa. Przy święceniach diakonatu tylko biskup wkłada ręce – oznacza to, że diakon jest szczególnie związany z biskupem w zadaniach swojej diakonii. Diakon, a w przyszłości kapłan winien być zjednoczony z Chrystusem. Znakiem tego zjednoczenia z Chrystusem jest przyrzeczenie celibatu, czyli bezżeństwa dla Królestwa Niebieskiego. W celibacie diakon wiąże się na zawsze z Chrystusem, aby żyć jedną i niepodzielną miłością – powiedział bp Mazur.

Wiele uwagi w przemówieniu kaznodzieja poświęcił postaci ks. Kazimierza Hamerszmita – kandydata na ołtarze – który przez wiele lat był proboszczem parafii pw. Św. Aleksandra w Suwałkach. – Jego droga kapłańska była podobna do drogi krzyżowej Jezusa Chrystusa. Była naznaczona trudem i cierpieniem, upadkami i powstaniami – we wszystkim odnosił zwycięstwo. Przez całe 57 lat w kapłaństwie zasłynął niezwykłą wiernością powołaniu i wielką gorliwością apostolską. Z celebrowania Eucharystii czerpał siły, pogłębiał i umacniał życie duchowe, z gorliwością i prostotą głosił Słowo Boże i niezmordowanie służył w sakramencie pokuty i pojednania. Swoim życiem pokazał, że pierwszym zadaniem każdego powołanego jest dążenie do świętości. Przez całe życie, w pracy a także w obozie koncentracyjnym i pracy duszpasterskiej stawiał zawsze na pierwszym miejscu miłość Boga i miłość człowieka – mówił bp Mazur.

W refleksji o powołaniu bp Mazur zwrócił się z pytaniem do każdego z przyszłych diakonów: "czy naprawdę jest ci dobrze z Bogiem?". – Jeśli potrafisz słuchać i żyć Słowem, które Bóg kieruje do ciebie – to możesz powiedzieć, że jest ci dobrze z Bogiem. Jeżeli potrafisz trwać na modlitwie i masz czas na rozmowę z Bogiem – to jest ci dobrze z Bogiem. Jeżeli nie nudzisz się na Mszy Świętej i jest ona centrum twojego życia – to jest tak, ze jest ci dobrze z Bogiem – powiedział.

Na zakończenie homilii biskup ełcki zwrócił się do młodzieży, by nie lękała się odpowiedzieć wielkodusznie na głos Bożego wezwania.

Święcenia diakonatu są pierwszym stopniem święceń i kandydatów do kapłaństwa wprowadzają w ostatni, bezpośredni etap przygotowania do przyjęcia prezbiteratu.

Ks. Kazimierz Aleksander Hamerszmit był proboszczem parafii Św Aleksandra w Suwałkach. Urodził się w 12 lutego 1916 r. w Kołakach Kościelnych w powiecie łomżyńskim. Gimnazjum Państwowego im. Tadeusza Kościuszki ukończył w Łomży. Potem został absolwentem Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 kwietnia 1939 w Katedrze Łomżyńskiej. 1 września 1939 został wikariuszem w parafii Bakałarzewo. 7 kwietnia 1940 został aresztowany i przewieziony do Suwałk. Gestapo wysłało go obozu koncentracyjnego najpierw w Działdowie, potem w Sachsenhausen a w grudniu 1940 do Dachau, gdzie przebywał do końca wojny.

Po wojnie pracował w duszpasterstwie wśród Polaków w Norymberdze i w Goburgu. Do Polski wrócił 3 maja 1946. Był duszpasterzem w Zambrowie, Grajewie, Ostrołęce, Augustowie i Łomży. Do Suwałk przyjechał w 1959 r.

W latach 1981-89 udostępniał lokale parafialne do druku i przechowywania wydawnictw i ulotek "S". Celebrował uroczyste msze 11 listopada, 1 i 3 maja, w czasie których wygłaszał patriotyczne kazania i homilie. We współpracy z ks. Jerzym Janem Zawadzkim wspierał działalność „S” i parafia stała się miejscem spotkań działaczy, oraz przechowywania nielegalnych wydawnictw. Był opiekunem duchowym internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Suwałkach.

Zmarł 5 lutego 1996 r. w suwalskim szpitalu. Jego ciało zgodnie z wolą wyrażoną w testamencie zostało złożone w krypcie kaplicy cmentarnej przy ul. Bakałarzewskiej w Suwałkach.