Św. Roch patronem Kazimierzy Wielkiej – jest decyzja Watykanu

Decyzja Kongregacji do Spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w Watykanie potwierdziła ponad dwuletnie starania gminy, parafii i mieszkańców Kazimierzy Wielkiej – św. Roch będzie patronem miasta.

Pismo ze Stolicy Apostolskiej odczytał na ostatniej sesji Rady Miasta i Gminy Kazimierza Wielka ks. proboszcz Janusz Mularz.

Inicjatywa, związana z kultem kilkusetletniej figury św. Rocha, przywrócenia jej w 2017 r. na dawne miejsce w centrum miasta, połączona była ze zbieraniem podpisów i przygotowaniem stosownych dokumentów, we współpracy z kurią biskupią w Kielcach i po akceptacji bp. Jana Piotrowskiego.

Radzie Miasta i Gminy przedłożony został projekt uchwały, pod która podpisało się ponad 500 osób. Uchwałę intencyjną w tej sprawie kazimierscy radni podjęli na sesji w marcu 2018 r.

Figura św. Rocha z psem u stóp czuwała nad miastem do lat 60. ub. wieku. Decyzją ówczesnych władz została usunięta i za sprawą miejscowego proboszcza trafiła na cmentarz parafialny. Obelisk ma ponad 165 lat, wymagał renowacji, a ostatnia lokalizacja nie sprzyjała rozwojowi kultu. Decyzję o konserwacji obelisku i przywrócenie na dawne miejsce podjęły wspólnie gmina i parafia. Św. Roch stanął w centrum przy rondzie, naprzeciw kazimierskiej baszty.

Burmistrz Adam Bodzioch zwraca uwagę na ciekawą historię figury. – Została postawiona przez kazimierzan w 1852 r., jako wyraz wdzięczności za uratowanie miasta od zarazy, która począwszy od 1848 r. zebrała tak ogromne żniwo, że księża nie nadążali z pochówkiem. Po modlitwach do św. Rocha epidemia zatrzymała się u bram miasta – podkreśla burmistrz.

Św. Roch żył w XIV w. we Francji. Jego orędownictwo chroni od chorób, w tym zakaźnych, jest patronem aptekarzy, rolników, szpitali, więźniów oraz zwierząt domowych. Przedstawiany jest najczęściej jako zakonnik z torbą pielgrzyma, z kijem oraz kapeluszem podróżnym, czasem z psem, trzymającym w pysku chleb. Dawniej w dniu wspomnienia świętego (16 sierpnia) przez dym z ognisk przepędzano bydło i kropiono je wodą święconą.