Święta Barbara patronką żołnierzy z jednostek rakietowych i artylerzystów

Święta Barbara męczennica czczona jest powszechnie jako patronka górników. Jednak warto pamiętać, że także inne profesje obrały ją za swoją orędowniczkę i opiekunkę.

Święta jest także patronką flisaków, marynarzy, architektów, różnych grup budowlanych, kowali, kamieniarzy, strażaków, dzwonników, hutników, kucharzy i więźniów. Święta Barbara jest także patronką dziewic i wież oraz dobrej śmierci, a jej wstawiennictwo miało chronić przed pożarami i piorunami.

Święta Barbara jest także szczególną opiekunką żołnierzy, zwłaszcza służących w wojskach rakietowych i artyleryjskich. W ikonografii wojskowej obok jej postaci często umieszczona jest armata. W Ordynariacie Polowym trzy kościoły noszą wezwanie św. Barbary: w Inowrocławiu, Gliwicach i Węgorzewie. Podczas misji pokojowych w Afganistanie polscy żołnierze we wspomnienie św. Barbary uczestniczyli we Mszach św. Było tak m. in. w 2008 roku kiedy część pełniącej misję zmiany stanowili żołnierze 23. Śląskiej Brygady Artylerii w Bolesławcu.

Czcicielem świętej i proboszczem kościoła poświęconego jej w Chorzowie (ówczesna Królewska Huta) był ks. prałat Józef Gawlina (1892-1964), późniejszy biskup polowy. Uroczystość święceń biskupich odbyła się w 1933 roku właśnie w kościele pw. św. Barbary. Na swoim herbie bp Gawlina umieścił białą wieżę, jeden z atrybutów św. Barbary. Herb ten został umieszczony m. in. na posadzce zakrystii kościoła pw. św. Stanisława w Rzymie, którego biskup Gawlina po wojnie został rektorem (od 1947 r.).

Także we Włoszech św. Barbara jest patronką sił zbrojnych, przede wszystkim artylerzystów, oraz strażaków. „Santa Barbara” mówi się tam o arsenale, składzie materiałów wybuchowych. W miejscach tych często był wystawiany jej obraz. Relikwiarze z cząstką relikwii świętej znajdują się m. in. na wyspie Burano w Wenecji, Neapolu i Piacenzie.

W latach okupacji św. Barbara była opiekunką działających w podziemiu. Zofia Kossak zaświadczała, że „wielu z tych, którzy przedtem jej nie znali, przekonało się, jak możną i chętną Pomocnicą w potrzebie jest św. Barbara”. Kiedy więc w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku wprowadzono stan wojenny, podziemie demokratyczne również obrało św. Barbarę za swoją opiekunkę w trudnej i niebezpiecznej pracy konspiracyjnej.