Święta Matka Teresa z Kalkuty

Już mamy trzy wielkie święte Teresy: z Avily, z Lisieux, z Kalkuty. Każda jest inna, każda jest wielka, każda żyła w innym czasie, każda była zakochana w Chrystusie i całkowicie oddana swojemu powołaniu. Każda napisała wielkie teksty własnym życiem i własnym piórem.

Papież Franciszek kanonizował w niedzielę 4 września 2016, podczas Roku Miłosierdzia, matkę Teresę z Kalkuty, która oddała swoje życie Chrystusowi jako zakonnica, loretanka, mając 18 lat, a dwadzieścia lat później założyła Zgromadzenie Misjonarek Miłości, by służyć osobom najbardziej biednym, żyjąc jak oni i wśród nich.

Wiele osób przy lekturze 'Księga życia’ świętej z Avila, powtarzało w swoim sercu: to jest prawda, to jest piękne, to jest mocne jak mury tego pięknego średniowiecznego miasteczka pachnącego duchem karmelickim. Może jeszcze więcej ludzi wzruszyło się przy czytaniu 'Dziejów duszy’. Ta pozycja robi ogromne wrażenie. Ale życie i słowa świętej Teresy z Kalkuty, docierają do serca przeciętnego człowieka głębiej, niż Wielkiej i Małej Teresy. Krótkie sentencje świętej z Kalkuty są genialne, jej wymowa podczas wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla jest sztuką komunikowania. Proszę posłuchać: podaję link.

Teresa z Awily i Teresa z Lisieux są doktorami Kościoła. Uważam, że św. Matka Teresa z Kalkuty będzie także w krótkim czasie ogłoszona doktorem Kościoła. Teraz wybrałem kilka krótkich jej zdań, byśmy zachwycali się wielką mądrością tej nowej świętej.

Jezus jest Światłem – które mamy zapalać. Jezus jest Życiem – którym mamy żyć. Jezus jest Miłością – którą mamy kochać.

Nie martw się tak bardzo problemami, jakimi żyje świat, ale po prostu odpowiadaj na potrzeby konkretnych ludzi.

Miej czas na to, aby pomyśleć – to źródło mocy. Miej czas na modlitwę – to największa siła na ziemi. Miej czas na uśmiech -to muzyka duszy.

Nie liczy się, co robimy, ani ile robimy, lecz to, ile miłości wkładamy w działanie.

Aborcja jest największym niszczycielem pokoju. Jeśli zgodzimy się, iż matka może zabić nawet własne dziecko, jak możemy mówić innym ludziom, aby nie zabijali jedni drugich?

Jest głód zwykłego chleba, ale i głód miłości, dobroci i troskliwości; ludzie zaś tak bardzo cierpią z powodu wielkiego ubóstwa.

Może nie znam ich języka, ale mogę uśmiechać się.

Jesteśmy zdolni zarówno do dobrego, jak i do złego. Nie urodziliśmy się źli: każdy ma coś dobrego w sobie. Niektórzy ukrywają to, inni zaprzeczają temu, ale mimo to mają to w sobie.

Możemy się stać ludźmi wiekiej świętości, jeśli tylko będziemy tego chcieli.

Prosta Droga. Owocem ciszy jest modlitwa. Owocem modlitwy jest wiara. Owocem wiary jest miłość. Owocem miłości jest służba! Owocem służby jest pokój!

Dzięki Bogu kazano nam iść za Chrystusem – skoro nie muszę iść przed Nim nawet w ciemności droga jest pewna.

Jeśli będziemy się modlić, otrzymamy odpowiedź na wszystkie trapiące nas pytania. Bez modlitwy nie potrafiłabym pracować nawet przez pół godziny. Bóg obdarza mnie siłą dzięki modlitwie.

Nie my kochamy biednych, lecz Chrystus; Chrystus kocha ich przez nas, ponieważ chce być cieleśnie blisko nich.

Nie potrafimy robić wielkich rzeczy – jedynie małe z wielką miłością.

Nie pozwól nigdy, aby ktoś, kto przychodzi do Ciebie, odszedł nie stawszy się lepszym i bardziej radosnym.

Ks. Ignacy Soler

Ks. dr Ignacy Soler, urodzony w Alcañiz, w Hiszpanii (1955). Na Uniwersytecie Complutense w Madrycie ukończył studia matematyczne (1977). Stopień naukowy doktora nauk teologicznych uzyskał w 1983 na Uniwersytecie Navarry w Pamplonie. W 1981 został wyświęcony na kapłana prałatury personalnej Opus Dei. Od 1994 mieszka w Polsce.