Świętokrzyskie kościoły zmodernizowane za unijne pieniądze

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Opatowie oraz klasztor pokamedulski wraz z kościołem w Pustelni Złotego Lasu w Rytwianach, to zmodernizowane wyremontowane za unijne środki zabytki dziedzictwa kulturowego w regionie świętokrzyskim. Zwiedzali je 9 sierpnia dziennikarze podczas wizyty studyjnej zorganizowanej Urząd Marszałkowski Województwa Świętokrzyskiego.

Tematyką wizyty przedstawicieli mediów w powiatach opatowskim i staszowskim była prezentacja projektów realizowanych z unijnym dofinansowaniem w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego na lata 2007–2013. Dziennikarzom towarzyszyli przedstawiciele władz Województwa Świętokrzyskiego oraz europoseł Czesław Siekierski.

W Klasztorze OO. Bernardynów w Opatowie wykonane zostały kompleksowe prace konserwatorskie w kościele p.w. Wniebowzięcia NMP. Koszt całkowity wyniósł 1,7 mln zł, z czego UE dofinansowała w kwocie prawie 1,1 mln zł

W ramach projektu m.in. wymieniono pokrycie dachowe z blachy ocynkowanej na blachę miedzianą, wykonano nowe tynki w całości na frontowej ścianie i w części na ścianie południowej i zachodniej kościoła oraz dokonano konserwacji 9 obrazów ołtarzowych, konserwacji podłogi drewnianej w chórze zakonnym. Dodatkowo w kościele zainstalowane zostały osobne systemy zabezpieczeń przed kradzieżą i pożarem.

Historia opatowskiego kościoła pw. Wniebowzięcia NMP sięga roku 1040. W 1469 r. kiedy biskup lubuski Krzysztof Fryderyk II dał początek Fundacji Opatowskiej Ojców Bernardynów. Do końca XV wieku zakonnicy rozbudowali kościół, a także wznieśli murowany z kamienia ciosowego klasztor, który miał charakter obronny. Dziś resztki muru obronnego istnieją od strony głównego wejścia.

W 1784 r. kościół otrzymał barokowo-rokokową polichromię o tematyce maryjnej, która przetrwała do naszych czasów. Ołtarz rokokowy znajdujący się w kościele pochodzi z połowy XVIII wieku. Z tego czasu pochodzą obrazy Matki Bożej z Dzieciątkiem (w sukience) i Wniebowzięcia NMP oraz rzeźby św. Bonawentury i św. Piotra z Alkantary dłuta Macieja Polejowskiego. Stalle wraz z pulpitem w chórze zakonnym pochodzą z II połowy XVIII wieku.

Do zabytków zalicza się obrazy ołtarzowe św. Franciszka i św. Antoniego z Padwy pędzla o. Franciszka z Sieradza, rzeźbę ołtarzową przedstawiającą Chrystusa w "Tłoczni mistycznej" w połowy XVII wieku oraz gotycki krucyfiks z ok. 1400 r. znajdujący się obok zakrystii. Konwent pod koniec 1864 r. uległ kasacie za sympatyzowanie z powstańcami styczniowymi. Kościół oraz klasztor bez opieki popadł w ruinę. Bernardyni powrócili dopiero w 1939 r.

Koszt realizowanego od 2010 r. przez Stowarzyszenie Miłośników Pustelni Złotego Lasu w Rytwianach projektu: „Przeszłość dla przyszłości – Galeria Kamedulska w Pustelni Złotego Lasu” wyniósł 2,5 mln zł. Dofinansowanie unijne wyniosło 80 proc. (ok. 2 mln zł).

Przedmiotem projektu była przebudowa Domu Braci Konwersów wraz z budynkiem gospodarczym (łącznie z wyposażeniem), zagospodarowanie ogrodu, organizacja imprezy promocyjnej wraz z innymi działaniami promocyjno-informacyjnymi w zakresie turystyki kulturowej Pustelni.

Atuty turystyki pielgrzymkowej Pustelni Złotego Lasu zostały uwzględnione w „Strategii rozwoju turystyki w województwie świętokrzyskim na lata 2006-2014”. Rytwiany są wymienione w ramach „Świętokrzyskich Miejsc Mocy” jako źródło mocy duchowej przejawiającej się w poszukiwaniu siły wewnętrznej płynącej z wyciszenia.

Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Rytwianach został poświęcony 27 września 1637 r. Pokamedulski, XVII-wieczny zespół klasztorny Pustelnia Złotego Lasu jest otwartym dla wszystkich, miejscem wewnętrznego wyciszenia oraz duchowego i fizycznego odpoczynku.

Pustelnia służy jako ośrodek rekolekcyjno-formacyjny, realizujący ideę "Salus per Silentium" ("Zdrowie przez Ciszę"). Bardzo często i chętnie przybywają tu kapłani z całego kraju na rekolekcje indywidualne i rekolekcje ciszy.

Pielgrzymom i turystom Pustelnia Złotego Lasu umożliwia m.in. zwiedzanie barokowego kościoła i galerii kamedulskiej oraz zapoznanie się z europejskim szlakiem kamedulskim. Klasztory kamedułów wyrosły na bazie Reguły św. Benedykta, założyciela zakonu benedyktyńskiego.