Święty Krzyż: obchody jubileuszowe osób konsekrowanych dwóch wiekach historii diecezji

Jubileusz posługi osób konsekrowanych w 200 – letniej historii diecezji sandomierskiej świętowany był 1 lutego w sanktuarium na Świętym Krzyżu. Liczni uczestnicy dziękowali Bogu za posługę sióstr, braci i kapłanów zakonnych w ciągu dwóch wieków istnienia diecezji.

W wigilię święta Ofiarowania Pańskiego jubileuszowej Mszy św. przewodniczył biskup pomocniczy archidiecezji wrocławskiej Jacek Kiciński CMF, przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP. Koncelebrowali ją bp Krzysztof Nitkiewicz oraz ojcowie i kapłani zakonni.

Na wspólną modlitwę o dar świętości życia osób konsekrowanych i liczne powołania zakonne przybyli bracia, ojcowie i siostry ze wspólnot zakonnych znajdujących się w diecezji.

Biskup sandomierski witając uczestników uroczystości podkreślił duchowy wkład osób zakonnych w historię diecezji.

– Ofiarowanie Chrystusa w świątyni jerozolimskiej jest zapowiedzią Jego najświętszej ofiary na krzyżu. Ukazuje drogę, jaką mamy podążać, każdy zgodnie z własnym powołaniem i charyzmatem. Profesja zakonna stanowi szczególną ofiarę z samego siebie. Ofiarę złożoną Bogu, którą zostaje obdarowany Kościół. Jest ona darem dla tych, którzy ją składają i dla całej wspólnoty wierzących – podkreślił biskup.

Ordynariusz zwrócił uwagę na to, że uświadamiamy to sobie szczególnie w roku jubileuszowym 200-lecia diecezji sandomierskiej, tym bardziej, że wśród jej biskupów byli również zakonnicy, a córki i synowie różnych zgromadzeń byli i są nadal wielkim bogactwem Kościoła sandomierskiego, który zrodził wiele powołań zakonnych. Ta wymiana darów, zdaniem hierarchy, trwa nadal, urzeczywistnia się w różnych formach i przy okazji każdego spotkania.

– Chcemy za nią dziękować podczas tego szczególnego, jubileuszowego spotkania, które ma miejsce w wigilię święta Ofiarowania Pańskiego. Ono jest „spotkaniem Pańskim”, jak mówią chrześcijanie tradycji bizantyjskiej, oraz spotkaniem sióstr i braci. Przeżywajmy je w duchu wiary i wzajemnej miłości. Św. patriarcha German mówił: „Chodźcie, pójdźmy i my na spotkanie Chrystusa z pieśniami natchnionymi przez Boga, i przyjmijmy tego, w którym Symeon zobaczył zbawienie. On jest tym, którego zapowiada Dawid, tym, który mówił przez proroków, tym który wcielił się dla nas i który mówi przez Prawo. Adorujmy Go” – wskazywał biskup.

Podczas homilii bp Jacek Kiciński przypomniał, że celem dnia życia konsekrowanego jest: uwielbienie Boga za dar życia zakonnego, przypomnienie o tym, że osoby konsekrowane są znakami obecności Boga na ziemi, a także refleksja samych osób zakonnych nad ich życiem powołaniem i tożsamością. Odwołując się do słów Ewangelii, biskup przypomniał, że zadaniem osób konsekrowanych jest kontynuowanie misji apostołów.

– Zostaliśmy wybrani i zaproszeni po to, by głosić Dobrą Nowinę w XXI wieku. Jako osoby powołane i konsekrowane musimy pamiętać o tym, że jeśli Bóg kogoś wybiera, powołuje i posyła, to podobnie jak apostołów wyposaża w to, co niezbędne do realizacji misji. Zawsze pamiętajmy, że jeśli Bóg kogoś powołuje, to go na drogę pakuje. Dlatego Jezus mówi: „Nie bierzcie nic na drogę. Zaufajcie i uwierzcie, że Ja zatroszczę się o was” – podkreślał kaznodzieja.

Zdaniem biskupa, wielkie dzieła w Kościele rodziły się i rodzą w prostocie i małości, ale za to w wiernej miłości. Mówią o tym wyraźnie początki niemal wszystkich wspólnot zakonnych, gdyż życie konsekrowane, jako dar Ducha Świętego dla Kościoła, jest po to, by ewangelizować, niezależnie od chryzmatu i sposobu życia.

– Dziś jesteśmy świadkami pewnego przestawienia. Dziś wiele osób zakonnych i wspólnot zastanawia się najpierw nad tym, skąd wziąć środki, aby przeżyć, a później ewangelizować. Najpierw ewangelizacja, a później przeżycie. Bóg się zatroszczy! Bóg posyła nas do głoszenia. Idźcie i nauczajcie, a nie siedźcie i czekajcie! Mamy wzywać do nawrócenia i zmiany życia. Mamy iść do ludzi chorych i ubogich, bez obawy o to, że „ubrudzimy się” ludzkim cierpieniem i odrzuceniem. Jesteśmy po to, by być znakiem obecności Boga tu, na ziemi. A znak musi być widoczny, czytelny i stać we właściwym miejscu – podkreślał bp Jacek Kiciński.

Po homilii zgromadzone osoby konsekrowane odnowiły swoje śluby i przyrzeczenia zakonne i na ręce biskupa złożyły zapalone świece – znak swojego oddania Bogu i gotowości służenia wspólnocie Kościoła.

Obecność zakonów w diecezji sandomierskiej wiąże się z przybyciem na początku XI w. ojców benedyktynów do opactwa założonego przez Bolesława Chrobrego na górze Łysiec. Mnisi mieli wspomóc rozwój administracji parafialnej oraz prowadzić poza życiem monastycznym misję ewangelizacyjną. Do Sandomierza jako pierwsi przybyli ojcowie dominikanie oraz mniszki klaryski, które swój klasztor założyły w Zawichoście.

Obecnie w diecezji posługuje 340 sióstr zakonnych z 19 zgromadzeń, które zamieszkują w 50 domach zakonnych. Posługę duszpasterską podejmuje także 70 zakonników z 9 zgromadzeń zakonnych, prowadzących 12 domów w diecezji sandomierskiej. Od kilku lat życie według rad ewangelicznych realizują w diecezji trzy dziewice i jedna wdowa konsekrowana.

Święty Krzyż to najstarsze polskie sanktuarium. Przechowywane są w nim relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Opactwo benedyktyńskie zainicjował tu Bolesław Chrobry w 1006 r. Obecnie opiekę nad nim sprawuje Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.