Świnice Warckie: 100-lecie szkoły, do której chodziła św. Faustyna

Szkoła Podstawowa w Świnicach Warckich, do której uczęszczała Helena Kowalska, obchodzi jubileusz 100-lecia istnienia. Powstała w 1917 r., a do pierwszego rocznika uczniów, którzy rozpoczęli swoją edukację w nowej placówce, należała mieszkająca w nieodległym Głogowcu Faustyna Kowalska, późniejsza święta.

Utworzenie szkoły powszechnej we wsi Świnice, gminie Zelgoszcz, powiat turecki, przypada jeszcze na czas I wojny światowej i okupacji niemieckiej, na rok 1917. Wtedy to ówczesny wójt gminy, Walenty Kacprzak, przekazał naczelnikowi powiatu tureckiego 17 sierpnia 1917 roku Raport N# 666, załączając odpis uchwały z zebrania gminnego w dniu 1 sierpnia 1913 roku o utworzeniu szkoły w Świnicach Wartskich (pisownia oryginalna), do zatwierdzenia. W dokumencie informowano władze powiatowe między innymi o tym, że we wsi jest odpowiedni dom pod szkołę, który można było wynająć od obywatela ziemskiego p. Poręczewskiego. Budynek ten położony był w centrum wsi, w odległości około 60 m ( 15 prętów polskich ) od kościoła.

W biografii św. Faustyny, Ewa Czaczkowska napisała: „W 1917 roku Helena poszła do szkoły, którą właśnie uruchomiono w Świnicach. Po budynku nie ma dziś śladu. Stał w pobliżu kościoła, przy drodze prowadzącej do Łęczycy”. Helena Kowalska z pobliskiego Głogowca zaczęła naukę w wieku 12 lat. Progi szkoły opuściła po niecałych trzech latach, gdyż, jak inni uczniowie, musiała ustąpić miejsca młodszym dzieciom. Fakt ten potwierdzają również zeznania Józefa Kujawy, s. Marcina, mieszkańca Głogowca, rocznik 1906, złożone do protokołu w Zbiorczej Szkole Gminnej w Świnicach Warckich 6 kwietnia 1976 roku. W zeznaniu tym Józef Kujawa oświadczył, że uczęszczał do szkoły w Świnicach razem z Heleną Kowalską.

Warto dodać, że we wspomnianym opracowaniu biograficznym autorka zauważa, że pierwszy nauczyciel świnickiej szkoły, a zarazem jej kierownik, Aleksander Łaziński, chwalił uczennicę – późniejszą świętą oraz nagrodził ją w konkursie recytatorskim.

Inna ciekawostka historyczna wiąże się z istniejącym w gminie tzw. dozorem szkolnym, czyli organem społecznym, który dbał o to, aby w szkołach nie brakowało niezbędnych środków do ich prawidłowego funkcjonowania. W skład Dozoru Szkolnego gminy Zelgoszcz w 1917 r. wchodzili: przewodniczący ks. Roman Pawłowski, sekretarz Aleksander Łaziński (nauczyciel) i Józef Siwiński jako czynnik społeczny. Wynika to z pisma skierowanego do wójta gminy przez przewodniczącego ks. Romana Pawłowskiego informującego, że członek Józef Siwiński złożył rezygnację. Znajdowało się również wskazanie, że na jego miejsce wszedł zastępca p. Stanisław Kowalski z Głogowca (ojciec Heleny Kowalskiej).

Uroczystości jubileuszowe odbędą się 1 czerwca w rodzinnej parafii św. Faustyny i zarazem sanktuarium jej urodzin i chrztu, w Świnicach Warckich, gdzie o godz. 10 zostanie odprawiona uroczysta Msza św., a po niej będzie miała miejsce okolicznościowa akademia.

S. Faustyna Kowalska przyszła na świat 25 sierpnia 1905 r. w Głogowcu, w parafii Świnice Warckie w diecezji włocławskiej i ponad połowę swojego życia spędziła w domu rodzinnym. W kościele parafialnym w Świnicach, obecnie Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Siostry Faustyny, do dziś można oglądać chrzcielnicę, przy której przyjęła sakrament chrztu świętego oraz konfesjonał, przy którym wyznawała swoje grzechy, a w Głogowcu zwiedzać jej rodzinnym dom.

Tu, w diecezji włocławskiej, rozpoczęła się jej droga do świętości, o czym sama wyznała w Dzienniczku: „Jak bardzo się mogłam modlić w tym kościółku. Przypomniałam sobie wszystkie łaski, które w tym miejscu otrzymałam, a których wówczas nie rozumiałam” (Dzienniczek, 400). I wtedy, klęcząc przed Najświętszym Sakramentem ujrzała „Pana Jezusa jaśniejącego pięknością niewymowną”, który rzekł do niej: „Wybranko moja, udzielę ci jeszcze większych łask, abyś była świadkiem przez całą wieczność nieskończonego miłosierdzia Mojego” (tamże). Tak poznała Boga w swojej duszy, a Jego głos „czyli zaproszenie do życia doskonalszego” (tamże, 7) po raz pierwszy usłyszała mając siedem lat. Po latach tak wyznała: „Jezu mój Ty wiesz, że od najwcześniejszych lat pragnęłam zostać wielką świętą, to jest pragnęłam Cię kochać tak wielką miłością, jaką Cię jeszcze dotychczas żadna dusza nie kochała” (tamże, 1372).