Synodalny dokument o powołaniu świeckich

„Sól ziemi” – taki tytuł nosi dokument II Polskiego Synodu Plenarnego poświęcony powołaniu i posłannictwu świeckich. Synod przypomina w nim, że świeccy stanowią część Kościoła i są powołani do świętości, szczególnie w codziennym życiu. Dokument wymienia także mocniejsze i słabsze strony obecności świeckich w Kościele.

1. Synod porównuje świeckich do ewangelicznej soli ziemi, światła, którego nie można skrywać i zaczynu. Wymienia charakterystyczne cechy powołania świeckich:
. w równym stopniu co duchowni są powołani do doskonałości;
. specyfiką powołania laików jest zaangażowanie w świecie;
. świeccy nie powinni oddzielać życia „duchowego” od „świeckiego”, wiarę powinni wyznawać na codzień, w życiu rodzinnym i społecznym;
. wszystkie uczynki i modlitwy, życie, praca, a nawet cierpliwie znoszone utrapienia stają się duchowymi ofiarami;
. świeccy powinni rozwijać cnoty rodzinne i obywatelskie oraz podnosić swoje kwalifikacje zawodowe;
. świeccy mogą na różne sposoby współpracować z duszpasterzami.

2. Synod analizuje współczesną sytuację świeckich w Kościele w Polsce. Wśród najistotniejszych problemów wymienia następujące:
. dorośli słabo znają swoją wiarę i nauczanie Kościoła;
. wielu katolików zaniedbuje niedzielną Mszę;
. daje się zauważyć rozdźwięk między wiarą a życiem;
. współpraca kapłanów i świeckich jest niewystarczająca;
. rodzina jest zaniedbywana i nie docenia się jej znaczenia;
. zbyt małą rolę przykłada się do szkolnictwa katolickiego i katechezy dorosłych;
. Kościół był w ostatnich latach wykorzystywany do celów politycznych;
. wierni nie zawsze czują się odpowiedzialni materialnie za Kościół;
. duże znaczenie dla wiary Polaków ma pobożność ludowa oraz ruchy katolickie. Synod zachęca jednak, by formacja chrześcijan była integralna. Zamiast koncentrować się na jednym aspekcie, powinno się ukazywać bogactwo całego Kościoła.

3. W ostatniej części dokumentu Synod daje konkretne wskazania dla świeckich i ich duszpasterzy:
. należy budzić w świeckich miłość do Kościoła i postawę posłuszeństwa;
zachęcać do korzystania z sakramentów;
. rozwinąć współpracę świeckich z kapłanami;
. Synod zobowiązuje proboszczów do prowadzenia katechezy dla dorosłych;
. wspólnoty i ruchy katolickie powinny działać w jedności z parafią i całym Kościołem;
. budzić w świeckich odpowiedzialność za utrzymanie Kościoła;

Zdaniem Synodu, świeccy powinni:
. dawać świadectwo wiary w szkole i pracy;
. poznawać nauczanie Kościoła, w tym Katolicką Naukę Społeczną;
. uczyć się poszanowania poglądów innych obywateli i unikać syndromu „oblężonej twierdzy”;
Synod zachęca też świeckich do zrzeszania się i przyjęcia całościowej formacji, odnoszącej się nie tylko do ducha i doktryny, ale też rodziny, kultury czy spraw społecznych.