Szafarz jest sługą Jezusa – dni skupienia nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej w Opolu

W kościele seminaryjnym w Opolu spotkali się w uroczystość Chrystusa Króla na dorocznym skupieniu nadzwyczajni szafarze Komunii św. Służą w parafiach diecezji opolskiej od 31 lat. Jest ich ponad 1500. W wypełnionym po brzegi kościele liturgii przewodniczył bp Andrzej Czaja.

Na początku mszy św. liturgista z opolskiego Wydziału Teologicznego, ks. prof. Erwin Mateja przypomniał, że w uroczystość Chrystusa Króla na Śląsku Opolskim ustanowiono szafarzy po raz pierwszy. W kolejnych latach w ten właśnie dzień szafarze spotykają się na skupieniu (rok temu przeszkodziła pandemia). Modlą się wspólnie na różańcu, uczestniczą w mszy św., a także słuchają konferencji. Ks. Mateja zachęcił do modlitwy w intencji zmarłego niedawno ks. prof. Helmuta Sobeczki, który przygotowywał pierwszych szafarzy i przez wiele lat opiekował się nimi.

– Jezus wskazuje na inność swego królestwa: Królestwo moje nie jest z tego świata. Panowanie Chrystusa Króla jest wiecznym panowaniem, On jest Królem wszechświata, ale ważne jest to, by był i nam Królem – mówił w homilii bp Andrzej Czaja. – Chrystus za prawdę nam przez Boga objawioną oddał życie. Krzyż jest opieczętowaniem tej prawdy. Trzeba się jej w życiu trzymać, żeby nie pobłądzić. Wasza służba jest konkretną formą bycia przy Panu. Ufam, choć jest to wysiłek, że jesteście szczęśliwi, iż taką posługę pełnicie. Sługa Jezusa jest z nim zespolony całym sercem. To jest coś więcej niż bycie funkcjonariuszem parafialnego pogotowia. W tej postawie służby chciejcie trwać.

Biskup opolski podkreślił prawo wiernych do wyboru, czy chcą przyjmować Komunię św. na rękę czy do ust, na stojąco czy na kolanach.
Po kazaniu uczestnicy skupienia odnowili przyrzeczenia złożone przy ustanawianiu szafarzy.

Ks. dr hab. Mateusz Potoczny, prof. UO i dziekan Wydziału Teologicznego i współorganizator kursu przygotowawczego dla szafarzy podkreśla, że uroczystość Chrystusa Króla jest w diecezji opolskiej świętem patronalnym nadzwyczajnych szafarzy. – Mogą się razem spotkać i zobaczyć, jaką są potęgą, zwłaszcza kiedy pełnym głosem zaśpiewają. Większość z nich to mężczyźni, wspomagani przez niewielki zastęp sióstr zakonnych. Od początku służba nadzwyczajnych szafarzy ma dwa filary. Pomagają rozdawać Komunię, kiedy w kościele jest dużo wiernych i zanoszą ją do chorych w domach. Ta druga posługa jest nawet ważniejsza, ale pandemia mocno ją ograniczyła. Przez jakiś czas posługę szafarzy trzeba było nawet zawiesić.

Z parafii Świętej Rodziny w Zawadzkiem przyjechali na skupienie Tomasz Feluks (szafarz od 25 lat), Andrzej Rataj i Adam Szłapa.
– Kiedy zaczynałem, najbardziej zależało mi na chorych i seniorach, których odwiedzaliśmy – mówi pan Tomasz. – Teraz rzadziej jesteśmy do nich wzywani. Koncentrujemy się na posłudze w czasie liturgii.

– Być może nie wszyscy wiedzą, że jesteśmy gotowi z Komunią św. przyjść co niedzielę – podkreśla pan Adam. – Wielu chorych, których od lat odwiedzaliśmy, umarło, nowi się nie zgłaszają albo robią to rzadziej.

– Młodzi, którzy teraz się opiekują starszymi, są często mniej pobożni niż ich poprzednicy i nie myślą o tym, by szafarza do chorego wezwać. Swoje znaczenie ma także tzw. eurosieroctwo. Wielu seniorów nie ma kogo poprosić o zapisanie w parafii, by szafarz przyszedł. Rozluźniły się też więzy sąsiedzkie. Jak sąsiadów nie znam, to ich o pomoc w sprowadzeniu szafarzy nie poproszę.

Nadzwyczajni szafarze nie tylko rozdają Komunię św. podczas liturgii i chorym w domach. Także pomagają przy organizowaniu nabożeństw i parafialnych uroczystości, a nawet podejmują prace fizyczne na rzecz parafii. Często są też łącznikami między wiernymi a proboszczem.